Gan fanteisio ar ychydig o heulwen swil iawn, ymgasglodd tîm Razão Automóvel ar deras i siarad am rywbeth heblaw ceir - nid oeddem bellach yn goddef y cau 14 awr yn ein hystafell newyddion i ddarlithio ar y “pedair olwyn”. Ac fel y mae traddodiad o fewn unrhyw grŵp o gyd-weithwyr / ffrindiau, digwyddodd yr holl gamau gyda blas y ddiod honno, sy'n cael ei gweini'n ffres ac sy'n cael ei dynnu o haidd. Yfed nad ydw i'n cofio enw na brand, mae'n ddrwg gennyf ...
Mae diod yn mynd, daw diod ac nid oedd yn hir cyn i athroniaeth ddechrau cymryd drosodd y digwyddiadau y tu mewn i'm meddwl. “Pwynt o drefn wrth y bwrdd! Mae Guilherme yn mynd i gyflwyno cynnig ”, meddai Tiago Luís.
Guys, mae ceir fel ni, ”dywedais. Dilynodd y chwerthin ei gilydd ar fwy nag 8,000 rpm, ond darfu arnaf yn brydlon: Felly gadewch inni fynd yn ôl i siarad am geir? O ddifrif?! Digon… - meddai Diogo gyda gwên anobeithiol.
Yn amlwg, cefais y neges ... ni fodlonwyd yr amodau i mi siarad am y “peth”. Ond es i adref yn meddwl am yr hyn na ddywedais i. A’r hyn na ddywedais i yw bod twf y diwydiant ceir yn debyg i’n twf ni, bodau dynol. Nid ydyn nhw'n credu? Felly darllenwch…
cam babi
Fel babanod dynol, roedd y automobiles cyntaf yn ddiwerth. Wnaethon nhw fawr mwy na chwalu, achosi gwaith, treuliau a chur pen. Yn union fel babanod. Defnyddioldeb uniongyrchol y ddau? Dim. Ond yn gyffredin cafodd y ddau lwc dynoliaeth i barhau i betio arnyn nhw oherwydd bod ganddyn nhw / bod ganddyn nhw obaith y byddai'r senario yn newid un diwrnod. Mae babanod yn tyfu i fyny i fod yn ddynion ac mae ceir wedi tyfu i fyny ac wedi dod yn ddefnyddiol, fel y gwelwn yn y bennod nesaf.Mae'n beth da na wnaethon ni roi'r gorau iddi ar yr anhawster cyntaf ...
cam plentyndod
Ar ôl i'r cyfnod geni ddod yn blentyndod ac yn union fel mewn bodau dynol, mewn ceir amlygodd y cam hwn ei hun yn yr un modd. Tua 1910 gallem eisoes adael y tŷ mewn car a bod (bron…) yn siŵr ein bod wedi cyrraedd ar gefn ceffyl ynddo ac nid ar ben ceffyl…. Yr hyn sy'n cyfateb yn nhermau dynol, o anfon plentyn i'r siop groser i brynu menyn a'i dwyn ... menyn. Dim deintgig na candies…
Beth bynnag, ar hyn o bryd, yn union fel y plant, nid oedd y ceir yn gwneud yr union beth yr oeddem ei eisiau nac yn y ffordd yr oeddem ei eisiau. Roedd ganddyn nhw "strancio" ar gyfer popeth a dim byd, a dim ond gyda morthwylio y cyflawnwyd yr ateb (yn achos plant, mae'r offeryn hwn yn cael ei ddosbarthu). Roedd y rheolyddion llywio yn elfennol, nid oedd y breciau yn bodoli ac roedd gan y rheolyddion eraill gymhlethdod awyren.
cam glasoed
Unwaith y bydd plentyndod drosodd, bydd yr oedran mwyaf diddorol yn cyrraedd… “Oedran y cabinet” amherthnasol. Neu yn achos ceir, “oes y garej”, a elwir hefyd yn glasoed. Gallwn roi'r cam hwn yn ôl yn nechrau'r 60au gyda'r diwedd yn y 90au.
Dechreuodd ceir yn y cyfnod hwn o fywyd fod yn wirioneddol "symudol". Dechreuodd y pwerau godi, a chafwyd y darganfyddiadau gwych cyntaf. Wedi'r cyfan, rydyn ni yn ein harddegau, onid ydyn ni? Ac mae hyn yn cael ei adlewyrchu y tu ôl i'r olwyn. Mae rhai ceir yn "anghyfrifol" pwerus, dilys yn wallgof am groesfannau cryf a brecio wedi'u llosgi. Nid oes ots a yw'r “corff” yn cyd-fynd ag ysgogiad yr “enaid” ... mae'n cymryd emosiynau cryf! Dim hidlwyr…
Roedd diogelwch, perthynas wael y diwydiant ceir am gymaint o flynyddoedd, yn affeithiwr i bob pwrpas.
Oedolyn
Yna rydym yn cyrraedd oedolaeth ac allan o'r glas, mae cyfrifoldebau hefyd yn cyrraedd. Unwaith eto, fel gyda bodau dynol, hefyd mewn ceir, mae cyfrifoldebau'n drwm ...
Y gollyngiad uniongyrchol hwnnw heb gatalydd, sy'n cyfateb i dyllu tafod? Anghofiwch amdano! Mae'n rhaid iddo ildio i wacáu llai clywadwy, oherwydd nawr rydyn ni'n gyfrifol ac rydyn ni'n wirioneddol bryderus am gylch atgenhedlu cicadas a chriciaid (sydd, fel y gwyddoch, yn dibynnu ar absenoldeb llygredd sŵn). Roedd yn rhaid bod rhai cymdogion wedi bod â pherthynas bell â'r pryfed hyn…
Y litr a'r litr o gwrw?! Sori, gasoline. Mae rhifau'r dyddiau hyn hefyd. Mae'r allweddair yn arbedion ac yn bryder am gynaliadwyedd yfory. Mae peiriannau mawr yn dechrau rhoi lle i dyrbinau bach.
Nid adloniant bellach yw pwnc Rhif 1. Mae electroneg yn goresgyn ein car, yn yr un modd ag y mae'r cwmni teledu yn goresgyn ein nosweithiau. Mae'r croesfannau'n troi'n slipiau bach, ac mae sobiau system ABS ystyfnig yn disodli'r breciau wedi'u llosgi.
Ac yma y mae rhyddfreinio “rhannol” y car yn digwydd. Mae'n stopio gwneud yr hyn rydyn ni am ei wneud dim ond yr hyn mae e eisiau. Rheolaethau ar gyfer tyniant, llywio, brecio a beth bynnag yw'r rhain.
Gallwn ddweud bod cam oedolyn y car a ddisgrifir yma yn cyfateb i'r amseroedd cyfredol. Fel y dywedais yn gynharach, yn rhywle yma yn Razão Automóvel “heddiw gall hyd yn oed cripple â mwgwd ac o dan ddylanwad cyffuriau meddal wneud amseroedd gweddus ar y trac”. Nid dyma radd "magu plant" ceir heddiw.
Beth sydd nesaf?
Hyd yn hyn, mae dyn a pheiriant wedi ymddwyn yn yr un modd. Roedd yna fabanod, plant, pobl ifanc yn eu harddegau ac oedolion. Yn ffodus i geir, dyma lle mae'r dyfroedd yn rhan. Ni fydd ceir byth yn hen yn wahanol i ni.
Felly i ble mae ein peiriant annwyl yn mynd? Y llwybr, rydw i'n credu, yw "dad-ddyneiddio'r" car. Yn fuan yn hytrach nag yn hwyrach bydd y rwber wedi'i losgi ar ffordd fynyddig yn ildio i gyfrifiadur a fydd yn gyrru drosom. Mewn diogelwch llawn ond heb unrhyw apêl. Y gwrthrych yr oeddem yn ei garu gymaint yw symud tuag at ddod yn “beiriant”. Mwy a mwy o drydan, glân a diogel.
Bydd y car yn rhyddfreinio ei hun ac yn dod yn gwbl annibynnol. Ni fydd y bod dynol bellach yn "ganllaw" i ddod yn "dywysedig". Bydd systemau sydd bellach yn ein trwsio yn unig, yn y dyfodol hyd yn oed yn ein disodli. Os yw hyn yn beth drwg? Efallai ddim.
Bydd llawer o fywydau'n cael eu hachub ar y ffyrdd. Ac yn y diwedd, byddwn bob amser yn gallu cyfrif ar blant amherthnasol y 90au a'r 80au (a pham ddim 2000au?), A fydd bob amser â lle caeth yn ein garejys. A gyda llaw, gweledigaeth: rwy’n breuddwydio y bydd y cyrsiau rasio a’r ffyrdd preifat yn y wlad hon yn y dyfodol yn dod yn fath o warchodfa warchodedig i fodurwyr, lle bydd yr hen ogoniannau bob amser yn gallu “estyn eu coesau”. Ac felly ydyn ni ... Wedi'r cyfan, nid yw ceir yn heneiddio, iawn? Ac i ni, does dim mynd yn ôl ... byddwn ni bob amser yn angerddol am yr olwyn. Beth yn eu harddegau!