Dioddefodd car rhataf y byd, y Tata Nano, i'w gêm ei hun, a ystyriwyd gan ddefnyddwyr fel un rhy rhad a gor-syml.
Mae'r Tata Nano yn un o'r modelau cynhyrchu mwyaf dadleuol erioed. 2008 oedd y flwyddyn pan gyflwynwyd y Tata Nano. Roedd y byd yng nghanol argyfwng economaidd ac olew. Roedd pris casgen o olew yn rhagori ar y rhwystr seicolegol o 100 doler a hyd yn oed yn mynd dros 150 o ddoleri y gasgen, rhywbeth hyd yn hyn yn annirnadwy mewn senario o heddwch byd.
Yn y cynnwrf hwn, yna cyhoeddodd Tata Industries y Tata Nano, y car a addawodd roi miliynau o Indiaid ar bedair olwyn. Roedd larymau'n swnio mewn gwledydd datblygedig. Sut beth fyddai pris olew pe bai miliynau o Indiaid yn dechrau gyrru'n sydyn? Car gyda phris is na 2500 usd.
Daeth beirniadaeth o bob chwarter. Gan yr ecolegwyr oherwydd bod y car yn rhy llygrol, gan y sefydliadau rhyngwladol oherwydd ei fod yn anniogel, gan y gwneuthurwyr oherwydd ei fod yn gystadleuaeth annheg. Beth bynnag, roedd gan bawb garreg wrth law bob amser i daflu at Nano bach. Ond waeth beth oedd y prisiadau hyn, pwy oedd â'r gair olaf oedd y defnyddwyr. Ac ni ddaeth y car a addawodd fod yn ddewis arall i filiynau o deuluoedd i sgwteri a beiciau modur fod.
Nid oedd ar dir neb: nid yw'r tlotaf yn edrych arno fel car go iawn ac nid yw'r rhai mwy cyfoethog yn ei ystyried yn ddewis arall yn lle ceir "normal".
Mewn pum mlynedd dim ond pan ddyluniwyd y ffatri i adeiladu 250,000 o unedau y flwyddyn y gwerthodd Tata 230,000 o unedau. Mae rheolwyr Tata eisoes wedi dod i gydnabod bod lleoli a marchnata cynnyrch wedi methu. Ac oherwydd hynny, bydd y Tata nesaf ychydig yn ddrytach ac ychydig yn fwy moethus. Digon i'w gymryd o ddifrif. Achos dros ddweud bod “rhad yn ddrud”!
Testun: Guilherme Ferreira da Costa