Gyda marwolaeth ei sylfaenydd - Ettore Bugatti - ym 1947, a chyda'r Ail Ryfel Byd yn datblygu, daeth y brand Ffrengig i ben â'i weithgaredd yn gynnar yn y 1950au. Ym 1987, dri degawd yn ddiweddarach, cafodd y dyn busnes Eidalaidd Romano Artioli Bugatti gyda'r nod o adfywio'r brand Ffrengig hanesyddol.
Un o'r mesurau cyntaf oedd adeiladu ffatri yn Campogalliano, yn nhalaith Modena, yr Eidal. Digwyddodd yr urddo yn 1990, a blwyddyn yn ddiweddarach, lansiwyd model cyntaf yr oes newydd gan Bugatti (yr unig un o dan sêl Romano Artioli), y Bugatti EB110.
Ar lefel dechnegol, roedd gan y Bugatti EB110 bopeth i fod yn gar chwaraeon llwyddiannus: injan V12 60-falf (5 falf i bob silindr), 3.5 litr o gapasiti, trosglwyddiad llaw chwe chyflymder a phedwar tyrbin, 560 hp o bŵer a phob- gyriant olwyn. Roedd hyn i gyd yn caniatáu cyflymiad o 0 i 100 km / awr mewn 3.4 eiliad a chyflymder uchaf o 343 km / h.
Fodd bynnag, dim ond 139 o unedau a adawodd y ffatri. Yn y blynyddoedd canlynol, gorfododd y dirwasgiad economaidd yn y prif farchnadoedd Bugatti i gau ei ddrysau, gyda dyledion o oddeutu 175 miliwn ewro. Ym 1995, gwerthwyd ffatri Campogalliano i gwmni eiddo tiriog, a aeth yn fethdalwr yn ei dro, gan gondemnio'r cyfleusterau hefyd. Mae'r ffatri segur yn y cyflwr y gallwch ei weld yn y delweddau isod:
Delweddau : Rwy'n luoghi dell'abbandono