Mae Diwygiad Goodwood yn canolbwyntio llawer o'r rhesymau sy'n gwneud inni garu ceir. Arogl gasoline, y dyluniad, y cyflymder, y peirianneg ... mae gan Goodwood Revival y cyfan mewn dosau diwydiannol.
Felly, ar yr olwg gyntaf, mae'n rhaid bod damwain Ferrari 250 GT0 / 64 (yn y fideo dan sylw) wedi bod yn foment drist. Ac yn. Ond mae hefyd yn foment y mae'n rhaid ei dathlu.
Pam?
Fel y gwyddom, mae gwerth Ferrari 250 GTO / 64 yn fwy na sawl miliwn ewro, ac ni fydd ei atgyweirio byth yn llai na degau o filoedd o ewros. Ac ydyn ni'n mynd i ddathlu trasiedi faterol o'r maint hwn?
Nid ydym yn dathlu'r ddamwain ei hun, sydd ddim yn bositif o bell ffordd. Rydyn ni, yn hytrach, yn dathlu dewrder gyrwyr fel Andy Newall, nad oedd hyd yn oed gyrru un o'r Ferraris drutaf mewn hanes wedi cilio rhag mynd yn gyflym. Cyflym iawn. Rhy gyflym...
Rhaid inni ddathlu'r foment hon oherwydd ei bod yn fwyfwy prin gweld ceir o'r natur hon yn cyflawni eu raison flwyddynêtre: yn rhedeg. Rhedeg mor gyflym â phosib. Trechu'r amserydd. Goddiweddyd y gwrthwynebydd. Ennill.
Mae'r rhan fwyaf o'r ceir hyn yn cael eu dwyn o'u cynefin naturiol: y cylchedau. Cyfnewid tar gwyllt ar gyfer caethiwed garej, gan aros yn amyneddgar i'r farchnad werthfawrogi'r clasuron moethus. Mae'n dristwch. Mae'r ceir hyn yn perthyn i'r traciau.
A oes unrhyw beth yn fwy prydferth na char rasio yn cyflawni ei bwrpas? Wrth gwrs ddim. Lloniannau!
Ac er ein bod ni'n siarad am harddwch, edrychwch ar y sioe yrru hon a roddwyd gan Patrick Blakeney-Edwards y tu ôl i olwyn Owlet ym 1928.
Y penwythnos hwn gwnaethom gyhoeddi erthygl gyda'r delweddau gorau a ddaliwyd gennym ni yn Goodwood Revival, trwy lens João Faustino.