Erbyn 2030 bydd yn rhaid i'r diwydiant ceir lleihau allyriadau CO2 o geir teithwyr 37.5%. Gwerth heriol iawn, sy'n cychwyn o ganolfan sydd eisoes yn rhoi brandiau ceir ar y «rhybudd coch»: 95 g / km.
Er gwaethaf rhybuddion gan y sector, mae'n bosibl y bydd y senario yn dod yn fwy cymhleth fyth pan gyhoeddir safonau allyriadau Ewro 7 newydd ar ddiwedd y flwyddyn hon. Mae eleni felly'n flwyddyn o benderfyniadau mawr: mae'n rhaid i'r sector ymateb i'r pandemig, adfer a hyd yn oed prosiect ar gyfer y dyfodol.
Ni fydd yn hawdd. Rwy'n cofio, yn 2018, pan sefydlwyd y targedau allyriadau newydd, bod ASEau wedi mynegi eu hawydd i fynd "hyd yn oed ymhellach", gan gynnig gostyngiad o 40% mewn allyriadau fel "senario delfrydol". Gofynnodd y diwydiant am 30%, roedd y deddfwr eisiau 40%, gwnaethom aros gyda 37.5%.
Dwi hyd yn oed yn mynd ymhellach. Y senario delfrydol fyddai lleihau allyriadau i 100%. Byddai'n ardderchog. Fodd bynnag, fel y gwyddom yn iawn, mae'n amhosibl. Y pechod gwreiddiol yn union yw hyn: methiant y deddfwr Ewropeaidd i wynebu realiti. Yn enw'r achos amgylcheddol - sy'n eiddo i bawb a rhaid i BAWB symud - adolygir nodau ac amcanion ar gyflymder sy'n amhosibl i'w ddilyn gan y diwydiant ceir a chan gymdeithas. Rwy'n atgyfnerthu'r gair cymdeithas.
Yn Ewrop yn unig, mae'r sector modurol yn gyfrifol am 15 miliwn o swyddi, € 440 biliwn mewn refeniw treth a 7% o Gynnyrch Mewnwladol Crynswth yr UE.
Er gwaethaf popeth, nid yw'r niferoedd hyn yn datgelu pwysigrwydd y diwydiant ceir yn llawn. Mae'n bwysig peidio ag anghofio'r effaith lluosydd y mae'r diwydiant ceir yn ei chael ar yr economi - meteleg, tecstilau, cydrannau a diwydiannau gweithgynhyrchu eraill.
Tanysgrifiwch i'n cylchlythyr
Gallwn wneud ymarfer corff: dychmygwch ranbarth Setúbal (a'r wlad) heb Autoeuropa. Bydd y rhai hŷn yn cofio'r iselder y bu rhanbarth Setúbal yn ei sgil ar ôl cau ei brif ddiwydiannau yn yr 1980au, nid yn anaml, yn ddadleuol o leiaf.
O ystyried hyn, byddai rhywun yn disgwyl rhywfaint o ystyriaeth wrth wneud penderfyniadau, ond nid dyna sydd wedi digwydd. Gan ddechrau gydag awdurdodau lleol, wedi'i basio gan lywodraethau cenedlaethol ac yn gorffen gyda'r rhai sy'n gwneud penderfyniadau Ewropeaidd.
Yr hyn a ofynnwyd i'r diwydiant ceir - mewn targedau allyriadau, fformwlâu cyfrifo a diweddariadau cyllidol - yw, oherwydd diffyg gair arall: trais.
Mae'r rhai y mae eu cefndir academaidd yn seiliedig ar beirianneg - yn wahanol i mi, a aeth i'r 'ysgol' ar gyfer y dyniaethau - yn gwybod pan fyddwch chi'n sicrhau enillion effeithlonrwydd - p'un ai mewn peiriant neu weithdrefn - o 2% neu 3%, mae'n rheswm i agor potel o siampên, ymuno â'r tîm a dathlu'r gamp.
Yn gymaint ag y ceisiwn ei osgoi, mae ein disgwyliadau - pa mor gyfreithlon bynnag y bônt - bob amser yn cwrdd â realiti. Yn hyn o beth, mae'r deddfwr Ewropeaidd wedi bod yn anghymwys wrth reoli disgwyliadau.
Mae'n anghofiadwy bod cymdeithasau amgylcheddol fel “Trafnidiaeth a'r Amgylchedd”, dan arweiniad Greg Archer, a'u cymheiriaid yn honni “nad yw'r cynnydd yn ddigon cyflym i gyrraedd ein nodau amgylcheddol”. Yn wyneb canfyddiadau fel hyn, byddai rhywun yn disgwyl adolygiad o'r nodau, ond nid dyna sy'n digwydd, gwaethygir y nodau. Bydd y sioc i realiti yn aruthrol.
Nid oes ganddynt bwysau cyfrifoldeb y rhai sydd â lles cymdeithas yn eu dwylo - neu, os yw'n well gennych, yr economi, a'i hystyr etymolegol yw'r “grefft o reoli'r cartref”, ein planed. Dyna pam nad yw'n anghofiadwy nad yw'r deddfwr yn teimlo'r baich hwn. Sut nad oedd yn teimlo ym mis Hydref 2020, pan ddaeth cymhellion hybrid i ben. Rydyn ni'n llosgi camau.
A yw'n gwneud synnwyr i roi'r gorau i gefnogi cerbydau gyda thechnolegau hybrid, sy'n hygyrch i waled mwyafrif y Portiwgaleg, sy'n caniatáu teithio yn y ddinas fwy na 60% o'r amser yn y modd trydan?
Dyma un enghraifft yn unig o sut mae ffwndamentaliaeth amgylcheddol yn brifo. Un enghraifft arall: arweiniodd yr ymgyrch a gynhaliwyd yn erbyn peiriannau Diesel at gynnydd cyfartalog mewn allyriadau CO2 yn yr UE. Mae angen mwy o graffu a gofal wrth wneud penderfyniadau. Mae'r amgylchedd yn “gefn-eang”, ond nid yw cymdeithas.
Felly, fel y gwelwch o fy ngeiriau, nid yr angen am newid yn y sector modurol yr wyf yn ei gwestiynu. Ond yn hytrach mae'r cyflymder a'r effeithiau rydyn ni eu heisiau yn y newid hwn. Oherwydd pan fyddwn yn delio â'r diwydiant ceir, rydym yn delio ag un o brif bileri economi Ewrop. Rydym yn effeithio ar les miliynau o deuluoedd a chydag un o lwyddiannau mawr y 100 mlynedd diwethaf: democrateiddio symudedd.
Ym Mhortiwgal, os ydym am ddechrau poeni o ddifrif am ansawdd aer ac allyriadau CO2, gallwn edrych i'r presennol. Beth allwn ni ei wneud nawr? Mae gennym faes parcio gydag oedran cyfartalog o dros 13 oed. Mae mwy na phum miliwn o geir ym Mhortiwgal dros 10 oed, ac mae bron i filiwn dros 20 oed.
Annog dim ond sgrapio'r cerbydau hyn yw'r ymateb mwyaf effeithiol y gallwn ei roi wrth frwydro yn erbyn allyriadau.
Dros y mwy na 120 mlynedd hyn, mae'r diwydiant modurol wedi dangos gallu rhyfeddol i newid, cyfrifoldeb a gallu i addasu. Etifeddiaeth y byddwn yn parhau i'w chofio i'r rhai mwyaf pesimistaidd. Mae'n brin, ac mae'r diwydiant ceir yn haeddu cael ei gydnabod nid yn unig am ei gamgymeriadau, ond hefyd am ei deilyngdod. Ar ben hynny, mae'r holl gymdeithas, yn ddieithriad, yn anelu at symud tuag at ddatgarboneiddio.
Yn achos y diwydiant ceir, rydym yn falch o weld a chyhoeddi'r newid hwn, a fydd, heb ffwndamentaliaeth a heb adael unrhyw un ar ôl, yn ein harwain at symudedd y dyfodol: yn fwy democrataidd, gyda llai o effaith amgylcheddol a chydag atebion newydd.