Pam mae lliw mwg sy'n dod allan o'r teiars yn wahanol yn y ddwy sefyllfa hyn? Efallai ei fod yn gwestiwn nad yw erioed wedi mynd i mewn i'ch meddwl. Rhaid cyfaddef, nid i ni chwaith! Ond nawr bod y cwestiwn “yn yr awyr”, mae angen ateb.
Ac mae'r ateb yn anhygoel o syml: mewn llosgi neu ddrifft, nid mwg yw'r “mwg gwyn” rydyn ni'n ei weld!
Os nad mwg, beth?
Gan gymryd yr enghraifft o losgi allan - sy'n cynnwys cadw cerbyd yn llonydd wrth wneud i'r olwynion gyrru “lithro” - mae'r teiars, oherwydd y ffrithiant a gynhyrchir gyda'r wyneb, yn cynhesu'n gyflym.
Os yw'r llosgi yn ddigon hir, gallwn gyrraedd tymereddau yn agos at 200 ° C..
Fel y gallwch ddychmygu, ar y tymereddau hyn, mae'r teiar yn dirywio'n gyflym. Mae wyneb y teiar yn dechrau toddi, a'r cemegau a'r olewau sy'n ei ffurfio yn cael eu anweddu.
Mewn cysylltiad ag aer, mae'r moleciwlau anwedd yn oeri ac yn cyddwyso'n gyflym. Yn ystod y broses hon o oeri ac anwedd y dônt yn weladwy, gan droi’n “fwg” gwyn (neu wyn mwy glasaidd). Felly, yr hyn rydyn ni'n ei weld yw mewn gwirionedd stêm.
Gyda'r cemegau cywir, gall rhai adeiladwyr teiars hyd yn oed greu anwedd lliw pan ddefnyddir teiars at ddibenion mwy chwareus. Ac mae hyn hefyd yn esbonio'r llwybr mwg mewn awyrennau aerobatig, lle mae cerosin neu olew ysgafn arall yn gymysg â'r tanwydd, sydd hefyd yn anweddu, yn cael ei ddiarddel, yn oeri ac yn cyddwyso.
Daw'r mwg du a welwn pan losgir teiars mewn gwirionedd o'r tymereddau isel y cânt eu prosesu ynddynt. I bob pwrpas mae hylosgiad sy'n gyfoethog yn gemegol sy'n cynhyrchu'r fflam ddu a'r fflam oren rydyn ni'n ei nabod.
Ac yno mae gennych chi. Nid mwg yw mwg gwyn mewn gwirionedd, ond stêm!