Rhedais i mewn i'r genhedlaeth gyntaf Mazda MX-5 eto. Mae'r bastard car - cymaint ag y gall car fod yn bastard ... - yn olym yn y paent i mi. “Oni wnaethoch chi wisgo'ch gwregys? Lwc drwg. A wnaethoch chi adael y goleuadau ymlaen? Amynedd. A gyda llaw, peidiwch â chloi’r drysau ac yna cwyno nad ydw i yma yfory ac es i chwarae gyda throseddwr y tu ôl i’r llyw… ”.
Rwy'n mwynhau'r profiad - ac ydw, fe wnes i gloi'r drysau ... -, yn anad dim oherwydd fy mod i'n gwybod na fydd hyn yn para am byth (ond byddwn ni'n iawn yno ...).
Mae automobiles heddiw yn ymwneud cymaint â'n cadw ni'n fyw nes eu bod bron yn ein trin fel plant. Pryder cyson ar ffurf synau cythruddo “piiiii, byddwch yn ofalus eich bod yn mynd i daro !!!”, “bîp, byddwch yn ofalus eich bod wedi gadael y ffordd”, “piiiiiiiiiiiiiiiiiiiii am-bopeth-a-am-ddim” - dychmygwch yma emoji gydag wyneb seasick. Yn ymarferol, mae fel cael ein mam-gu bob amser yn eistedd wrth ein hymyl "oh mab, rydych chi'n mynd i daro!".
Heb sôn am gymhorthion electronig fel rheoli tyniant a rheoli sefydlogrwydd…
Weithiau mae angen rhyddid arnom ac mae ceir o adegau eraill yn cynnig: rhyddid . Dyna pam er gwaethaf plygu'n waeth, gwario mwy, brecio llai, cerdded llai, a bod o bosibl yn farwol pe bai damwain, rydyn ni'n parhau i'w gyrru gyda gwên ar ein hwyneb.
Tanysgrifiwch i'n cylchlythyr yma
Mae'n dwp? Na, mae'n wych ... Yn naturiol, pe bai'n rhaid i mi reidio clasur neu gyn-glasurol bob dydd, ni fyddwn yn gweld cymaint o hwyl ar ddiffyg pryder fy nghar. Ond dyna bwrpas ceir modern.
Fodd bynnag, neithiwr doeddwn i ddim yn gysglyd, ac roeddwn i'n teimlo fel mynd am dro ar hyd glan y môr Lisbon. Rhwng fy allweddi car ac allweddi Mazda MX-5 NA, dyfalwch pa un a gymerais ... Fe wnaethoch chi'n iawn, arhosodd fy “mam-gu” gartref.