Gyda gwerthoedd y clasuron, yn enwedig y rhai mwyaf arbennig ac egsotig, sy'n dod i filiynau o ewros, mae'n well gan lawer gadw eu peiriannau gwerthfawr yn y garej, gan fynd cyn belled â'u selio ag amodau tymheredd a lleithder a reolir yn rhagorol.
Ond nid oes unrhyw gar, waeth pa mor ddrud, arbennig neu brin, yn haeddu cael ei gloi yn y garej, gan aros i'w bris ar y farchnad ychwanegu ychydig o sero at gyfrif ei berchennog. Mae i'w wneud heb ei brif amcan: ei fwynhau nid yn unig pan fydd yn llonydd, ond yn anad dim i'w fwynhau pan fydd yn cael ei yrru.
Mae’r lle ar gyfer ceir ar y ffordd, ar y cledrau, yn herio’r cromliniau ac yn gweiddi “rhowch fwy o nwy i mi” ar ben eich ysgyfaint. Yn enwedig o ran Ferrari 288 GTO, y bennod gyntaf mewn cyfres o fodelau arbennig iawn sy'n dwyn brand rampante cavallino: F40, F50, Enzo a LaFerrari.
Roedd y 288 GTO hwn yn ffodus i gael perchennog fel 'na ... sy'n ei fwydo â gasoline. Yn union fel y mae'r fideo hwn yn tanio ein brwdfrydedd dros geir. Che macchina!
Awdur y ffilm fer hon gan Petrolicius ac mae'n mynd â ni i wybod, yn fyr, un o'r 272 o geir a gynhyrchwyd.