Κανονικότητα. Είναι κάτι που παλεύω καθημερινά. Δεν θέλω να συνηθίσω στην ιδέα ότι είναι «φυσιολογικό» να με περιμένει κάθε εβδομάδα — δεν συμβαίνει πάντα, είναι αλήθεια… — ένα ονειρεμένο αυτοκίνητο στο γκαράζ του Razão Automóvel.
Μια πραγματικότητα για μένα, ένα όνειρο για κάθε petrolhead. Και με την ίδια λογική, είναι ένα όνειρο που δεν θέλω να με διαφθείρει το αίσθημα του «α, και έτσι αυτό είναι φυσιολογικό…». Δεν είναι φυσιολογικό…
Όλα όσα πέτυχε η Reason Automobile σε μόλις έξι χρόνια δεν είναι φυσιολογικά. Είναι μοναδικό.
Τα αυτοκίνητα που με έκαναν να ονειρεύομαι
Πριν από δύο εβδομάδες ένιωσα ξανά σε αυτό το τεστ ότι η δουλειά μου είναι κάτι πραγματικά ξεχωριστό — νομίζω ότι ήταν πολύ εμφανές στις αντιδράσεις μου. Έχω μια ονειρεμένη δουλειά, οπότε αποφάσισα ότι έπρεπε να αφιερώσω μερικές γραμμές στο να γράψω για τα αυτοκίνητα που με έκαναν να ονειρεύομαι. Εν μέρει, αυτά τα αυτοκίνητα ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό για αυτό το πάθος που επιμένει να μην εξαφανίζεται.
Τους θυμήθηκα γιατί συνάντησα ένα από τα παιδικά μου αυτοκίνητα των ονείρων: το Nissan Micra 1.3 Super S.
Αυτή η άμεση συνάντηση έγινε στο Ponte Vasco da Gama, ήταν γύρω στις 7:30 π.μ., ερχόμενος στο γραφείο. Η περηφάνια του αγοριού που το οδηγούσε ήταν μεταδοτική — τόσο αυτός όσο και το αυτοκίνητο πρέπει να ήταν περίπου στην ίδια ηλικία. Πώς μπορώ να ξέρω ότι ήταν περήφανος για το αυτοκίνητο; Για την άψογη κατάσταση στην οποία βρισκόταν το Nissan Micra 1.3 Super S. Είχε κάποιες τροποποιήσεις είναι αλήθεια, αλλά αρκετά για να βελτιώσει τον χαρακτήρα του αυτοκινήτου αντί να το καταστρέψει.
Κορνάρισα και του έγνεψα σαν «μεγάλο αυτοκίνητο!». Η απάντηση δεν περίμενε… μετά από 15 δευτερόλεπτα μου πέρασε δείχνοντας όλη τη ζωή που ήταν ακόμα κάτω από αυτό το καπό. Λόγω του ήχου που έβγαζε η εξάτμιση και του τρόπου με τον οποίο ανέβαινε τις στροφές, είχε ακόμα πολλή ζωή...
Θυμήθηκα το Nissan Micra 1.3 Super S, θυμήθηκα το Renault Spider, το Audi A8, τη BMW Σειρά 7, το Volvo 850 R, την Porsche 911 και φυσικά… McLaren F1.
στο κεφάλι ενός παιδιού
Θυμάμαι τέλεια τους λόγους για τους οποίους μου άρεσε καθένα από αυτά τα μοντέλα. Στην περίπτωση του Nissan Micra 1.3 Super S, ο κύριος ένοχος ήταν το περιοδικό Automotor. Δοκίμασαν μια έκδοση τρόπαιο - σε γκρι τόνους - και στο πλάι, στις φωτογραφίες, τοποθέτησαν τη σειρά.
Έχασα το μέτρημα τις φορές που ξεφύλλιζα αυτές τις σελίδες.
Βαρέθηκα να σπαταλάω βενζίνη πίσω από το τιμόνι των λέξεων όποιου έγραψε αυτό το δοκίμιο. Ήθελα τόσο πολύ να έχω ένα τέτοιο αυτοκίνητο. Ήταν αρκετά συναρπαστικό, εγκόσμιο και…προσβάσιμο. Ήξερα ότι μια μέρα θα μπορούσα να έχω ένα και νομίζω ότι αυτός ήταν ένας από τους λόγους που με έκαναν να μου αρέσει τόσο έντονα το αυτοκίνητο.
Το Renault Spider ήταν επειδή δεν είχε γυαλί μπροστά. Μου άρεσε ο σχεδιασμός, ο μινιμαλισμός, τα πάντα. Τα γκρι και κίτρινα χρώματα με μετέφεραν σε έναν άλλο κόσμο. Η πιθανότητα να μπορώ να οδηγώ αυτοκίνητο και να φοράω κράνος με έπεισε. Ganda PT!
Το Audi A8 ήταν ένα θαύμα τεχνολογίας. Ήταν το πρώτο Audi με σασί από αλουμίνιο και ήταν περίπου εκείνη την εποχή - ίσως το 1995 - που άρχισα να ενδιαφέρομαι πραγματικά για τα πιο τεχνικά πράγματα.
Μέχρι τότε, οι τεχνικές μου γνώσεις περιορίζονταν στο να λέω «color and bouncy» τη δύναμη όλων (όλων!) των αυτοκινήτων της αγοράς. Δεν νομίζω ότι μπορώ να το κάνω αυτό σήμερα...
Η BMW Σειρά 7 ήταν μια άλλη αγάπη με την πρώτη ματιά. Ακόμα και σήμερα θεωρώ ότι η E38 είναι η πιο όμορφη Σειρά 7 στην ιστορία. Μακρύ, φαρδύ και κοντό. Μέσα όλα είχαν νόημα στο μυαλό μου. Κυρίως η επιλογή που επέτρεψε σε αυτό το πολυτελές σαλόνι να εξοπλιστεί με ψυγείο.
Το κόκκινο Volvo 850 R που βλέπαμε για αρκετούς μήνες στα πιο διαφορετικά περιοδικά ήταν ένα ακόμη από τα μοντέλα που με έκαναν να ονειρεύομαι. Διάολε, το αυτοκίνητο ήταν όμορφο! Παρουσίαζε ήδη γραμμές που δεν συμβαδίζουν με την τάση της εποχής, αλλά συνέχιζε να έχει brutal παρουσία.
Τόσο πολύ που ακόμα και σήμερα παραμένει ένα από τα πιο περιζήτητα Volvo στην αγορά μεταχειρισμένων αυτοκινήτων.
Επιτέλους η Porsche 911. Η Porsche 911 ήταν και είναι ακόμα η Porsche 911… υπήρχε μια στη Grândola, τη χώρα όπου γεννήθηκα, και συνέχιζα να ανατριχιάζω κάθε φορά που την έβλεπα και την άκουγα να περνάει.
Είχα μια μινιατούρα της 911 Bburago και μάλιστα απέφευγα να παίξω μαζί της για να μην την χαλάσω. Τόσο μου άρεσε η Porsche 911.
Θέλεις να συνεχίσω;
Μην εκπλαγείτε από την έλλειψη εξωτικών αυτοκινήτων. Αυτό το πάθος ήρθε όταν ήμουν 10 ετών, όταν είχα ήδη μεγαλύτερη ικανότητα κατανόησης. Φαίνεται ότι το να μπορείς να τα δεις και να τα ακούσεις ήταν προϋπόθεση για να τους αρέσουν μέχρι μια συγκεκριμένη ηλικία.
Ένα άλλο αυτοκίνητο που νόμιζα ότι ήταν απλά εκπληκτικό, το Volkswagen Passat B5.
Έπεισα τους γονείς μου να αγοράσουν ένα, αλλά ο χρόνος αναμονής ήταν 6 μήνες… Κατανάλωσα τον κατάλογο που έφερα από το περίπτερο της Volkswagen στο Setúbal — όπου τώρα είναι ένα βραζιλιάνικο εστιατόριο — σαν να μην υπήρχε αύριο για πολλούς μήνες. Είχα διαβάσει τόσο πολύ τα σχολικά βιβλία…
SEAT Alhambra — ναι, αυτό είναι το μέρος όπου μπορείτε να με κοροϊδέψετε για αυτήν τη λίστα με ονειρεμένα αυτοκίνητα που έχουν MPV. Το γεγονός ότι το SEAT Alhambra κατασκευάζεται στην Palmela και ότι ο νονός μου εργάζεται εκεί, έκανε τα μίνι βαν που γεννήθηκαν στην Πορτογαλία τα καλύτερα στον κόσμο.
Υπήρχε ένα περιοδικό που τόλμησε να δώσει τη νίκη στη Renault Espace σε μια αναμέτρηση με το SEAT Alhambra. Δεν το αγόρασα ποτέ ξανά. Από τα αυτοκίνητα που σας είπα, το SEAT Alhambra ήταν το μόνο που είχα.
Έφυγα από την εταιρεία μου με περισσότερα από 550.000 χλμ. και ακόμα πουλάω υγεία.
Μια τελευταία αναφορά σε ένα άλλο μίνι βαν - θυμηθείτε ότι ήμουν παιδί! Μου άρεσε το Volkswagen Sharan VR6, νόμιζα ότι ήταν αεροπλάνο. Κατηγορήστε τον νονό μου που δούλευε εκεί...
η εξαίρεση στον κανόνα
Η McLaren F1 δεν είναι απλώς ένα supercar. Είναι για μένα το καλύτερο αυτοκίνητο στον κόσμο… ποτέ. Σημείο. Αν το ξεχάσω φυσικά...
Ο αντίκτυπος των μέσων ενημέρωσης που είχε εκείνη την εποχή δύσκολα θα μπορούσε να επιτευχθεί με οποιοδήποτε άλλο μοντέλο.
Ταχύτητα, δύναμη, τεχνολογία. Τέλος πάντων, όλα! Έψαχνα για μια διαφήμιση για τη Mobil με τη McLaren F1 αλλά δεν τη βρήκα. Θυμάμαι ότι έμεινα έκπληκτος κοιτώντας αυτή τη διαφήμιση.
Τελικά η Ferrari F40 θα μπορούσε να είχε ακόμη μεγαλύτερο αντίκτυπο, αλλά ειλικρινά δεν θυμάμαι. Ήταν πολύ μικρό για να το θυμάμαι.
Υπάρχει ένα άλλο αυτοκίνητο που με έκανε να ονειρεύομαι, αλλά θα το μιλήσω σε άλλη περίπτωση: το Ford GT90. Όμορφη, όμορφη, όμορφη!
Τώρα είσαι εσύ…
Τώρα που ξέρετε ποια αυτοκίνητα μου άρεσαν στην παιδική μου ηλικία — στην πραγματικότητα είναι πολλά άλλα… — θα ήθελα να μάθω ποια αυτοκίνητα σας έκαναν να ονειρευτείτε. Πραγματικά όνειρα! Από αυτούς που εξόργισαν ακόμη και τους γονείς σου για να είναι το επόμενο αυτοκίνητο της οικογένειας και που σήμερα είναι ακόμα και πραγματικό πούρο.
Δεν πειράζει… χρήση και κατάχρηση του πλαισίου σχολίων! Και παρεμπιπτόντως, εγγραφείτε στο κανάλι μας στο YouTube. Δεν κοστίζει τίποτα και βοηθάτε πολύ στην ανάπτυξη της Ratio Car. Είναι μια τόσο απλή χειρονομία… δεν κοστίζει τίποτα!
ΘΑ ΚΑΝΩ ΕΓΓΡΑΦΗ