Η άνεση ήταν μια από τις προτεραιότητες της Citroën για σχεδόν έναν αιώνα, σε σημείο που το 'Comfort Citroën' έγινε η πραγματική υπογραφή της γαλλικής μάρκας. Με την πάροδο του χρόνου, ο ορισμός της άνεσης έχει υποστεί βαθιές αλλαγές και σήμερα περιλαμβάνει τα πιο ποικίλα κριτήρια.
Προκειμένου να ακολουθήσει την πιο προηγμένη και ολοκληρωμένη προσέγγιση στην άνεση, όπως ανακοινώσαμε χθες, η Citroën λάνσαρε την ιδέα «Citroën Advanced Comfort». Μια ιδέα που απεικονίζεται μέσα από το «Citroën Advanced Comfort Lab», ένα πρωτότυπο που βασίζεται στο C4 Cactus που συνδυάζει τεχνολογίες όπως αναρτήσεις με προοδευτικά υδραυλικά στοπ, νέα καθίσματα και μια άνευ προηγουμένου διαδικασία δομικής συγκόλλησης.
Όταν ένα όχημα περνά πάνω από μια παραμόρφωση στο δάπεδο, ο αντίκτυπος αυτής της διαταραχής μεταδίδεται στους επιβάτες σε τρία στάδια: εργασία ανάρτησης, αντίκτυπος των κραδασμών στο αμάξωμα και μετάδοση δονήσεων στους επιβάτες μέσω των καθισμάτων.
Υπό αυτή την έννοια, το πρωτότυπο παρουσιάζει τρεις καινοτομίες (δείτε εδώ), ένα για κάθε ένα από τα διανύσματα, που θα επιτρέψει τη μείωση των ταραχών που αισθάνονται οι ένοικοι, και έτσι θα βελτιώσει σημαντικά την άνεση κατά την εξέλιξη.
Αυτές οι τεχνολογίες αφορούσαν την καταχώριση περισσότερων από 30 διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας, αλλά η ανάπτυξή τους έλαβε υπόψη την εφαρμογή τους, τόσο από οικονομική όσο και από βιομηχανική άποψη, στη γκάμα μοντέλων της γκάμας της Citroën. Τούτου λεχθέντος, ας πάμε στις λεπτομέρειες της νέας ανάρτησης της γαλλικής μάρκας, της σημαντικότερης καινοτομίας από τις τρεις που παρουσιάζονται τώρα.
Αναρτήσεις με προοδευτικά υδραυλικά στοπ
Μια κλασική ανάρτηση αποτελείται από ένα αμορτισέρ, ένα ελατήριο και ένα μηχανικό στοπ. Το σύστημα Citroën, από την άλλη πλευρά, διαθέτει δύο υδραυλικά στοπ – ένα για επέκταση και ένα για συμπίεση – και στις δύο πλευρές. Έτσι, μπορούμε να πούμε ότι η αναστολή λειτουργεί σε δύο στάδια, ανάλογα με τα αιτήματα:
- Στις φάσεις της ελαφράς συμπίεσης και επέκτασης, το ελατήριο και το αμορτισέρ ελέγχουν από κοινού τις κάθετες κινήσεις χωρίς να απαιτούνται τα υδραυλικά στοπ. Ωστόσο, η παρουσία αυτών των στάσεων επέτρεψε στους μηχανικούς να προσφέρουν μεγαλύτερο εύρος άρθρωσης στο όχημα, αναζητώντας ένα εφέ ιπτάμενου χαλιού, δίνοντας την αίσθηση ότι το όχημα πετά πάνω από τις παραμορφώσεις του δαπέδου.
- Στις φάσεις της τονισμένης συμπίεσης και επέκτασης σταματά το ελατήριο και το αμορτισέρ μαζί με την υδραυλική συμπίεση ή επέκταση, που επιβραδύνουν προοδευτικά την κίνηση, αποφεύγοντας έτσι το ξαφνικό σταμάτημα που συνήθως συμβαίνει στο τέλος της διαδρομής της ανάρτησης. Σε αντίθεση με ένα παραδοσιακό μηχανικό στοπ, το οποίο απορροφά ενέργεια αλλά δίνει πίσω ένα μέρος της, το υδραυλικό στοπ απορροφά και διαχέει την ίδια ενέργεια. Επομένως, το φαινόμενο που είναι γνωστό ως rebound (κίνηση ανάκτησης αναστολής) δεν υφίσταται πλέον.
