Αν και το 24 Horas TT Vila de Fronteira έχει σήμερα μια διεθνή προβολή, στην τεράστια λίστα των συμμετοχών υπάρχει ακόμα χώρος για ερασιτέχνες αναβάτες ή αν προτιμάτε, για κύριους οδηγούς. Άνδρες και γυναίκες με διαφορετικά επαγγέλματα, που μοιράζονται το πάθος τους για τα αυτοκίνητα. Αυτό το άρθρο είναι για την ιστορία δύο από αυτούς τους κυρίους οδηγούς. Manuel Teixeira και Jorge Nunes.
Ο πρώτος, ο Manuel Teixeira, δικηγόρος και νεοφερμένος σε δραστηριότητες παντός εδάφους, βρήκε στο γρήγορο Alentejo την ιδανική θεραπεία για τη βραδύτητα με την οποία μερικές φορές έρχεται αντιμέτωπος κατά την άσκηση του επαγγέλματός του. Ο δεύτερος, ο Jorge Nunes, είναι γνωστό όνομα για όσους έχουν ιδιαίτερο πάθος για τις Porsche. Ο ιδιοκτήτης του Sportclasse — ένας ανεξάρτητος ειδικός της Porsche — και γιος του Américo Nunes, ο Jorge Nunes αποφάσισε, επίσης για πρώτη φορά, να ανταλλάξει Porsche με τα χειριστήρια ενός οχήματος παντός εδάφους.
Ενσωματωμένοι σε διαφορετικές ομάδες και αυτοκίνητα, ο Manuel Teixeira σε ένα Land Rover Bowler από τον σχηματισμό της Silver Fox Racing Team και ο Jorge Nunes με ένα Nissan Terrano II από την RedeEnergia/SportClasse, υπέθεσαν ότι θα πήγαιναν σε αυτή την περιπέτεια με το ίδιο πνεύμα: μέγιστη διασκέδαση . Ως δευτερεύοντες στόχοι, υπέθεσαν ότι το να φτάσουμε στο τέλος του 24 Hours of Frontier ήταν ιδανικό.
«Στόχος μας στη Φροντέιρα είναι να περάσουμε υπέροχα!…»
Στην περίπτωση του ιδιοκτήτη του Sportclasse, «όλα συνέβησαν μετά από την επιθυμία μιας παρέας φίλων που ήθελαν να νοικιάσουν ένα αυτοκίνητο για να αγωνιστούν στη Φροντέιρα. Καταλήξαμε να πάρουμε περισσότερα από ένα αυτοκίνητα και αυτό είναι… εδώ είμαστε».
Όσο για τη σύσταση της ομάδας, στην οποία δόθηκε το όνομα Rede Energia/SportClasse, ο Jorge Nunes υπογραμμίζει την ποικιλόμορφη εμπειρία των στοιχείων: «κάποιοι έχουν εμπειρία… άλλοι, όπως εγώ, δεν έχουν καθόλου εμπειρία. Έχω συνηθίσει περισσότερο τις Πόρσε και την άσφαλτο”.
Κάνοντας μια σύγκριση μεταξύ των δύο τρόπων, ο Jorge υποστηρίζει ότι, σε αντίθεση με τα ράλι και την ταχύτητα, «εδώ, αυτό που έχει σημασία είναι η αντίσταση», αφού, «ειδικά με το πέρασμα των καροτσιών, το πάτωμα αποκτά πραγματικούς κρατήρες. Πρέπει να διαχειριστούμε τη φθορά του αυτοκινήτου».
Όσον αφορά το κόστος, ο Jorge Nunes λέει ότι «βασικά, όλα αυτά δημιουργήθηκαν με πολλή βαρβαρότητα. Το αυτοκίνητο είναι σχεδόν 20 ετών αλλά είναι αρκετό για τους σκοπούς μας».
«Θα είναι πολύ δύσκολο, αλλά και πολύ ενδιαφέρον»
Επιπλέον, η στάση του Manuel Teixeira δεν είναι πολύ διαφορετική. Παρά το γεγονός ότι παρατάχθηκε με έναν ανταγωνιστικό Bowler Proto, αντιμετώπισε τον αγώνα με την ίδια ευκολία. «Όταν μου είπαν ότι ήταν να αγωνιστώ σε ένα Bowler, απάντησα ότι ήταν πολύ αυτοκίνητο για μένα, αλλά αποφάσισα να δεχτώ».
Παρά την έλλειψη εμπειρίας, κατάφερε να τυπώσει ενδιαφέροντες ρυθμούς και ξεπέρασε τις προσδοκίες της ομάδας. «Η ομάδα μου ζήτησε να κάνω χρόνους γύρω στα 15 λεπτά ανά γύρο, οπότε αυτή τη στιγμή μπορώ μόνο να είμαι ικανοποιημένος. Μόλις έκανα 13,03 μ., δηλαδή σχεδόν δύο λεπτά λιγότερο από ό,τι μου ζητήθηκε. Είμαι πολύ ικανοποιημένος».
Από το όνειρο… στη (σκληρή) πραγματικότητα
Με αυτοπεποίθηση μετά την ελεύθερη προπόνηση που πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή, ο ίδιος ο αγώνας θα κατέληγε να γίνει θετή μητέρα, τόσο για τον Manuel Teixeira όσο και για τον Jorge Nunes. Με τον πρώτο να μην μπορεί καν να ολοκληρώσει τη βάρδια οδήγησης. Στον δεύτερο γύρο του 24 Hours of Frontier, ο Bowler υπέστη ένα χτύπημα στο σασί, το οποίο κατέληξε να υποθηκεύσει τον υπόλοιπο αγώνα.
Όσο για τον Jorge Nunes, θα κατέληγε να έχει καλύτερη τύχη, καθώς, κάνοντας την πρώτη βάρδια οδήγησης, κατάφερε να απολαύσει την εμπειρία οδήγησης σε αγωνιστικό περιβάλλον. Σχολιάζοντας, αμέσως μετά το τέλος της βάρδιας του στη Φροντέιρα, ότι «βαρέθηκα να διασκεδάζω, παρά το γεγονός ότι τις περισσότερες φορές αναπηδούσαμε με το αυτοκίνητο. Αλλά, για όσους τους αρέσει αυτή η αδρεναλίνη, είναι πολύ ωραία!”.
Ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, και οι δύο υποσχέθηκαν να επιστρέψουν το επόμενο έτος. Το ίδιο θα κάνουμε.
