Είναι γεγονός ότι η τέχνη που γοητεύει όλους τους λάτρεις του αυτοκινήτου μοιάζει λίγο πολύ με τις μουτζούρες από καουτσούκ που εκπέμπει πίσσα κατά τη διάρκεια ενός drift. Υπήρχαν όμως και εκείνοι που προχώρησαν παραπέρα…
Λοιπόν… υπήρξαν εκείνοι που ήθελαν να βρουν το δρόμο τους για να εξερευνήσουν τον πολιτισμό και χρησιμοποίησαν ένα εργαστήριο μηχανικής ως σκηνικό για να αναδημιουργήσουν μερικούς από τους διάσημους πίνακες της Αναγέννησης. Ναι, διαβάζουν καλά.Πίνακες όπως η Μόνα Λίζα και ο Μυστικός Δείπνος του Λεονάρντο Ντα Βίντσι, η Γέννηση της Αφροδίτης του Μποτιτσέλι είναι μερικά μόνο παραδείγματα που θεμελίωσαν ένα σφυρηλατημένο πνεύμα νέων ιδανικών στην αναγεννησιακή ζωγραφική. Δεν μπορούμε να τα αναδημιουργήσουμε με ημι-συνθετικό λάδι κινητήρα (τουλάχιστον κανείς δεν το έχει θυμηθεί ακόμα), αλλά μπορούμε να τα τοποθετήσουμε με ένα συνεργείο αυτοκινήτων στο βάθος. Και αυτή πρέπει να ήταν η ιδέα του Freddy Fabris…
Ο Fabris είναι ένας φωτογράφος που γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη, αλλά μεγάλωσε στους δρόμους του Μπουένος Άιρες της Αργεντινής και εργάζεται με πορτρέτα και εννοιολογικές εικόνες για πάνω από 20 χρόνια. Η πιο πρόσφατη λαμπρή ιδέα του ονομάζεται Αναγέννηση, η οποία συνίσταται στην αναπαραγωγή μερικών από τους αρχικούς πίνακες της Αναγέννησης. Μέχρι αυτή τη στιγμή, ήδη μαντεύουν ποιο ήταν ένα από τα επιλεγμένα σενάρια.
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Hyundai Santa Fé: η πρώτη επαφή
Μιλώντας στην Huffington Post, ο Fabris λέει ότι πάντα ήθελε να επιβραβεύει τους πίνακες της Αναγέννησης, αλλά δεν θα αρκούσε απλώς να τους ξαναδημιουργήσει ως φωτογραφίες.
«Ήθελα να σεβαστώ την αισθητική των πινάκων, αλλά έπρεπε να συμπεριλάβω ένα εννοιολογικό αποτύπωμα που θα πρόσθετε ένα νέο «στρώμα» στα πρωτότυπα έργα. Βγάλτε τα από το αρχικό τους πλαίσιο, αλλά διατηρούν ακόμα την ουσία τους. Έτυχε να βρω ένα παλιό γκαράζ στα μεσοδυτικά των ΗΠΑ και αυτό ήταν που ξεκίνησε η σειρά. Το μέρος παρακαλούσε να φωτογραφηθεί κάτι εκεί και σιγά σιγά οι ιδέες άρχισαν να παίρνουν τη θέση τους». | Φρέντυ Φάμπρις
Ο Φαμπρίς επέλεξε τρεις από τους πιο εμβληματικούς πίνακες: Η δημιουργία του Αδάμ του Μιχαήλ Άγγελου, Το μάθημα ανατομίας του γιατρού Τουλπ, του Ρέμπραντ και τον προαναφερθέντα Μυστικό Δείπνο του Ντα Βίντσι. Η βασική σύνθεση των σκηνών παραμένει πιστή, αλλά τα στοιχεία αλλάζουν άρδην.
Στη Δημιουργία του Αδάμ, αντί να παρακολουθούμε τον Θεό να δημιουργεί τον πρώτο Άνθρωπο, μπορούμε να δούμε έναν μορφωμένο μηχανικό να δίνει ένα κατσαβίδι σε έναν επίδοξο αναζητητή καριέρας. Ο συμβολισμός είναι έντονος, λες και το κλειδί δεν ήταν το μόνο που έσπασε, αλλά και η γνώση πολλών ετών που γυρνούσαν κινητήρες. Αλλά αυτή η υποκειμενικότητα της ερμηνείας αφήνεται στη φαντασία σας...
Στο Last Supper, το remake χρειαζόταν αλλαγή μεγέθους και μερικές βίδες στο κουτί: το τραπέζι είναι σίγουρα πιο σφιχτό και τρεις απόστολοι λείπουν, αλλά το αποτέλεσμα είναι ακόμα εντυπωσιακό. Παρατηρήστε τον τροχό πίσω από το κεφάλι του Ιησού, που παίζει τέλεια τον ρόλο του αγκάθιου στέμματος. Ο καλλιτέχνης κατέβηκε ακόμη και στην παραμικρή λεπτομέρεια.
Τελευταίο αλλά όχι λιγότερο σημαντικό είναι το The Anatomy Lesson of Doctor Tulp του Rembrandt. Στο αρχικό έργο και όπως υποδηλώνει το όνομα, έχουμε ένα μάθημα ανατομίας που διδάσκεται από τον Nicolaes Tulpdo σε μια ομάδα μαθητευόμενων γιατρών (η ιστορία λέει ότι η σκηνή είναι αληθινή και έλαβε χώρα το 1632, όταν επιτρεπόταν μόνο ένας ανατομή το χρόνο και ότι το σώμα θα πρέπει κατά προτίμηση να είναι αυτό ενός εκτελεσθέντος εγκληματία). Στη νέα «ανδρική» έκδοση πολλαπλασιάζεται το υπό μελέτη αντικείμενο και υπάρχουν χίλια ένα ανταλλακτικά αυτοκινήτου.
Εικόνες: Freddy Fabris