Μετά το Volvo που γεννήθηκε ως Citroën, θυμόμαστε την ιστορία των νόθων παιδιών της AMG. Όπως γνωρίζετε, η AMG γεννήθηκε ως ανεξάρτητος προπονητής της Mercedes-Benz — έχουμε επίσης ασχοληθεί με την ιστορία των απαρχών της AMG.
Μόλις το 1990, και μετά από αρκετά χρόνια ραντεβού, ολοκληρώθηκε τελικά ο γάμος μεταξύ της AMG και της Mercedes, με αποκορύφωμα την αγορά του πλειοψηφικού κεφαλαίου της AMG από την Daimler, ιδρύοντας έτσι τον όμιλο που γνωρίζουμε σήμερα: Mercedes-AMG GmbH.
Ωστόσο, ξέρετε πώς είναι τα νεανικά ραντεβού… Η AMG δεν μπόρεσε να αντισταθεί στη γοητεία μιας Ιαπωνικής καλλονής και έδωσε στη σχέση ένα «μαχαίρι» πριν ολοκληρώσει τον γάμο.
Η Γιαπωνέζα καλλονή ήταν η Mitsubishi. Δεδομένης της μεγάλης ζήτησης για ισχυρά σαλόνια στην αγορά, λόγω της τεράστιας οικονομικής ανάπτυξης που γνώρισε η Ιαπωνία τη δεκαετία του 1980, ζήτησε από την AMG να προετοιμάσει δύο από τα μοντέλα της. Το φρικτό Debonair και το ελεεινό Galant. Το αποτέλεσμα είναι αυτό που μπορείτε να δείτε στις εικόνες.
Για το «κλουβί» της Debonair έχουμε λίγες πληροφορίες. Γνωρίζουμε ότι ήταν η κορυφή της γκάμας της ιαπωνικής μάρκας και ότι ήταν εξοπλισμένο με κινητήρα V6 3000 cm3, που απέδιδε 167 ίππους. Η κίνηση παραδόθηκε στους μπροστινούς τροχούς και ζύγιζε 1620 κιλά. Λόγω όλου αυτού του βάρους και του γεγονότος ότι είναι προσθιοκίνητο μοντέλο, η AMG δεν άγγιξε καν τον κινητήρα.
Έτσι, η AMG έκανε λίγα περισσότερα από το να δανείσει στην Debonair λίγη από τη σπορ αύρα της. Το αποτέλεσμα ήταν αυτό που βλέπετε στις φωτογραφίες. Ένα κουτί με σασί που λέει:
Κοίτα με, είμαι AMG!
Ο άλλος νόθος γιος της AMG με τη Mitsubishi, ήταν ο Galant AMG, γεννημένος το 1989. Σε αυτό το μοντέλο, η δουλειά της γερμανικής φίρμας δεν ήταν απλώς αισθητική. Ευτυχώς, ο Galant «τράβηξε» πιο κοντά στο πλευρό του πατέρα του και το αποτέλεσμα ήταν απείρως πιο ενδιαφέρον.
Η AMG πήρε το Galant GSR και του έδωσε λίγη από την τεχνογνωσία και την εμπειρία της, αυξάνοντας την ισχύ του 4κύλινδρου κινητήρα 2.0l DOHC από τους μέτριους 138 ίππους στους πιο εκφραστικούς 168 ίππους. Η συνταγή ήταν αυτό που γνωρίζαμε ήδη από άλλα μοντέλα: νέοι εκκεντροφόροι, ελαφρύτερα έμβολα, βαλβίδες και ελατήρια τιτανίου, εξάτμιση υψηλής απόδοσης και βελτιωμένη εισαγωγή.
Το κιβώτιο πέντε ταχυτήτων είδε τις ταχύτητες του να κονταίνουν και ο μπροστινός άξονας έλαβε ένα αυτοκλειδωμένο διαφορικό. Τα φρένα και οι αναρτήσεις δεν έχουν ξεχαστεί και έχουν τροποποιηθεί από πιο ικανές μονάδες για να κρατούν τα πράγματα υπό έλεγχο.
Στο εσωτερικό χρησιμοποιήθηκαν ό,τι ήταν διαθέσιμο εκείνη την εποχή. Ραδιόφωνο με CD και κασετόφωνο, υπολογιστή οχήματος, αυτόματο κλιματισμό, δερμάτινες επενδύσεις και υπαινιγμούς AMG σε όλες τις πλευρές.
Αυτή η σχέση με τη Mitsubishi ήταν ίσως αυτό που έκανε τη Mercedes να ξυπνήσει με την αξία που είχε ήδη η AMG ως μάρκα. Και το 1990, ίσως με κίνητρο τη ζήλια, η Mercedes ήθελε πραγματικά να ολοκληρώσει τον γάμο για τον οποίο λέγαμε νωρίτερα.
Σήμερα η οδήγηση ενός από αυτά τα δύο Mitsubishi πρέπει να είναι μια απογοητευτική εμπειρία. Όπου κι αν πάτε, θα πρέπει να ακούτε στόματα όπως «κοίτα αυτόν τον γελωτοποιό, νομίζει ότι έχει Mercedes». Αλλά ξέρουμε ότι δεν είναι έτσι. Είναι απλώς τα νόθα τέκνα της AMG και τα «μισογυνά αδέρφια» που η Mercedes-AMG δεν θέλει να αναλάβει.