Προς το παρόν, το Alfa Romeo 156 ήταν το μόνο μοντέλο από την ιταλική μάρκα που κέρδισε το τρόπαιο Αυτοκινήτου της Χρονιάς στην Πορτογαλία — επίσης συμπίπτει με την εκλογή του ως Ευρωπαϊκό Αυτοκίνητο της Χρονιάς την ίδια χρονιά.
Το 156 θα γινόταν μοντέλο ορόσημο για την ιταλική μάρκα σε πολλά επίπεδα και κατέληξε να γίνει μια από τις μεγαλύτερες εμπορικές επιτυχίες της ποτέ — περισσότερες από 670.000 πωλήσεις από το 1997 έως το 2007. Από τότε, δεν έχει ξαναδεί Alfa Romeo. κατάφερε να φτάσει σε όγκους αυτού του διαμετρήματος.
Πήρε τη θέση του συχνά επικρινόμενου 155 και μαζί του έφερε μεγαλύτερη πολυπλοκότητα και φιλοδοξία, είτε από άποψη σχεδιασμού είτε από τεχνικά χαρακτηριστικά.
του πλοιάρχου
Άσκησε αμέσως ισχυρό αντίκτυπο στη σχεδίασή του, με τον Walter da Silva, τότε διευθυντή σχεδιασμού της Alfa Romeo, να είναι υπεύθυνος για τις γραμμές.
Δεν ήταν μια ρετρό πρόταση, μακριά από αυτό, αλλά ενσωμάτωσε στοιχεία που παραπέμπουν σε άλλες εποχές, ειδικά όταν το κοιτάζαμε από μπροστά.
Το χαρακτηριστικό πρόσωπο της Alfa Romeo 156 σημαδεύτηκε από ένα σκουντέτο που «εισέβαλε» στον προφυλακτήρα (ανακαλώντας μοντέλα άλλων εποχών) και ανάγκασε την πινακίδα στο πλάι — από τότε, έχει γίνει σχεδόν μια από τις εικόνες της μάρκας της… ιταλικής μάρκας .
Παρά το γεγονός ότι ήταν «όλα μπροστά» (κινητήρας στην εμπρός εγκάρσια θέση και κίνηση στους μπροστινούς τροχούς), οι αναλογίες αυτού του σαλονιού τριών συσκευασιών με σχετικά συμπαγείς διαστάσεις ήταν πολύ καλών προδιαγραφών. Το προφίλ του θύμιζε κουπέ και η λαβή της πίσω πόρτας ενσωματωμένη στο παράθυρο, δίπλα στην κολόνα C, ενίσχυσε αυτή την αντίληψη — το 156 δεν ήταν το πρώτο με αυτή τη λύση, αλλά ήταν ένας από τους κύριους υπεύθυνους για τη διάδοση της .
Οι επιφάνειές του ήταν καθαρές, με εξαίρεση δύο πτυχώσεις στους άξονες που καθόριζαν και τη γραμμή της μέσης. Η αισθητική ολοκληρώθηκε από οπτικές ομάδες, εμπρός και πίσω, λεπτές και μέτριες διαστάσεις, σε αντίθεση με πολλά από αυτά που φαινόταν εκείνη την εποχή.
Το 2000 παρουσιάστηκε η 156 Sportwagon, σηματοδοτώντας την επιστροφή της Alfa Romeo στα φορτηγά, κάτι που δεν έχει συμβεί μετά την Alfa Romeo 33 Sportwagon. Όπως το σαλόνι, έτσι και το Sportwagon ξεχώρισε για την πολύ ελκυστική του εμφάνιση — σημείωση, εκτός, ποιος θυμάται τη διαφήμιση για το Sportwagon με την ηθοποιό Catherine Zeta-Jones; — και, παράξενο, παρά το γεγονός ότι ήταν το πιο οικείο αμάξωμα των ικανοτήτων, το πορτμπαγκάζ του ήταν ελαφρώς μικρότερο από αυτό του σεντάν.
Η Alfa Romeo 156 Sportwagon εμφανίστηκε σχεδόν τρία χρόνια μετά το sedan
Η αλήθεια είναι ότι ακόμη και σήμερα, δύο και πλέον δεκαετίες μετά το λανσάρισμά της, η Alfa Romeo 156 παραμένει ένα στιλιστικό ορόσημο, συνδυάζοντας την κομψότητα και τον σπορ χαρακτήρα όσο λίγοι. Ένα από τα πιο όμορφα σεντάν όλων των εποχών; ΧΩΡΙΣ ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ.
Αν εξωτερικά ήταν εντυπωσιακό για την εμφάνισή του, εσωτερικά δεν διέφερε πολύ. Το εσωτερικό θύμιζε πιο ξεκάθαρα μια Alfa Romeo άλλων εποχών, ορατή πάνω από όλα στον πίνακα οργάνων της με δύο κυκλικά καντράν με «κουκούλα» και στα βοηθητικά καντράν ενσωματωμένα στην κεντρική κονσόλα (και στραμμένα προς τον οδηγό).
Το πρώτο κοινό σιδηρόδρομο
Κάτω από το καπό βρήκαμε αρκετούς ατμοσφαιρικούς τετρακύλινδρους βενζινοκινητήρες σε σειρά, με κυβισμό μεταξύ 1,6 και 2,0 λίτρων, όλοι τους Twin Spark (δύο μπουζί ανά κύλινδρο) και ισχύος μεταξύ 120 ίππων και 150 ίππων.
Όταν κυκλοφόρησε το 156, τα Diesel είχαν ήδη αποκτήσει εξέχουσα θέση στην αγορά και, ως εκ τούτου, δεν θα μπορούσαν να μην είναι παρόντα. Ο πιο γνωστός ήταν ο 1.9 JTD του Ομίλου Fiat, αλλά πάνω από αυτό βρήκαμε έναν εν σειρά πεντακύλινδρο χωρητικότητας 2,4 λίτρων που ξεχώρισε ως το πρώτο Diesel που παρουσιάστηκε στην αγορά με το σύστημα ψεκασμού Common Rail (κοινή ράμπα), με ισχύ μεταξύ 136 ίππων και 150 ίππων.
Το πεντακύλινδρο common rail
Μετά την αναδιαμόρφωση που λειτούργησε από την Italdesign του Giorgetto Giugiaro, γνωστή το 2003, υπήρξαν περισσότερες μηχανικές καινοτομίες, όπως η εισαγωγή του άμεσου ψεκασμού στον βενζινοκινητήρα 2,0 λίτρων, που προσδιορίζεται με το ακρωνύμιο JTS (Jet Thrust Stoichiometric) κάνοντας την ισχύ να αυξηθεί στα 16 ιπποδύναμη. Οι κινητήρες ντίζελ απέκτησαν επίσης εκδόσεις πολλαπλών βαλβίδων, τόσο στον 1.9 (ακόμη το 2002) όσο και στον 2.4, ο οποίος άρχισε να αναγνωρίζεται ως JTDm, με την ισχύ να αυξάνεται, στη δεύτερη, έως και τους 175 ίππους.
Συνδέθηκαν με τους κινητήρες βενζίνης και ντίζελ τα χειροκίνητα κιβώτια πέντε και έξι ταχυτήτων, ενώ τα 2.0 Twin Spark και JTS μπορούσαν επίσης να συνδυαστούν με το Selespeed, ένα ημιαυτόματο ρομποτικό κιβώτιο ταχυτήτων.
V6 Busso
Αλλά στο επίκεντρο, φυσικά, ήταν το σεβαστό V6 Busso. Πρώτη στην έκδοση με χωρητικότητα 2,5 λίτρων, ικανή να αποδώσει 190 ίππους (αργότερα 192 ίππους), που θα μπορούσε να συσχετιστεί με ένα ενδιαφέρον αυτόματο κιβώτιο ταχυτήτων Q System, το οποίο είχε χειροκίνητη λειτουργία που διατηρούσε ένα μοτίβο H, όπως ένα χειροκίνητο κιβώτιο ταχυτήτων. τέσσερις ταχύτητες.
Αργότερα έφτασε ο «πατέρας» όλων των Busso με το 156 GTA, την πιο σπορ έκδοση της γκάμας. Εδώ, ο V6 με 24 βαλβίδες αυξήθηκε σε χωρητικότητα 3,2 λίτρων και ισχύ έως και 250 ίππους, που τότε θεωρούνταν η οριακή τιμή για μια κίνηση στους μπροστινούς τροχούς. Αλλά σχετικά με αυτό το πολύ ιδιαίτερο μοντέλο, σας συνιστούμε να διαβάσετε το άρθρο μας αφιερωμένο σε αυτό:
εκλεπτυσμένη δυναμική
Ήταν πεπεισμένος από τη σχεδίαση και τη μηχανική του, αλλά και το σασί του δεν έπρεπε να παραμεληθεί. Οι τροποποιήσεις που έγιναν στην πλατφόρμα C1 του Ομίλου Fiat όχι μόνο εξασφάλισαν ανώτερο μεταξόνιο σε σύγκριση με άλλα μοντέλα που τη χρησιμοποιούσαν, αλλά απέκτησαν και ανεξάρτητη ανάρτηση και στους δύο άξονες. Μπροστά υπήρχε ένα περίπλοκο επικαλυπτόμενο σχέδιο διπλού τριγώνου και πίσω ένα σχέδιο MacPherson, εξασφαλίζοντας ένα παθητικό αποτέλεσμα διεύθυνσης.
Με την ανανέωση το 2003, το 156 απέκτησε νέα πίσω οπτικά και προφυλακτήρες…
Παρά τη διασφάλιση μιας εκλεπτυσμένης δυναμικής, η ανάρτηση ήταν ακόμα πονοκέφαλος. Ήταν σύνηθες φαινόμενο αυτό να μην είναι ευθυγραμμισμένο, οδηγώντας σε πρόωρη φθορά των ελαστικών, ενώ πίσω από τα μπλοκ καμπάνας αποδεικνύονταν εύθραυστα.
Δεν μπορούμε να ξεχάσουμε να αναφέρουμε την κατεύθυνσή του, η οποία είναι αρκετά άμεση — εξακολουθεί να είναι σήμερα — με μόνο 2,2 γύρους από την κορυφή προς την κορυφή. Οι δοκιμές στο ύψος αποκάλυψαν ένα σαλόνι με δυναμική οδική συμπεριφορά με έντονη σπορ συμπεριφορά και σασί με απόκριση.
Έγραψε επίσης ιστορία στον διαγωνισμό
Αν όταν θριάμβευσε στις εκλογές του Αυτοκινήτου της Χρονιάς στην Πορτογαλία και την Ευρώπη ήταν ένα νέο μοντέλο, μόλις βγήκε στην αγορά, όταν τελείωσε η καριέρα του, η κληρονομιά του στις πίστες ήταν τεράστια. Η Alfa Romeo 156 έχει τακτική παρουσία σε πρωταθλήματα πολλαπλών περιηγήσεων, συνεχίζοντας την ιστορική κληρονομιά της 155 (η οποία επίσης ξεχώρισε στο DTM).
Ήταν πρωταθλητής του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Τουρισμού τρεις φορές (2001, 2002, 2003), έχοντας επίσης κατακτήσει αρκετά εθνικά πρωταθλήματα σε αυτό το επίπεδο και, το 2000, κατέκτησε επίσης το πρωτάθλημα Σούπερ Τουρισμού Νότιας Αμερικής. Τα τρόπαια δεν έλειψαν στους 156.
Διαδοχή
Η Alfa Romeo 156 θα τελείωνε οριστικά την καριέρα της το 2007, 10 χρόνια μετά την κυκλοφορία της. Ήταν μια από τις τελευταίες μεγάλες επιτυχίες της Alfa Romeo (μαζί με τις 147) και σημάδεψε μια γενιά ενθουσιωδών και αλφιστών.
Θα το διαδεχόταν, ακόμη το 2005, η Alfa Romeo 159, η οποία, παρόλο που είχε ισχυρότερα χαρακτηριστικά σε παραμέτρους όπως η στιβαρότητα και η ασφάλεια, δεν κατάφερε ποτέ να ισοφαρίσει την επιτυχία του προκατόχου της.
Θέλετε να γνωρίσετε τους άλλους νικητές του αυτοκινήτου της χρονιάς στην Πορτογαλία; Ακολουθήστε τον παρακάτω σύνδεσμο: