Το Mercedes-Benz W125 Rekordwagen είναι ένα από τα πολλά παραδείγματα που μπορείτε να βρείτε στο Μουσείο Mercedes-Benz, στη Στουτγάρδη, 500 m2.
Για να γνωρίσουμε όμως λεπτομερώς τη Mercedes-Benz W125 θα πρέπει να πάμε περισσότερα από 80 χρόνια πίσω.
Την εποχή που βρισκόμαστε, η γοητεία για τις μηχανές και την ταχύτητα ήταν τρελή, παθιασμένη. Τα όρια που έφτασε ο άνθρωπος και η μηχανή, έκαναν εκατομμύρια μάτια να λάμψουν σε όλο τον κόσμο. Η τεχνολογία εξελίχθηκε με μεγάλο ρυθμό, σε αυτήν την περίπτωση, ήταν πρόοδοι που έγιναν δυνατές από τις ηγεμονικές αξιώσεις ενός δικτάτορα.
Rudolf Caracciola - ο «κύριος της βροχής»
Η νεαρή ακόμα Mercedes-Benz έβλεπε τους αγώνες ως έναν τρόπο για να προωθηθεί. Ο Caracciola γνώριζε για το ενδιαφέρον της μάρκας αστέρι να συμμετάσχει σε αγώνες Grand Prix, αλλά η Mercedes-Benz είχε επιλέξει να μην συμμετάσχει στο γερμανικό GP, το οποίο θα έκανε το ντεμπούτο του το 1926 και περίμενε τους αγώνες στην Ισπανία, οι οποίοι θα πραγματοποιούνταν αργότερα εκείνο το έτος. Σύμφωνα με τους υπεύθυνους για το brand, ο αγώνας στην Ισπανία έφερε πολύ μεγαλύτερη απόδοση, την ώρα που ήθελαν να ποντάρουν στις εξαγωγές.
Ο Καρατσιόλα άφησε νωρίς τη δουλειά του και πήγε στη Στουτγάρδη για να ζητήσει αυτοκίνητο για να αγωνιστεί στο γερμανικό GP. Η Mercedes δέχτηκε υπό έναν όρο: αυτός και ένας άλλος ενδιαφερόμενος οδηγός (Adolf Rosenberger) θα συμμετείχαν στον διαγωνισμό ως ανεξάρτητοι οδηγοί.
Το πρωί της 11ης Ιουλίου, οι κινητήρες άναψαν στο σήμα εκκίνησης για το γερμανικό GP, υπήρχαν 230 χιλιάδες άνθρωποι που παρακολουθούσαν, ήταν τώρα ή ποτέ για τον Caracciola, ήταν καιρός να κάνουμε το άλμα στο αστέρι. Ο κινητήρας της Mercedes του αποφάσισε να κάνει απεργία και ενώ όλοι πετούσαν χωρίς ζώνες γύρω από τις καμπύλες της πίστας AVUS (Automobil-Verkehrs- und Übungsstraße – δημόσιος δρόμος που βρίσκεται στα νοτιοδυτικά του Βερολίνου) Ο Ρούντολφ σταμάτησε . Ο μηχανικός και συνοδηγός του, Eugen Salzer, σε μια μάχη με τον χρόνο, πήδηξαν από το αυτοκίνητο και τον έσπρωξαν μέχρι που έδωσε σημεία ζωής – ήταν σχεδόν 1 λεπτό στο ρολόι όταν η Mercedes αποφάσισε να ξεκινήσει και ταυτόχρονα έπεσε μια ισχυρή καταιγίδα στο AVUS.
Η καταρρακτώδης βροχή έδιωχνε πολλούς αναβάτες από τον αγώνα, αλλά ο Ρούντολφ προχωρούσε άφοβα και τους προσπερνούσε έναν έναν, σκαρφαλώνοντας στο grid, με μέση ταχύτητα 135 km/h, που τότε θεωρούνταν απίστευτα γρήγορη.
Ο Ρόζενμπεργκερ τελικά θα παραστρατούσε, τυλιγμένος στην ομίχλη και τη δυνατή βροχή. Επέζησε, αλλά έπεσε πάνω σε τρία άτομα που τελικά πέθαναν. Ο Ρούντολφ Καρατσιόλα δεν είχε ιδέα πού βρισκόταν και η νίκη τον αιφνιδίασε — τον βαφτίστηκε από τον Τύπο ως "Regenmeister", ο "Master of the Rain".
Ρούντολφ Καρατσιόλα αποφάσισε σε ηλικία 14 ετών ότι ήθελε να γίνει οδηγός και ότι ήταν οδηγός αυτοκινήτου ήταν διαθέσιμο μόνο στις ανώτερες τάξεις, ο Ρούντολφ δεν έβλεπε κανένα εμπόδιο στο δρόμο του. Πήρε την άδεια πριν από τη νόμιμη ηλικία των 18 ετών - το σχέδιό του ήταν να γίνει μηχανολόγος μηχανικός, αλλά οι νίκες διαδέχονταν η μία την άλλη στις πίστες και ο Καρατσιόλα καθιερώθηκε ως πολλά υποσχόμενος οδηγός. Το 1923 προσλήφθηκε από την Daimler για να γίνει πωλητής και, εκτός αυτής της δουλειάς, είχε μια άλλη: έτρεξε στις πίστες πίσω από το τιμόνι μιας Mercedes ως επίσημος οδηγός και κέρδισε, στο ντεμπούτο του, 11 αγώνες.
το 1930 Ο δρόμος άνοιξε για την τζαζ και τα μπλουζ, στη μεγάλη οθόνη η Disney έκανε πρεμιέρα τη Χιονάτη και τους επτά νάνους. Ήταν η εποχή του σουίνγκ από τη μια, η άνοδος του ναζισμού από την άλλη με τον Χίτλερ επικεφαλής των πεπρωμένων της πανίσχυρης Γερμανίας. Στο δεύτερο μισό του 1930, δύο ομάδες από το Grand Prix (το οποίο αργότερα, στη μεταπολεμική περίοδο, θα εξελισσόταν στη Formula 1 μετά τη γέννηση της FIA) μονομάχωναν μέχρι θανάτου σε δημόσιες πίστες και δρόμους — ο στόχος ήταν να γίνε ο πιο γρήγορος, κέρδισε.
Εγγραφείτε στο ενημερωτικό μας δελτίο
Πριν το Nürburgring γίνονταν αγώνες στην ίδια περιοχή, αλλά σε δημόσιους ορεινούς δρόμους, χωρίς ζώνες ασφαλείας και με ταχύτητες κοντά στα 300 km/h. Οι νίκες μοιράστηκαν μεταξύ δύο κολοσσών - της Auto Union και της Mercedes-Benz.
Περισσότεροι από δύο γίγαντες στη μάχη, δύο άνδρες που πρέπει να διατηρήσει ο χρόνος
Δύο ονόματα αντηχούσαν στον κόσμο του μηχανοκίνητου αθλητισμού τη δεκαετία του 1930 - Bernd Rosemeyer και Rudolf Caracciola , πιλότος της ομάδας του Manfred von Brauchitsch. Ο Μπερντ έτρεξε για την Auto Union και ο Ρούντολφ για τη Mercedes, μοίρασαν βάθρο μετά από βάθρο, ήταν ασταμάτητοι. Τα αδέρφια της πατρίδας, εχθροί στην άσφαλτο, ήταν οι οδηγοί των Grand Prix και τα αυτοκίνητά τους «καρυδάκια» με βάναυσους κινητήρες. Στις πίστες, η πρόκληση ήταν μεταξύ του ενός και του άλλου, έξω από αυτά, ήταν τα πειραματόζωα ενός καθεστώτος που επικεντρωνόταν στην κυριαρχία όλων των μετώπων, όποιο κι αν ήταν το κόστος.
Bernd Rosemeyer — προστατευόμενος του Henrich Himmler, αρχηγού των SS
Ο Bernd Rosemeyer οδήγησε, μεταξύ άλλων, ένα Auto Union Type C, ένα αυτοκίνητο φτιαγμένο στον πόλεμο των κιλών, με ισχυρό V16 6,0 λίτρων, ελαστικά «ποδήλατο» και φρένα που είχαν περισσότερη πίστη από το να σταματήσουν τη δύναμη. Ξεκινώντας το 1938, με τους περιορισμούς στο μέγεθος του κινητήρα, λόγω του μεγάλου αριθμού ατυχημάτων που είχε προκαλέσει ο περιορισμός βάρους χωρίς περιορισμό κυλινδρισμού, το Auto Union Type D, ο διάδοχός του, είχε έναν πιο «μέτριο» V12.
Μετά την άνοδο του Bernd στο αστέρι του μηχανοκίνητου αθλητισμού και τον γάμο με τη διάσημη Γερμανίδα πιλότο αεροπορικών εταιρειών Elly Beinhorn, οι Rosemeyers ήταν το ζευγάρι αίσθησης, δύο εικόνες της γερμανικής ισχύος στα αυτοκίνητα και την αεροπορία. Ο Χίμλερ, συνειδητοποιώντας μια τέτοια φήμη, «προσκαλεί» τον Bernd Rosemeyer να ενταχθεί στα SS, ένα πραξικόπημα μάρκετινγκ από τον διοικητή, ο οποίος εκείνη την εποχή έφτιαχνε μια παραστρατιωτική δύναμη που θα έφτανε πάνω από ένα εκατομμύριο άνδρες. Όλοι οι Γερμανοί πιλότοι έπρεπε επίσης να ανήκουν στο Εθνικοσοσιαλιστικό Σώμα Αυτοκινήτου, μια ναζιστική παραστρατιωτική δύναμη, αλλά ο Μπερντ δεν έτρεξε ποτέ με στρατιωτική περιβολή.
Η κρίση διώχνει τη Mercedes
Ο Caracciola εγκαταλείπει τη Mercedes το 1931 αφού η μάρκα εγκατέλειψε τις πίστες ως αποτέλεσμα της κρίσης. Εκείνη τη χρονιά, ο Rudolf Caracciola είχε γίνει ο πρώτος ξένος οδηγός που κέρδισε τον περίφημο αγώνα μεγάλων αποστάσεων Mille Miglia, στο τιμόνι μιας Mercedes-Benz SSKL με ισχύ 300 ίππων. Ο Γερμανός οδηγός ξεκινά τους αγώνες για την Alfa Romeo.
Το 1933 η Alfa Romeo επίσης εγκατέλειψε τις πίστες και άφησε τον οδηγό χωρίς συμβόλαιο. Ο Caracciola αποφασίζει να φτιάξει τη δική του ομάδα και μαζί με τον Louis Chiron, που είχε απολυθεί από την Bugatti, αγοράζει δύο Alfa Romeo 8C, τα πρώτα αυτοκίνητα Scuderia C.C. (Caracciola-Chiron). Στο Circuit de Monaco μια βλάβη στο φρένο πέταξε το μονοθέσιο του Caracciola στον τοίχο και το βίαιο ατύχημα τον έκανε να σπάσει το πόδι του σε επτά σημεία, αλλά αυτό δεν τον πτόησε από το να συνεχίσει τον δρόμο του.
«Ασημένια βέλη», μια βαριά ιστορία το 1934
Η Mercedes και η Auto Union — που αποτελούνταν από τους τέσσερις κρίκους: Audi, DKW, Horch και Wanderer — ήταν στην κορυφή όλων των πινάκων ρεκόρ ταχύτητας και ταχύτητας, πολλά από αυτά μόνο αργότερα νικήθηκαν από πολύ πιο εξελιγμένα αυτοκίνητα. Επέστρεψαν στις πίστες το 1933, με την άνοδο στην εξουσία του ναζισμού. Η Γερμανία δεν θα μπορούσε να μείνει πίσω στον μηχανοκίνητο αθλητισμό, πόσο μάλλον να χάσει έναν Γερμανό οδηγό στην πρόωρη συνταξιοδότηση. Ήταν καιρός να επενδύσω.
Ήταν σε μια μέρα μονομαχιών μεταξύ αυτών των δύο τιτάνων που γράφτηκε η ιστορία. Στις πίστες ήταν τα “Silver Arrows”, τα ασημένια βέλη του μηχανοκίνητου αθλητισμού. Το παρατσούκλι ήταν τυχαίο, που προκλήθηκε από την ανάγκη μείωσης του βάρους των αγωνιστικών αυτοκινήτων, των οποίων το όριο είχε τεθεί στα 750 κιλά.
Η ιστορία λέει ότι την ημέρα της ζύγισης του νέου W25 - του προκατόχου της Mercedes-Benz W125 - στη ζυγαριά του Nürburgring ο δείκτης σημείωσε 751 κιλά. Ο διευθυντής της ομάδας Alfred Neubauer και ο πιλότος Manfred von Brauchitsch, αποφάσισε να ξύσει το χρώμα από τη Mercedes, προκειμένου να μειώσει το βάρος στο μέγιστο επιτρεπόμενο . Το άβαφο W25 κέρδισε τον αγώνα και εκείνη την ημέρα γεννήθηκε το «ασημένιο βέλος».
Εκτός πίστας, άλλα αυτοκίνητα που προέρχονται από τον ανταγωνισμό, ήταν το Rekordwagen, αυτοκίνητα έτοιμα να σπάσουν ρεκόρ.
1938 — Το ρεκόρ ήταν ο στόχος του Χίτλερ
Το 1938 ο Γερμανός δικτάτορας διεκδικεί την υποχρέωση της Γερμανίας να γίνει το πιο γρήγορο έθνος στον κόσμο. Η προσοχή στρέφεται στη Mercedes και την Auto Union, οι δύο οδηγοί τίθενται στην υπηρεσία των συμφερόντων του έθνους. Το ρεκόρ ταχύτητας έπρεπε να ανήκει σε Γερμανό και πίσω από το τιμόνι μιας ισχυρής γερμανικής μηχανής.
Τα δαχτυλίδια και η μάρκα σταρ πήγαν στη δουλειά, το "Rekordwagen" έπρεπε να προετοιμαστεί για να σπάσει το ρεκόρ ταχύτητας σε δημόσιο δρόμο.
Η κύρια διαφορά μεταξύ του Rekordwagen και των αγωνιστικών αδελφών τους ήταν το μέγεθος του κινητήρα. Χωρίς τους περιορισμούς βάρους του ανταγωνισμού, η Mercedes-Benz W125 Rekordwagen θα μπορούσε ήδη να έχει έναν ισχυρό V12 5,5 λίτρων κάτω από το καπό και τους εκπληκτικούς 725 ίππους. Η αεροδυναμική δομή είχε έναν και μόνο σκοπό: την ταχύτητα. Το Auto Union είχε έναν ισχυρό V16 με ισχύ 513 ίππων. Η Mercedes-Benz του έκλεψε το ρεκόρ ταχύτητας ένα κρύο πρωινό της 28ης Ιανουαρίου 1938.
Ημέρα που διαρκεί: 28 Ιανουαρίου 1938
Ένα παγωμένο χειμωνιάτικο πρωινό οι δύο οικοδόμοι μετακόμισαν στο Autobahn. Εκείνο το πρωί οι καιρικές συνθήκες ήταν ιδανικές για μια ημέρα ρεκόρ και τα αυτοκίνητα εκτοξεύτηκαν στον Autobahn A5 μεταξύ Φρανκφούρτης και Ντάρμσταντ. Ήταν μια στιγμή για να θυμηθούμε - ο «κύριος της βροχής» και ο «ασημένιος κομήτης» προσπαθούσαν να γράψουν ιστορία.
Η Mercedes-Benz W125 Rekordwagen και το ειδικό ψυγείο της — μια δεξαμενή νερού και πάγου 500 λίτρων — βγήκαν στο δρόμο. Ο Ρούντολφ Καρατσιόλα δεν βρεχόταν, αλλά ένιωθε Θεός, ήταν η μέρα του. Γρήγορα τα νέα ταξίδεψαν μέσα από τη μάντρα και νωρίς το πρωί, η ομάδα της Mercedes πανηγύριζε ήδη το ρεκόρ που επιτεύχθηκε: 432,7 km/h. Η ομάδα της Auto Union ήξερε τι έπρεπε να κάνει και ο Bernd Rosemeyer δεν ήθελε να απογοητεύσει τη χώρα.
Κόντρα σε όλες τις ενδείξεις ο Bernd Rosemeyer ξεκίνησε σαν βέλος προς την ευθεία ενός χιλιομέτρου. Θα έσπασε το ρεκόρ του Ρούντολφ, ακόμα κι αν ήταν το τελευταίο πράγμα που προσπάθησε να κάνει στη ζωή του… κατά μήκος του αυτοκινητόδρομου, οι τεχνικοί μέτρησαν τον χρόνο και την απόσταση που διανύθηκε – οι αναφορές λένε ότι το Auto Union Type C «πέταξε» στο δρόμο του για να ξεπεράσει το σημάδι του Ρούντολφ .
Το δελτίο καιρού ήταν ξεκάθαρο: πλευρικοί άνεμοι από τις 11 π.μ., αλλά οι ενδείξεις για μη τρέξιμο ήταν ανεπαρκείς και στις 11:47 το Auto Union έτρεξε με πάνω από 400 km/h. Οι αναφορές λένε ότι το V16 της Auto Union πέρασε πάνω από 70 μέτρα σε μια ασταμάτητη διαδρομή, αναποδογύρισε δύο φορές και στη συνέχεια πέταξε κάτω από την Autobahn για περίπου 150 μέτρα. Ο Bernd Rosemeyer βρέθηκε νεκρός στο κράσπεδο, χωρίς ούτε μια γρατσουνιά.
Μετά από εκείνη την ημέρα, καμία από τις δύο μάρκες δεν προσπάθησε ποτέ να κερδίσει το ρεκόρ που έθεσε ο Caracciola στο τιμόνι της Mercedes.
Σήμερα, 28 Ιανουαρίου 2018 (NDR: τη στιγμή της δημοσίευσης αυτού του άρθρου), γιορτάζουμε 80 χρόνια από ένα ρεκόρ που καταρρίφθηκε μόλις το 2017 (ναι, 79 χρόνια μετά) αλλά και τον θάνατο ενός σπουδαίου πιλότου, στον οποίο πληρώνουμε τα οφειλόμενα.
Η Mercedes-Benz W125 Rekordwagen εκτίθεται στο Μουσείο Mercedes-Benz στη Στουτγάρδη, όπου μπορούμε ήδη να δούμε ένα άλλο μοντέλο που υπόσχεται άλλου τύπου ρεκόρ: τη Mercedes-AMG One.
Σημείωση: Η πρώτη έκδοση αυτού του άρθρου δημοσιεύτηκε στο Razão Automóvel, στις 28 Ιανουαρίου 2013.
Επίσημος ιστότοπος του Μουσείου Mercedes-Benz