Για μια μάρκα που συνήθως συνδέουμε με μια εικόνα τόσο συντηρητική όσο αυτή της Toyota, η ιστορία της είναι πασπαλισμένη με πρωτότυπες, τολμηρές και ενδιαφέρουσες προτάσεις, όπως η μικρή. toyota sera.
Είναι ένα κουπέ που κυκλοφόρησε το 1990 — αναμενόμενο από το concept AXV-II του 1987 — το οποίο, αφενός, δεν θα μπορούσε να είναι πιο συμβατικό (λόγω της αρχιτεκτονικής και της μηχανικής του), αλλά από την άλλη, δεν θα μπορούσε να είναι πιο υπερβολικό: Έχετε παρατηρήσει στις πόρτες που το εξοπλίζουν;
Το Toyota Sera έρχεται στο αποκορύφωμα της ιαπωνικής οικονομικής φούσκας - η οποία αναπτύχθηκε κατά το δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1980 και θα έσκασε το 1991 - μια περίοδος που θα μας έδινε μερικές από τις πιο θρυλικές μηχανές του σήμερα από τη χώρα του ανατέλλοντος ηλίου: από την MX- 5, στο Skyline GT-R, χωρίς να ξεχνάμε το NSX, μεταξύ άλλων… Όλα έμοιαζαν να είναι πιθανά.
Τα πάντα, ακόμη και παίρνοντας τα συμβατικά Starlet και Tercel (προϊόντα κοινής ωφέλειας) και αντλώντας από αυτά ένα μικρό κουπέ με φουτουριστική εμφάνιση (τότε) και εξοπλίζοντάς το με εξωτικές ανοιγόμενες πόρτες ("φτερά πεταλούδας"), που φαινόταν ότι "δανείζονταν" από ένα supercar — λέγεται ότι ήταν οι πόρτες Sera που ενέπνευσαν τις πόρτες της McLaren F1...
Από την ταπεινή του αρχή, κληρονόμησε την αρχιτεκτονική «all-in-ahead» - εγκάρσιο κινητήρα προς τα εμπρός και κίνηση στους εμπρός τροχούς - και τη μηχανική. Σε αυτή την περίπτωση, ένας ατμοσφαιρικός εν σειρά τετρακύλινδρος χωρητικότητας 1,5 λίτρου και 110 ίππων, με δύο κιβώτια για να διαλέξετε, ένα χειροκίνητο πέντε σχέσεων ή ένα αυτόματο τεσσάρων σχέσεων.
Παρά το χαμηλό βάρος (μεταξύ 890 κιλών και 950 κιλών, ανάλογα με τον εξοπλισμό και το κιβώτιο ταχυτήτων) ήταν ευνόητα μακριά από το να είναι προμήνυμα απόδοσης, αλλά η φουτουριστική του εμφάνιση και, πάνω απ' όλα, «αυτές» οι πόρτες, αναμφίβολα τράβηξαν την προσοχή.
«εκείνες» οι πόρτες
Οι εξωτικές πόρτες εκτείνονταν μέχρι την οροφή -διεδρικές στη γεωμετρία- και είχαν δύο σημεία περιστροφής, ένα στη βάση της κολόνας Α και ένα πάνω από το παρμπρίζ, με αποτέλεσμα να ανοίγουν προς τα πάνω. Το πρακτικό πλεονέκτημα αυτών των θυρών είναι ότι όταν ανοίγουν δεν εκτείνονται πολύ στο πλάι, όφελος όταν είμαστε «κολλημένοι» στο κάθετο πάρκινγκ.
Ωστόσο, οι πόρτες ήταν μεγάλες και βαριές, αναγκάζοντας τη χρήση πνευματικών αμορτισέρ για να διασφαλιστεί ότι θα παραμείνουν ανοιχτές και το άνοιγμα τους πιο εύκολο για τον χρήστη.
Μια άλλη περίεργη πτυχή αναφερόταν στον τρόπο με τον οποίο η γυάλινη περιοχή των θυρών καμπυλώθηκε προς την οροφή, ή μάλλον στην έλλειψή της — είναι μια οροφή με ράβδο T, η οποία είχε κάποια έκφραση στο ύψος της, όπως για παράδειγμα στο Nissan 100NX .
Ένα χαρακτηριστικό που ανάγκασε το τμήμα των παραθύρων που θα μπορούσε πραγματικά να ανοίξει να είναι αρκετά μικρό. Ένα χαρακτηριστικό πανομοιότυπο με ορισμένα πιο εξωτικά supercars, αλλά μη πρακτικό - και πάλι, η McLaren F1 θα κατέφευγε σε μια πανομοιότυπη λύση λίγα χρόνια αργότερα, αλλά το λιγότερο γνωστό Subaru SVX, ένα μεγαλύτερο κουπέ και σύγχρονο της Sera, έκανε επίσης χρήση του πανομοιότυπη λύση.
Τέλος, όπως μπορούμε να δούμε, η μεγάλη επιφάνεια με τζάμι μετέτρεψε τον όγκο της καμπίνας του Toyota Sera σε μια γυάλινη «φούσκα» - μια άλλη ισχυρή τάση στα τέλη της δεκαετίας του 1980 και η οποία ήταν μέρος πολλών αντιλήψεων κομμωτηρίου. Αν, αφενός, επέτρεπε στο φως να πλημμυρίσει ολόκληρη την καμπίνα, αφετέρου, σε μέρες με μεγάλο ήλιο και ζέστη, ας φανταστούμε ότι ήταν ένα μαρτύριο — δεν είναι περίεργο ότι ο κλιματισμός ήταν μέρος της λίστας βασικού εξοπλισμού, πολύ ασυνήθιστο στο ύψος.
Περιορίζεται στην Ιαπωνία
Αν δεν έχετε δει ή ακούσει ποτέ για το Toyota Sera, δεν είναι περίεργο. Κυκλοφόρησε μόνο στην Ιαπωνία και ήταν διαθέσιμο μόνο με δεξιοτίμονο, αν και η τεχνική βάση του μοιράζεται με πολλά περισσότερα μοντέλα. Είχε επίσης μια σχετικά σύντομη καριέρα, μόλις πέντε χρόνια (1990-1995), περίοδο κατά την οποία πούλησε σχεδόν 16 χιλιάδες μονάδες.Ένας αριθμός που δεν αντικατοπτρίζει την αρχική επίδραση του μοντέλου. Το πρώτο πλήρες έτος πωλήσεων πούλησε περίπου 12.000 μονάδες, αλλά το επόμενο έτος οι πωλήσεις απλώς κατέρρευσαν. Και αν μπορούσαμε να πούμε ότι η εμπορική κατάρρευση θα μπορούσε να προκληθεί από το σκάσιμο της ιαπωνικής οικονομικής «φούσκας» το 1991, είναι πιο σωστό να πούμε ότι ήταν η ίδια η Toyota που κατέληξε να «σαμποτάρει» το μικρό και εξωτικό κουπέ της.
εσωτερικός αντίπαλος
Ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία της Sera, το 1991, η Toyota λάνσαρε ένα δεύτερο μικρό κουπέ, το Paseo. Και, περιέργως, η τεχνική βάση του Paseo ήταν πανομοιότυπη με αυτή του Sera, αλλά το Paseo δεν ήταν εξωτικό. Ήταν ένα πιο συναινετικό κουπέ, αλλά όχι τόσο ενδιαφέρον, με συμβατικές ανοιγόμενες πόρτες, αλλά ξεπέρασε τον Sera με πολλούς τρόπους.
Πρώτον, ο ενσωματωμένος χώρος. Με επιπλέον 80 mm μεταξόνιο (2,38 m έναντι 2,30 m) και σημαντικά επιπλέον 285 mm μήκος (4.145 m έναντι 3.860 m) είχε μια πολύ πιο άνετη καμπίνα, ειδικά για τους πίσω επιβάτες. Στη συνέχεια, σε αντίθεση με το Sera, το Paseo εξήχθη σε πολλές περισσότερες αγορές, συμπεριλαμβανομένης της Πορτογαλίας - οι οικονομίες κλίμακας ήταν ανώτερες, γεγονός που το έκανε πιο κερδοφόρο για την Toyota.
Η μοίρα του Toyota Sera διαμορφώθηκε με το λανσάρισμα του Paseo και οι πωλήσεις αντικατοπτρίζουν αυτό. Θα γινόταν μια θέση μέσα σε μια θέση και μόνο οι πιο ένθερμοι θαυμαστές του μοντέλου θα κατέληγαν να μην αντισταθούν στον πειρασμό να επιλέξουν το Sera αντί για το πιο κοινό Paseo.
Περιέργως, το Toyota Sera έχει ενημερωθεί σε όλη τη σύντομη καριέρα του. Η τελευταία ενημέρωση, που ονομάζεται Phase III, θα έβλεπε τα επίπεδα ασφάλειας να αυξάνονται, με τις εξωτικές πόρτες να λαμβάνουν πλευρικές προστατευτικές ράβδους, οι οποίες τις ανάγκασαν να τις εξοπλίσουν με νέα, ισχυρότερα αμορτισέρ για να αντιμετωπίσουν το πρόσθετο έρμα. Προαιρετικά, διατίθενται επίσης ABS και αερόσακοι.
Η διάκριση ενός Sera Phase III από τα άλλα ήταν σχετικά εύκολη: στο πίσω μέρος του υπήρχε μια τεράστια αεροτομή που ενσωματώνει ένα τρίτο ενσωματωμένο φως φρένων LED.
Μα γιατί?
Το ερώτημα που παραμένει αναπάντητο σχετικά με τις πόρτες της Toyota Sera είναι: γιατί; Γιατί η Toyota αποφάσισε να αναπτύξει, με όλο το σχετικό κόστος (τεχνικό και οικονομικό) κάποιες εξωτικές ανοιγόμενες πόρτες για ένα μικρό κουπέ που ήθελε να είναι προσιτό;
Ήταν για να δοκιμαστεί η σκοπιμότητα μιας τέτοιας λύσης; Θα εξέταζαν τέτοιες θύρες για μελλοντικά μοντέλα, όπως το Supra A80 που θα κυκλοφορούσε το 1993; Ήταν μόνο για χάρη της εικόνας;
Μάλλον δεν θα μάθουμε ποτέ…
Το Toyota Sera φαίνεται να έχει γεννηθεί ήδη «καταδικασμένο», αλλά δεν μπορούμε παρά να είμαστε ευγνώμονες που γεννηθήκαμε καθόλου. Μια υπερβολή που η Toyota μπορεί να αντέξει οικονομικά ακόμα και σήμερα. Απλά θυμηθείτε το GR Yaris.