Λίγες μηχανές είναι τόσο σπλαχνικές και ιδιοσυγκρασιακές όσο τα αυτοκίνητα των αρχών του αιώνα. XX. Ο Fiat Mephistopheles δεν αποτελεί εξαίρεση: ένα απίστευτο μηχάνημα από κάθε άποψη. Δυνατός, ριζοσπαστικός και δύσκολα ελεγχόμενος, του έδωσαν το παρατσούκλι Μεφιστοφελής από τους δημοσιογράφους της εποχής, σε μια νύξη σε μια δαιμονική φιγούρα από τον Μεσαίωνα - μια εποχή μύθων και δαιμονικών πλασμάτων.
Η κατανάλωση ήταν δύο λίτρα ανά km, ή με άλλα λόγια: 200 l ανά 100 km
Έτσι έβλεπες τον Μεφιστοφελή, ως ένα αντικείμενο γεμάτο κακία ικανό να πάρει τη ζωή των λιγότερο προειδοποιημένων ανά πάσα στιγμή.
Εκείνη την εποχή ήταν ήδη συνηθισμένο να διοργανώνονται αγώνες - λέγεται ότι ο ανταγωνισμός αυτοκινήτων γεννήθηκε την ημέρα που παρήχθη το δεύτερο αυτοκίνητο - και πολλές μάρκες εκμεταλλεύτηκαν αυτές τις ευκαιρίες για να μετρήσουν τη δύναμη. Κέρδισες στον διαγωνισμό; Μετά κέρδισα στις πωλήσεις. Το παλιό ρητό «κερδίζω την Κυριακή, πουλώ τη Δευτέρα» (κερδίζω την Κυριακή, πουλώ τη Δευτέρα).
Η Fiat δεν αποτέλεσε εξαίρεση και δημιούργησε μια μηχανή εξοπλισμένη με έναν εντυπωσιακό κινητήρα. Υπήρχε χωρητικότητα 18 000 cm3, σε έναν κινητήρα που ονομάζεται Fiat SB4 . Ένας κινητήρας που προέκυψε χάρη στη σύντηξη δύο κινητήρων χωρητικότητας 9,0 λίτρων.
Το 1922 το Fiat SB4 μπαίνει στον μυθικό αγώνα 500 μιλίων στο Μπρούκλαντς στα χέρια του πιλότου John Duff. Δυστυχώς και για γενική απόλαυση, ο Duff ήταν αρκετά άτυχος και έπαθε μια έκρηξη από ένα από τα μπλοκ, σκίζοντας την κουκούλα και άλλα εξαρτήματα μαζί της. Ο Duff, απογοητευμένος, αποφάσισε να αφήσει τη Fiat και να συμμετάσχει στην Bentley στην εκστρατεία για νίκες στο Le Mans.
Ο δαίμονας του Τορίνο ξαναγεννιέται
Είναι σε αυτό το σημείο που όλα αλλάζουν για το Fiat SB4 και καθώς η ιστορία δεν λέει στους αδύναμους, ιδού, μια οραματική προσωπικότητα που ονομάζεται Ernest Eldridge ενδιαφέρεται για τις δυνατότητες του Fiat SB4.
Ο Έρνεστ Έλντριτζ (ο ήρωας αυτής της ιστορίας...) γεννήθηκε σε μια πλούσια οικογένεια που ζούσε στο Λονδίνο και σύντομα άφησε το σχολείο για να ενταχθεί στο Δυτικό Μέτωπο στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, με την επιθυμία να γίνει οδηγός ασθενοφόρου. Μετά τον πόλεμο, το 1921 σηματοδοτεί την επιστροφή του στους αγώνες αυτοκινήτου. Είναι το 1922, μετά το περιστατικό του John Duff, που ο Ernest κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο κινητήρας των 18 λίτρων ήταν «αδύναμος» για αυτό που είχε στο μυαλό του.
Εγγραφείτε στο ενημερωτικό μας δελτίο
Μπροστά σε αυτό το συμπέρασμα, ο Ernest βρήκε έναν τρόπο να αποκτήσει έναν κινητήρα Fiat που χρησιμοποιείται στην αεροπορία: το μπλοκ Fiat A-12 . Ένα υδρόψυκτο εξακύλινδρο SOHC (Single Over Head Cam) με μέτρια ισχύ 260 ίππων για το όχι λιγότερο εντυπωσιακό Χωρητικότητα 21,7 λίτρα — ναι, 21 700 cm3.
Ο Ernest δυσκολεύτηκε να κάνει αυτή την αλλαγή κινητήρα και αναγκάστηκε να αυξήσει το μήκος του SB4 για να φιλοξενήσει ένα τέτοιο μηχανικό τέρας, χρησιμοποιώντας ένα σασί από ένα πούλμαν του Λονδίνου. Ναι έτσι είναι… ένα λεωφορείο.
Με την επίλυση του υποκείμενου προβλήματος, ο Ernest ανακατασκεύασε το αμάξωμα του SB4 με πιο αεροδυναμικό τρόπο. Η καρδιά του SB4 δεν έχει ξεχαστεί και ο Ernest το προίκισε με μια νέα κεφαλή 24 βαλβίδων και 24 βύσματα!!! Ναι, διάβασαν σωστά 24 μπουζί για να βοηθήσουν τους έξι κυλίνδρους να καταναλώσουν διαβολικά όλη τη βενζίνη που θα μπορούσαν να καταπιούν τα δύο καρμπυρατέρ. Η κατανάλωση ήταν 2 l/km, ή με άλλα λόγια: 200 l ανά 100 km. Αυτές οι αλλαγές επέτρεψαν την αύξηση της ισχύος στους 320 ίππους στις… 1800 rpm!
Αλλά μην ξεγελιέστε μόνο από τις τεχνικές προδιαγραφές, η καρδιά του διαβόλου του Τορίνο ήταν ένας πραγματικός βαρέων βαρών. Ο στροφαλοφόρος άξονας ζύγιζε 100 κιλά και ο σφόνδυλος διπλής μάζας 80 κιλά. Μαζί συνέβαλαν σε ένα επικό δυαδικό αρχείο ικανό να προσφέρει μια βιβλική βολή σε καθεστώτα μεσαίας εμβέλειας. Όλα αυτά σε συσκευασία πέντε μέτρων και σχεδόν δύο τόνους σε βάρος! Τότε γεννήθηκε ο διάβολος του Τορίνο: το Fiat Mephistopheles.
Το 1923 ο Έρνεστ υποβάλλει το Fiat Mephistopheles στις πίστες και σύντομα εκείνη τη χρονιά σημειώνει ρεκόρ: το ταχύτερο ½ μίλι στο Μπρούκλαντς.
Μετά από αρκετές αθλητικές επιτυχίες με το Mephistopheles, ο Ernest στοχεύει με τη βαλλίστρα του να σπάσει το ρεκόρ ταχύτητας ξηράς στις 6 Ιουλίου 1924. Το γεγονός έλαβε χώρα σε έναν δημόσιο δρόμο στο Arpajon, 31 χλμ. από το Παρίσι. Ο Ernest δεν ήταν μόνος και βασίστηκε στον ανταγωνισμό του René Thomas στο τιμόνι ενός Delage La Torpille V12.
Τα πράγματα δεν πήγαν καλά για τον Ερνέσ, καθώς δεν κατάφερε να νικήσει τον Ρενέ και είδε την οργάνωση να δέχεται τη διαμαρτυρία της γαλλικής ομάδας ότι η Fiat δεν είχε όπισθεν.
Χτυπημένος αλλά όχι πεπεισμένος, ο Έρνεστ επιστρέφει στο Αρπαχόν στις 12 του ίδιου μήνα, αποφασισμένος να σπάσει το ρεκόρ. Με τη βοήθεια του συγκυβερνήτη και μηχανικού του Τζον Έιμς, ο Έρνεστ ξυπνά τον μηχανικό δαίμονα Μεφιστοφέλη σε ένα ηχητικό εφέ αντάξιο της Αποκάλυψης και σπριντ προς το ρεκόρ ταχύτητας με μια τσουλήθρα στο πίσω μέρος, κρατώντας στωικά τις εντολές της βαλλίστρας ανάμεσα σε σύννεφα καπνού, λάδι. και η βενζίνη εξατμίστηκε. Εν τω μεταξύ, ο συγκυβερνήτης του άντλησε βενζίνη στον κινητήρα, άνοιξε τον κύλινδρο οξυγόνου για να αυξήσει την ισχύ και ρύθμισε τη χειροκίνητη προώθηση του διανομέα. Άλλες εποχές…
Ο Έρνεστ σημείωσε το ρεκόρ σε ένα ταξίδι μετ' επιστροφής με απίστευτη μέση ταχύτητα 234,98 χλμ./ώρα και έγινε ο ταχύτερος άνθρωπος στον κόσμο.
Η ιδιοφυΐα του Έρνεστ σε συνδυασμό με την ανάκληση του δαίμονα του Τορίνο με τη μορφή του Fiat Mephistopheles τα εγγράφουν για πάντα στην ιστορία του αυτοκινήτου, κάνοντας τον Έρνεστ αθάνατο. Όσο για τον διάβολο του Τορίνο, αυτός ζει ακόμα. Ανήκε στη Fiat από το 1969 και μπορείτε να το δείτε στο μουσείο της μάρκας. Μερικές φορές κάνει δημόσιες εμφανίσεις δείχνοντας όλη του τη δαιμονική δύναμη στην πίσσα. Μια φορά διάβολος, για πάντα διάβολος...
