Ιδρύθηκε από τον Ιταλοαυστριακό Carlo Abarth το 1949 Abarth Έγινε διάσημος για δύο πράγματα: πρώτον επειδή είχε ως σύμβολο τον σκορπιό και δεύτερον για το γεγονός ότι σε μεγάλο μέρος της ιστορίας του ήταν αφιερωμένο στη μετατροπή του ήσυχου Fiat σε αυτοκίνητα ικανά να προσφέρουν υψηλές επιδόσεις και μεγάλες δόσεις αδρεναλίνης.
Ωστόσο, μην σας ξεγελάει η (μακροχρόνια) σύνδεση μεταξύ της Abarth και της Fiat. Παρά το γεγονός ότι πρακτικά από τη γέννησή της, η Abarth ήταν αφοσιωμένη στη μεταμόρφωση μοντέλων για την ιταλική φίρμα, και μάλιστα κατέληξε να αγοράζεται από αυτήν το 1971, η αλήθεια είναι ότι η σχέση μεταξύ των δύο δεν ήταν αποκλειστική.
Τόσο ως παρασκευαστής όσο και ως κατασκευαστική εταιρεία, μπορέσαμε να παρακολουθήσουμε τους σκορπιούς να «τσιμπούν» μάρκες όπως η Porsche, η Ferrari, η Simca ή η Alfa Romeo, χωρίς να ξεχνάμε ότι έφτιαχνε ακόμη και τα δικά της μοντέλα.
Παίρνετε 9 μη Fiat Abarth, συν ένα "έξτρα":
Cisitalia 204A Abarth Spider Corsa
Είναι ενδιαφέρον ότι το πρώτο μοντέλο που έφερε το όνομα Abarth ήταν, ταυτόχρονα, το τελευταίο που ονομαζόταν Cisitalia (μια μάρκα που θα έπαυε να λειτουργεί λίγο αργότερα). Γεννημένος το 1948, θα γίνονταν συνολικά πέντε μονάδες αυτού του αθλήματος.
Εγγραφείτε στο ενημερωτικό μας δελτίο
Αναπτύχθηκε με γνώμονα τον ανταγωνισμό, το Cisitalia 204A Abarth Spider Corsa κέρδισε συνολικά 19 αγώνες, με το διάσημο Tazio Nuvolari να παίρνει την τελευταία του νίκη στο Cisitalia 204A Abarth Spider Corsa.
Κάτω από το καπό υπήρχε ένας κινητήρας που προερχόταν από αυτόν που χρησιμοποιούσε το Fiat 1100 με δύο καρμπυρατέρ Weber και ισχύ 83 ίππων που συνδέονται με ένα τετρατάχυτο μηχανικό κιβώτιο ταχυτήτων που επέτρεπε στο Cisitalia 204A Abarth Spider Corsa να κινείται έως τα 190 km/h.
Abarth 205 Vignale Berlinetta
Αφού άφησε τη Cisitalia, ο Carlo Abarth αφοσιώθηκε στη δημιουργία των δικών του μοντέλων. Πρώτα απ 'όλα ήταν αυτό το όμορφο 205 Vignale Berlinetta, το οποίο χρησιμοποιούσε τον ίδιο τετρακύλινδρο κινητήρα Fiat που χρησιμοποιούσε το Cisitalia 204A Abarth Spider Corsa.
Το αμάξωμα ανατέθηκε στον Alfredo Vignale ενώ το έργο του σχεδιασμού του ανατέθηκε στον Giovanni Michelotti. Συνολικά, παράχθηκαν μόνο τρεις μονάδες αυτού του μικρού κουπέ, με βάρος 800 κιλά.
Ferrari-Abarth 166 MM/53
Σχεδιασμένο από τον Carlo Abarth και κατασκευασμένο πάνω στη Ferrari 166, η Ferrari-Abarth 166 MM/53 παραμένει η μόνη Ferrari με το «δάχτυλο» της Abarth. Ήταν ένα αίτημα του πιλότου Giulio Musitelli που αγωνιζόταν μαζί του. Κάτω από το αμάξωμα που σχεδίασε η Abarth βρισκόταν μια Ferrari V12 με μόλις 2,0 l και 160 ίππους.
Porsche 356 Carrera Abarth GTL
Τον Σεπτέμβριο του 1959, η Porsche συνεργάστηκε με τον Carlo Abarth για να δημιουργήσουν αρχικά 20 αγωνιστικά αυτοκίνητα βασισμένα στο 356B. Το αποτέλεσμα ήταν η 356 Carrera Abarth GTL, έτοιμη να αντιμετωπίσει τον ανταγωνισμό στους αγώνες της κατηγορίας GT.
Ελαφρύτερο από το μοντέλο που χρησίμευε ως βάση και με ξεχωριστό αμάξωμα σχεδιασμένο και κατασκευασμένο στην Ιταλία, η «Porsche-Abarth» χρησιμοποιούσε τετρακύλινδρους κινητήρες boxer 1,6 λίτρων με ισχύ από 128 ίππους έως 135 ίππους και 2,0 λίτρα με ισχύ από 155 ίππους ίππους έως 180 ίππους.
Αν και η 356 Carrera Abarth GTL ήταν επιτυχημένη στους αγώνες στους οποίους συμμετείχε, η Porsche αποφάσισε να ακυρώσει το συμβόλαιο με την Abarth αφού τα πρώτα 21 αυτοκίνητα ήταν έτοιμα. Ο λόγος της απόσυρσης ήταν απλός: η έλλειψη ποιότητας των πρώτων πρωτοτύπων και οι αρχικές καθυστερήσεις κατέληξαν να «σημαδέψουν» την Porsche και να οδηγήσουν σε διαζύγιο.
Abarth Simca 1300 GT
Όταν η Simca αποφάσισε να δημιουργήσει μια πιο γρήγορη έκδοση του μέτριου 1000, η γαλλική μάρκα δεν το σκέφτηκε δύο φορές και ζήτησε τις υπηρεσίες του Carlo Abarth. Η συμφωνία υπαγόρευε ότι η Abarth θα κατασκεύαζε μερικά πρωτότυπα με βάση το Simca 1000 και το αποτέλεσμα ήταν κάτι πολύ διαφορετικό από το αρχικό αυτοκίνητο, το Abarth Simca 1300 που παρήχθη μεταξύ 1962 και 1965.
Με ένα νέο αμάξωμα που είναι πολύ πιο αεροδυναμικό (και πιο σπορ), ένας νέος κινητήρας - ο μικρός κινητήρας 0,9 λίτρων και 35 ίππων έδωσε τη θέση του σε έναν κινητήρα 1,3 λίτρων και 125 ίππων - με το 1000 να φέρει κάτι περισσότερο από το πλαίσιο, την ανάρτηση και τιμόνι, αφού τα φρένα είναι πλέον δισκόφρενα και στους τέσσερις τροχούς.
Το αποτέλεσμα ήταν ένα μικρό σπορ αυτοκίνητο που ζύγιζε μόλις 600 κιλά (200 κιλά λιγότερο από το Simca 1000) και ικανό να φτάσει τα εντυπωσιακά 230 χλμ./ώρα. Ακολούθησαν τα 1600 GT και 2000 GT, με τα τελευταία να έχουν 2,0 λίτρα 202 ίππων που του επέτρεψαν να φτάσει τα 270 km/h.
Simca Abarth 1150
Η δεύτερη καταχώριση στη λίστα μας για τη συνεργασία μεταξύ της Abarth και της Simca είναι η πικάντικη έκδοση του Simca 1000. Σε αντίθεση με αυτό που συνέβη στην περίπτωση του 1300 GT, σε αυτήν η συνταγή ήταν λίγο λιγότερο ριζοσπαστική και το Simca 1150 δεν είναι παρά μια βελτιωμένη έκδοση του μέτριου γαλλικού μοντέλου.
Κυκλοφόρησε στα τέλη του 1964, ήταν στην πώληση για μικρό χρονικό διάστημα καθώς η αγορά του Simca από την Chrysler υπαγόρευσε την εξαφάνισή του το 1965. Διαθέσιμο σε τέσσερις εκδόσεις, η ισχύς του κυμαινόταν από 55 ίππους έως 85 ίππους, με ενδιάμεσες εκδόσεις με 58 ίππους και 65 ίππους.
Autobianchi A112 Abarth
Κατασκευασμένο μεταξύ 1971 και 1985, το Autobianchi A112 Abarth είχε ως κύριο στόχο του να αντιμετωπίσει το Mini Cooper και την ιταλική του έκδοση, το Innocenti Mini.
Συνολικά, υπήρχαν επτά εκδόσεις του Autobianchi A112 Abarth, έχοντας παραγάγει 121.600 μονάδες του αστικού διαβόλου. Αρχικά εξοπλισμένο το 1971 με κινητήρα 1,0 l και 58 ίππους, το A112 Abarth είχε πολλές εκδόσεις, ειδικά αυτές που ήταν εξοπλισμένες με χειροκίνητο κιβώτιο πέντε σχέσεων ή 1,0 λίτρο με 70 ίππους.
Abarth 1300 Scorpione SS
Κατασκευασμένο μεταξύ 1968 και 1972 από την ιταλική εταιρεία Carrozzeria Francis Lombardi, το Abarth 1300 Scorpione SS είχε πολλά ονόματα. Ήταν OTAS 820, Giannini και, φυσικά, Abarth Grand Prix και Scorpione σε όλη του τη ζωή.
Παρουσιάστηκε στην Έκθεση Αυτοκινήτου της Γενεύης το 1968, το Abarth 1300 Scorpione SS θα γίνει το τελευταίο προϊόν που αναπτύχθηκε από την Abarth ως ανεξάρτητη μάρκα (το 1971 θα αγοραζόταν από τη Fiat).
Από τεχνική άποψη είχε τετρακύλινδρο 1.3 σε σειρά, δύο καρμπυρατέρ Weber, 100 ίππους, μηχανικό κιβώτιο τεσσάρων ταχυτήτων, ανεξάρτητη ανάρτηση σε τέσσερις τροχούς και τέσσερις δίσκους φρένων.
Lancia 037
Εν μέρει βασισμένο στο Beta Montecarlo, το 037 ήταν δημιουργία της Abarth.
Αφού αγοράστηκε από τη Fiat, η Abarth ήταν υπεύθυνη για την προετοιμασία και την ανάπτυξη των ανταγωνιστικών μοντέλων του ομίλου. Ένα τέτοιο παράδειγμα ήταν η Lancia 037, η τελευταία πισωκίνητη που έγινε παγκόσμιος πρωταθλητής ράλι.
Με κεντρικό πίσω κινητήρα, σωληνωτό υποσασί, ανεξάρτητη ανάρτηση και δύο τεράστια καπό (εμπρός και πίσω), αυτό το «τέρας» που αναπτύχθηκε από την Abarth μαζί με τη Lancia και την Dallara είχαν επίσης μια έκδοση δρόμου για λόγους αναγνώρισης, το 037 Rally Stradale. από την οποία γεννήθηκαν 217 μονάδες.
Ένα άλλο Lancia που αναπτύχθηκε από την Abarth θα ήταν ο διάδοχος του 037 στα ράλι, το πανίσχυρο Delta S4, το οποίο, όπως και ο προκάτοχός του, είχε επίσης μια έκδοση δρόμου για λόγους αναγνώρισης, το S4 Stradale.
Abarth 1000 Μονοθέσιο
Αναπτύχθηκε πλήρως από τον Carlo Abarth το 1965, το Abarth 1000 Monoposto ήταν υπεύθυνο για την προσφορά του 100ου παγκόσμιου ρεκόρ στη μάρκα και για την κατάκτηση τεσσάρων παγκόσμιων ρεκόρ. Στη διαταγή του ήταν ο ίδιος ο Carlo Abarth, ο οποίος, σε ηλικία 57 ετών, υποβλήθηκε σε μια αυστηρή δίαιτα που τον οδήγησε να χάσει 30 κιλά για να χωρέσει στο στενό πιλοτήριο.
Οδηγώντας αυτό το βαριά αεροδυναμικά εστιασμένο μονοθέσιο ήταν ένας κινητήρας Fiat 1,0 λίτρων που προερχόταν από αυτόν που χρησιμοποιήθηκε στη Formula 2 το 1964. Ο κινητήρας με διπλή κάμερα απέδιδε εντυπωσιακά 105 hp που χρησίμευε για την ισχύ των μόνων 500 kg που ζύγιζε το μονοθέσιο.
Abarth 2400 Coupé Allemano
Εντάξει… αυτό το τελευταίο παράδειγμα προέρχεται από ένα Fiat, το 2300, αλλά το μοναδικά σχεδιασμένο αμάξωμα και το γεγονός ότι είναι ένα από τα αγαπημένα του Carlo Abarth —ήταν το καθημερινό του αυτοκίνητο για αρκετά χρόνια— σήμαινε ότι τον επέλεξαν για να γίνει μέρος αυτής της ομάδας.
Αποκαλύφθηκε το 1961, το Abarth 2400 Coupé Allemano ήταν η εξέλιξη του 2200 Coupé που βασίστηκε στο Fiat 2100. Ο Giovanni Michelotti ήταν υπεύθυνος για το σχεδιασμό και την παραγωγή από το στούντιο Allemano (εξ ου και το όνομα).
Κάτω από το καπό υπήρχε ένας εξακύλινδρος σε σειρά με τρία καρμπυρατέρ διπλού αμαξώματος Weber ικανά να αποδώσουν 142 ίππους και το Abarth 2400 Coupé Allemano διέθετε επίσης ένα πλήρως επανασχεδιασμένο σύστημα εξάτμισης.
Είναι ενδιαφέρον ότι, παρά το γεγονός ότι η παραγωγή έληξε το 1962, ο Carlo Abarth αποφάσισε να πάρει ένα αντίγραφο του Abarth 2400 Coupé Allemano στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Γενεύης το 1964, έτσι ήταν η εκτίμηση του για το αυτοκίνητο.