Με τον θάνατο του ιδρυτή της — Ettore Bugatti — το 1947, και με την έναρξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, η γαλλική μάρκα διέκοψε τη δραστηριότητά της στις αρχές της δεκαετίας του 1950. Το 1987, τρεις δεκαετίες αργότερα, ο Ιταλός επιχειρηματίας Romano Artioli εξαγόρασε την Bugatti με στόχο να αναβιώνοντας την ιστορική γαλλική μάρκα.
Ένα από τα πρώτα μέτρα ήταν η κατασκευή ενός εργοστασίου στο Campogalliano, στην επαρχία της Μόντενα της Ιταλίας. Τα εγκαίνια έγιναν το 1990 και ένα χρόνο αργότερα κυκλοφόρησε το πρώτο μοντέλο της νέας εποχής της Bugatti (το μοναδικό με τη σφραγίδα του Romano Artioli), η Bugatti EB110.
Σε τεχνικό επίπεδο, η Bugatti EB110 είχε τα πάντα για να είναι ένα επιτυχημένο σπορ αυτοκίνητο: κινητήρας V12 60 βαλβίδων (5 βαλβίδες ανά κύλινδρο), χωρητικότητα 3,5 λίτρα, μηχανικό κιβώτιο έξι σχέσεων και τέσσερις τούρμπο, 560 ίππους ισχύος και κίνηση στους τροχούς. Όλα αυτά επέτρεψαν την επιτάχυνση από 0 στα 100 km/h σε 3,4 δευτερόλεπτα και τελική ταχύτητα 343 km/h.
Ωστόσο, μόνο 139 μονάδες έφυγαν από το εργοστάσιο. Τα επόμενα χρόνια, η οικονομική ύφεση στις κύριες αγορές ανάγκασε την Bugatti να κλείσει τις πόρτες της, με χρέη περίπου 175 εκατ. ευρώ. Το 1995, το εργοστάσιο Campogalliano πουλήθηκε σε μια εταιρεία ακινήτων, η οποία με τη σειρά της χρεοκόπησε, καταδικάζοντας επίσης τις εγκαταστάσεις. Το εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο βρίσκεται στην κατάσταση που μπορείτε να δείτε στις παρακάτω εικόνες:
εικόνες : I luoghi dell'abbandono