Οι "δοκιμές πρόσκρουσης" - δοκιμές πρόσκρουσης, στα καλά πορτογαλικά - χρησιμεύουν για τη μέτρηση των επιπέδων παθητικής ασφάλειας των αυτοκινήτων, δηλαδή, της ικανότητας ενός αυτοκινήτου να ελαχιστοποιεί τις συνέπειες ενός ατυχήματος, είτε μέσω των ζωνών ασφαλείας είτε των πλευρικών ράβδων προστασίας, των αερόσακων , προγραμματισμένες ζώνες παραμόρφωσης αμαξώματος, τζάμια που δεν θραύονται ή προφυλακτήρες χαμηλής απορρόφησης, μεταξύ άλλων.
Οι δοκιμές αυτές που πραγματοποιήθηκαν από το Euro NCAP στη «γηραιά ήπειρο», από το IIHS στις ΗΠΑ και από το Latin NCAP στη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική, αποτελούνται από προσομοιώσεις ατυχημάτων σε πραγματικές καταστάσεις, εκτελούνται με μέγιστες ταχύτητες 64 km/h.
Αν και τα ατυχήματα καταγράφονται πολύ πάνω από αυτή την ταχύτητα, μελέτες αποδεικνύουν ότι η συντριπτική πλειοψηφία των θανατηφόρων ατυχημάτων συμβαίνουν με ταχύτητα έως και 64 km/h. Τις περισσότερες φορές, όταν ένα όχημα που ταξιδεύει, για παράδειγμα, με 100 km/h, συγκρούεται με ένα εμπόδιο μπροστά του, σπάνια τη στιγμή της πρόσκρουσης η ταχύτητα είναι 100 km/h. Πριν από τη σύγκρουση, το ένστικτο του οδηγού είναι να προσπαθήσει να σταματήσει το όχημα όσο το δυνατόν γρηγορότερα, γεγονός που μειώνει την ταχύτητα σε τιμές πιο κοντά στα 64 km/h.
Επίσης, τα περισσότερα crash test ακολουθούν το πρότυπο «Offset 40». Τι είναι το μοτίβο "Offset 40"; Είναι η τυπολογία μιας σύγκρουσης κατά την οποία μόνο το 40% του μετώπου συγκρούεται με άλλο αντικείμενο. Αυτό συμβαίνει γιατί στα περισσότερα ατυχήματα, τουλάχιστον ένας από τους οδηγούς προσπαθεί να παρεκκλίνει από την τροχιά του, πράγμα που σημαίνει ότι σπάνια συμβαίνει 100% μετωπική σύγκρουση.