Ο McLaren F1 θεωρείται, και δικαίως, ως ένα από τα καλύτερα supersports όλων των εποχών. Καινοτόμο, έγινε επίσης το γρηγορότερο αυτοκίνητο όλων των εποχών έως ότου μια συγκεκριμένη Bugatti Veyron εμφανίστηκε στη σκηνή. Αλλά για ένα αυτοκίνητο 25 ετών, το γεγονός ότι εξακολουθεί να είναι το ταχύτερο αυτοκίνητο με ατμοσφαιρικό κινητήρα ποτέ — 391 km/h επαληθευμένη — παραμένει αξιοσημείωτο.
Όχι μόνο ήταν το πρώτο αυτοκίνητο δρόμου που κατασκευάστηκε από ανθρακονήματα, αλλά ένα σύνολο μοναδικών χαρακτηριστικών θα το έκανε τελικά τον θρύλο του αυτοκινήτου που είναι σήμερα.
Ανάμεσά τους φυσικά και η κεντρική θέση οδήγησης . Δεν είναι κοινή λύση. Ακόμη και η σημερινή McLaren παίρνει μια συμβατική θέση οδήγησης, με το κάθισμα του οδηγού στη μία πλευρά του οχήματος.
Γιατί λοιπόν αποφασίσατε να βάλετε τον οδηγό στη μέση στην F1; Αν υπάρχει κάποιος που μπορεί να απαντήσει σε αυτή την ερώτηση, είναι ο δημιουργός της McLaren F1, ο κ. Γκόρντον Μάρεϊ. Μπορούμε να πούμε ότι η κεντρική θέση οδήγησης επιτρέπει καλύτερη ορατότητα ή ακόμα και καλύτερη ισορροπία των μαζών, και όλοι αυτοί είναι βάσιμοι λόγοι. Αλλά ο κύριος λόγος, σύμφωνα με τον κ. Murray, έμελλε να λύσει ένα πρόβλημα που επηρέασε όλα τα supersports της δεκαετίας του '80: το τοποθέτηση των πεντάλ.
Αρέσει? Τοποθέτηση των πεντάλ;!
Πρέπει να πάμε πίσω στα 80s, στις αρχές των 90s, και να συνειδητοποιήσουμε για ποια σούπερ αθλήματα μιλούσαμε. Η Ferrari και η Lamborghini ήταν οι κύριοι εκπρόσωποι αυτού του είδους. Οι Countach, Diablo, Testarossa και F40 ήταν το όνειρο ενός ενθουσιώδους και αποτελούσαν μέρος της διακόσμησης του δωματίου κάθε εφήβου.
Θεαματικές και επιθυμητές μηχανές, αλλά μη φιλικές προς τον άνθρωπο. Η εργονομία ήταν γενικά μια άγνωστη λέξη στον κόσμο των supersports. Και ξεκίνησε αμέσως με τη θέση οδήγησης - στις περισσότερες περιπτώσεις κακή. Το τιμόνι, το κάθισμα και τα πεντάλ ήταν σπάνια ευθυγραμμισμένα, αναγκάζοντας το αμάξωμα να τοποθετηθεί λανθασμένα. Τα πόδια αναγκάστηκαν να πάνε περισσότερο στο κέντρο του αυτοκινήτου, όπου βρίσκονταν τα πεντάλ.
Όπως εξηγεί ο Gordon Murray στην ταινία, δοκίμασε πολλά supersports για να δει τι θα μπορούσε να κάνει καλύτερα. Και η θέση οδήγησης ήταν ένα από τα κρίσιμα σημεία που έπρεπε να βελτιωθεί. Η τοποθέτηση του οδηγού στο κέντρο επέτρεψε την αποφυγή των γενναιόδωρων θόλων των τροχών, καθώς έπρεπε να χωρέσουν πολύ φαρδιά ελαστικά, δημιουργώντας έτσι ένα κάθισμα οδηγού όπου όλα τα στοιχεία ήταν εκεί που θα έπρεπε να είναι εργονομικά.
Εξακολουθεί να είναι ένα από τα πιο πολύτιμα χαρακτηριστικά του σήμερα, παρόλο που φέρνει κάποιες δυσκολίες στην πρόσβαση στο κεντρικό διοικητήριο.
Ο Murray συνεχίζει στην ταινία να τονίζει πτυχές της McLaren F1 — από τη δομή του από ανθρακονήματα έως τις επιδόσεις του — οπότε λυπούμαστε μόνο που η ταινία μικρού μήκους δεν υποτιτλίστηκε στα Πορτογαλικά.