Τετρακύλινδροι, χωρητικότητα 1488 cm3, 50 ή 67 ίπποι ανάλογα αν υιοθέτησε τούρμπο ή όχι. Εδώ είναι τα κύρια χαρακτηριστικά του αγαπημένου μου κινητήρα (ίσως ο κινητήρας της ζωής μου), του κινητήρα Isuzu Diesel που τροφοδοτούσε τα Opel Corsa A και B.
Γνωρίζω καλά ότι αυτή η επιλογή δύσκολα συγκεντρώνει συναίνεση και ότι υπάρχουν πολύ καλύτεροι κινητήρες, αλλά εσύ, προσεκτική αναγνώστη, σου ζητώ λίγη υπομονή ενώ σου εξηγώ γιατί έκανα αυτή την επιλογή.
Οικονομικός από τη φύση του και αξιόπιστος από τη φύση του, ο πετρελαιοκινητήρας Isuzu που τροφοδοτούσε το μέτριο Opel Corsa κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990 απέχει πολύ από το να είναι ένα στολίδι της μηχανικής του αυτοκινήτου (τόσο που δεν ξεπέρασε καν μια τιμητική αναφορά σε αυτό το άρθρο).
Ωστόσο, αν μου έλεγαν ότι μπορώ να διαλέξω μόνο έναν κινητήρα για να με συνοδεύει για το υπόλοιπο της ζωής μου, δύσκολα θα το σκεφτόμουν δύο φορές.
Οι λόγοι που ακόμη και ο λόγος αντιφάσκει
Πρώτα απ 'όλα, αυτός ο κινητήρας είναι για μένα σχεδόν σαν ένας (πολύ) μακροχρόνιος φίλος. Παρών στο αυτοκίνητο που ήταν εκεί στο σπίτι όταν γεννήθηκα, ένα Corsa A στην έκδοση «D» που ταξίδεψε έως και 700.000 χιλιόμετρα, η κάπως αδέξια φλυαρία του ήταν το soundtrack που με νανούριζε σε μακρινά ταξίδια στην παιδική μου ηλικία.
Το μόνο που έπρεπε να κάνω ήταν να τον ακούσω από μακριά και να σκεφτώ ότι «έρχεται ο πατέρας μου». Όταν το μικρό Corsa A αποσύρθηκε, ο αντικαταστάτης στο σπίτι ήταν ο άμεσος διάδοχός του, ένα Corsa B που, σαν να συμβαδίζει με την εποχή, εμφανίστηκε στην έκδοση «TD».
Σε αυτό ανακρίνα τον πατέρα μου για τα μυστικά της οδήγησης και ονειρευόμουν την ημέρα που θα μπορούσα να πάω πίσω από το τιμόνι. Και το soundtrack; Πάντα η κουδουνίστρα του κινητήρα Isuzu Diesel, του T4EC1.
Εγγραφείτε στο ενημερωτικό μας δελτίο
Πολλά αυτοκίνητα έχουν περάσει από το σπίτι μου από τότε, αλλά αυτό το μικρό μαύρο Opel Corsa έμεινε μέχρι την ημέρα που πήρα το δίπλωμα (είναι ενδιαφέρον με μερικά μαθήματα πίσω από το τιμόνι ενός… Corsa 1.5 TD).
Εκεί, και παρόλο που έχω στη διάθεσή μου ένα πιο σπορ και ακόμα δυναμικό Renault Clio εξοπλισμένο με την έκδοση καρμπυρατέρ της 1.2 Energy, όποτε μπορούσα «έκλεβα» το αυτοκίνητο από τη μητέρα μου. Το πρόσχημα; Το ντίζελ ήταν φθηνότερο.
Τα χρόνια πέρασαν, τα χιλιόμετρα μαζεύτηκαν, αλλά ένα είναι σίγουρο: αυτός ο κινητήρας συνεχίζει να με συνεπαίρνει. Είτε είναι η ελαφριά έλξη του κινητήρα της μίζας (που συνήθως κάνει δύο στροφές πριν ξεκινήσει ο κινητήρας), η οικονομία ή το γεγονός ότι γνωρίζω ήδη όλους τους ήχους και τα κόλπα του, δύσκολα θα διάλεγα άλλον κινητήρα για να με συνοδεύει για το υπόλοιπο της ζωής μου. ΖΩΗ.
Ξέρω ότι υπάρχουν καλύτεροι κινητήρες, πιο ισχυροί, οικονομικοί και ακόμη και αξιόπιστοι (τουλάχιστον λιγότερο επιρρεπείς σε υπερθέρμανση ή απώλεια λαδιού από τα καπάκια των βαλβίδων).
Ωστόσο, κάθε φορά που γυρίζω το κλειδί και ακούω ότι ο τετρακύλινδρος ξεκινά, έχω πάντα ένα χαμόγελο στα χείλη μου που κανένα άλλο αυτοκίνητο δεν μου έχει προκαλέσει ποτέ, και αυτός είναι ο λόγος που αυτός είναι ο αγαπημένος μου κινητήρας.
Κι εσύ, έχεις κινητήρα που σε έχει σημαδέψει; Αφήστε μας την ιστορία σας στα σχόλια.