Ο Raptor Zagato αποκαλύφθηκε το 1996, στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Γενεύης, και όλα έμοιαζαν να κατευθύνονται προς μια μικρή παραγωγή πενήντα μονάδων και θεωρήθηκε ακόμη και ως διάδοχος της Lamborghini Diablo, δεδομένης της συμμετοχής του Ιταλού κατασκευαστή στο έργο.
Ωστόσο, όπως θα το είχε η μοίρα, το Raptor κατέληξε να περιορίζεται σε ένα μόνο λειτουργικό πρωτότυπο, αυτό που μπορείτε να δείτε στις εικόνες. Τελικά γιατί δεν βγήκες μπροστά;
Πρέπει να πάμε πίσω στη δεκαετία του '90, όπου η θέληση και η επιθυμία του Alain Wicki (αθλητής σκελετού και επίσης οδηγός αυτοκινήτου) και του Zagato, και με τη συνεργασία της Lamborghini, επέτρεψαν να γεννηθεί το Raptor.
Το Zagato Raptor
Ήταν ένα σούπερ σπορ αυτοκίνητο που κληρονόμησε από τα εξαρτήματα πλαισίου Lamborghini Diablo VT, σύστημα τετρακίνησης, χειροκίνητο κιβώτιο πέντε ταχυτήτων και το θρυλικό Bizarrini V12 5,7 λίτρων με 492 ίππους, τοποθετημένο σε ένα ειδικό σωληνωτό πλαίσιο.
Εγγραφείτε στο ενημερωτικό μας δελτίο
Όντας Zagato, δεν θα περίμενες τίποτα παρά ένα ξεχωριστό σχέδιο. Οι γραμμές που χάραξε ο τότε επικεφαλής σχεδιαστής του Zagato, ο Nori Harada, εντυπωσιάστηκαν από τη συγκρατημένη επιθετικότητά τους και ταυτόχρονα φουτουριστικές. Το τελικό αποτέλεσμα είναι ακόμη πιο εντυπωσιακό λόγω του σύντομου χρόνου που χρειάστηκε για να φτάσει στον τελικό σχεδιασμό — λιγότερο από τέσσερις μήνες!
Κάτι μόνο δυνατό γιατί το Zagato Raptor ήταν ένα από τα πρώτα αυτοκίνητα στον κόσμο που σχεδιάστηκε εξ ολοκλήρου ψηφιακά, ακόμη και χωρίς μοντέλα φυσικής κλίμακας για την επικύρωση του σχεδιασμού — κάτι που εξακολουθεί να συμβαίνει αρκετά σπάνια σήμερα, παρά την πανταχού παρούσα ψηφιοποίηση στα στούντιο σχεδιασμού μάρκες αυτοκινήτων.
Πόρτες; ούτε καν να τους δεις
Η τυπική οροφή με δύο φυσαλίδες που βρίσκουμε σε πολλές δημιουργίες Zagato ήταν παρούσα, αλλά ο τρόπος πρόσβασης στον χώρο επιβατών δεν ήταν τίποτα τυπικός — πόρτες; Αυτά για τους άλλους…
Αντί για πόρτες, ολόκληρο το κεντρικό τμήμα - συμπεριλαμβανομένου του παρμπρίζ και της οροφής - υψώνεται σε μια αψίδα με το σημείο άρθρωσης μπροστά, όπως και ολόκληρο το πίσω τμήμα, όπου βρισκόταν ο κινητήρας. Χωρίς αμφιβολία ένα εντυπωσιακό θέαμα…
Το Raptor είχε ακόμα περισσότερα κόλπα στο μανίκι του, όπως το γεγονός ότι η οροφή ήταν αφαιρούμενη, γεγονός που μετέτρεψε το κουπέ σε roadster.
Δίαιτα με ίνες άνθρακα
Οι επιφάνειες ήταν ανθρακονήματα, οι τροχοί από μαγνήσιο και το εσωτερικό ήταν μια άσκηση μινιμαλισμού. Περιέργως, απέρριψαν ακόμη και το ABS και τον έλεγχο πρόσφυσης, τα οποία θεωρήθηκαν νεκρά και αντιπαραγωγικά για μέγιστη απόδοση!Το αποτέλεσμα? Το Zagato Raptor είχε 300 κιλά λιγότερα στη ζυγαριά σε σύγκριση με το Diablo VT , έτσι ώστε, παρά το γεγονός ότι ο V12 διατήρησε τους ίδιους 492 ίππους με το Diablo, το Raptor ήταν πιο γρήγορο, φτάνοντας τα 100 km/h σε λιγότερο από 4,0 δευτ. και ικανό να ξεπεράσει τα 320 km/h, τιμές που εξακολουθούν να είναι σήμερα. Σεβασμός.
Αρνήθηκε την παραγωγή
Μετά την αποκάλυψη και τη θετική υποδοχή στη Γενεύη, ακολούθησαν δοκιμές στο δρόμο, όπου το Raptor συνέχισε να εντυπωσιάζει με την οδική συμπεριφορά, τις επιδόσεις και ακόμη και την οδική συμπεριφορά του. Αλλά η αρχική πρόθεση για παραγωγή μιας μικρής σειράς 50 μονάδων θα απορριφθεί, και από κανέναν άλλον από την ίδια τη Lamborghini.
Για να καταλάβουμε γιατί πρέπει επίσης να καταλάβουμε ότι η Lamborghini εκείνη την εποχή δεν ήταν η Lamborghini που ξέρουμε σήμερα.
Εκείνη την εποχή, ο κατασκευαστής Sant'Agata Bolognese βρισκόταν στα χέρια της Ινδονησίας —θα αγοραζόταν μόνο από την Audi το 1998— και είχε μόνο ένα μοντέλο προς πώληση, το (ακόμη και σήμερα) εντυπωσιακό Diablo.
Γωνία
Κυκλοφόρησε το 1989, στα μέσα της δεκαετίας του 1990, υπήρχε ήδη συζήτηση και δουλειά για έναν διάδοχο του Diablo, μιας νέας μηχανής που θα κέρδιζε το όνομα Lamborghini Canto — ωστόσο, το νέο σούπερ σπορ αυτοκίνητο απείχε ακόμη λίγα χρόνια.
Το Zagato Raptor θεωρήθηκε ως μια ευκαιρία, ένα μοντέλο για να γίνει η σύνδεση μεταξύ του Diablo και του μελλοντικού Canto.
Επίσης επειδή η σχεδίαση του Canto, όπως και του Raptor, σχεδιάστηκε από τη Zagato, και ήταν δυνατό να βρεθούν ομοιότητες μεταξύ των δύο, ειδικά στον ορισμό κάποιων στοιχείων, όπως ο όγκος της καμπίνας.
Ίσως όμως ήταν ακριβώς η πολύ καλή υποδοχή του Raptor που έκανε τη Lamborghini να αποσυρθεί στην απόφασή της να υποστηρίξει την παραγωγή της με το Zagato, φοβούμενη ότι όταν αποκαλυπτόταν το Canto δεν θα προκαλούσε την επιθυμητή στιγμή ή αντίκτυπο.
η δημοπρασία
Και έτσι, το Zagato Raptor περιορίστηκε στην κατάσταση πρωτοτύπου, αν και πλήρως λειτουργικό. Ο Alain Wicki, ένας από τους μέντορες του Raptor, παρέμεινε ως ιδιοκτήτης του μέχρι το 2000, όταν το πούλησε στην ίδια σκηνή που το αποκάλυψε στον κόσμο, το Σαλόνι Αυτοκινήτου της Γενεύης.
Ο σημερινός ιδιοκτήτης του το εξέθεσε στο Pebble Beach Concours d'Elegance το 2008 και έκτοτε δεν έχει δει ποτέ. Τώρα θα δημοπρατηθεί από τον οίκο RM Sotheby's στις 30 Νοεμβρίου (2019) στο Άμπου Ντάμπι, με τον υπεύθυνο δημοπρασίας να προβλέπει αξία μεταξύ 1,0-1,4 εκατομμυρίων δολαρίων (περίπου μεταξύ 909 χιλ. ευρώ και 1,28 εκατ. ευρώ) για την αγορά του.
Και το Τραγούδι; Τι έπαθες;
Όπως γνωρίζουμε δεν υπήρξε ποτέ Lamborghini Canto, αλλά αυτό το μοντέλο ήταν κοντά, πολύ κοντά, στο να είναι ο διάδοχος της Diablo και όχι της Murciélago που γνωρίζουμε. Η ανάπτυξη του Canto συνεχίστηκε μέχρι το 1999 (επρόκειτο να παρουσιαστεί στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Γενεύης εκείνης της χρονιάς), αλλά ακυρώθηκε την τελευταία στιγμή από τον Ferdinand Piëch, τότε ηγέτη του ομίλου Volkswagen.
Όλα οφείλονται στον σχεδιασμό του, όπως αναφέρθηκε παραπάνω, από τη Zagato, την οποία ο Piëch θεώρησε ότι δεν ήταν κατάλληλος για διάδοχο της γενεαλογίας Miura, Countach και Diablo. Και έτσι, χρειάστηκαν άλλα δύο χρόνια για να αντικατασταθεί ο Diablo από τον Murciélago — αλλά αυτή η ιστορία είναι για άλλη μια μέρα...
