Γιατί το χρώμα του καπνού που βγαίνει από τα ελαστικά διαφέρει σε αυτές τις δύο περιπτώσεις; Ίσως είναι μια ερώτηση που δεν έχει μπει ποτέ στο μυαλό σας. Πρέπει να το ομολογήσουμε, όχι και σε εμάς! Αλλά τώρα που το ερώτημα είναι «στον αέρα», χρειάζεται μια απάντηση.
Και η απάντηση είναι απίστευτα απλή: σε εξάντληση ή φυγή, ο «λευκός καπνός» που βλέπουμε δεν είναι καπνός!
Αν όχι καπνός, τι;
Λαμβάνοντας το παράδειγμα της επαγγελματικής εξουθένωσης — η οποία συνίσταται στο να κρατάει ένα όχημα ακίνητο ενώ κάνει τους κινητήριους τροχούς να «γλιστρούν» — τα ελαστικά, λόγω της τριβής που δημιουργείται με την επιφάνεια, θερμαίνονται γρήγορα.
Εάν η επαγγελματική εξουθένωση είναι αρκετά μεγάλη, μπορούμε να φτάσουμε σε θερμοκρασίες κοντά στους 200 °C.
Όπως μπορείτε να φανταστείτε, σε αυτές τις θερμοκρασίες, το ελαστικό φθείρεται γρήγορα. Η επιφάνεια του ελαστικού αρχίζει να λιώνει και τα χημικά και τα λάδια που το αποτελούν εξατμίζονται.
Σε επαφή με τον αέρα, τα εξατμισμένα μόρια γρήγορα ψύχονται και συμπυκνώνονται. Κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας ψύξης και συμπύκνωσης γίνονται ορατά, μετατρέποντας σε λευκό «καπνό» (ή πιο γαλαζωπό λευκό). Οπότε αυτό που βλέπουμε είναι στην πραγματικότητα ατμός.
Με τα σωστά χημικά, ορισμένοι κατασκευαστές ελαστικών μπορούν ακόμη και να δημιουργήσουν χρωματιστούς ατμούς όταν τα ελαστικά χρησιμοποιούνται για πιο παιχνιδιάρικους σκοπούς. Και αυτό εξηγεί επίσης το ίχνος καπνού στα ακροβατικά αεροπλάνα, όπου η κηροζίνη ή άλλο ελαφρύ λάδι αναμιγνύεται με το καύσιμο, το οποίο επίσης εξατμίζεται, αποβάλλεται, ψύχεται και συμπυκνώνεται.
Ο μαύρος καπνός που βλέπουμε όταν καίγονται τα ελαστικά προέρχεται από τις χαμηλές θερμοκρασίες στις οποίες υποβάλλονται σε επεξεργασία. Υπάρχει ουσιαστικά μια χημικά πλούσια καύση που παράγει τον μαύρο καπνό και την πορτοκαλί φλόγα που γνωρίζουμε.
Και εκεί το έχετε. Ο λευκός καπνός δεν είναι στην πραγματικότητα καπνός, αλλά ατμός!