Εβδομήντα εκατομμύρια δολάρια ή ένα επτά ακολουθούμενο από επτά μηδενικά, το αντίστοιχο (με σημερινές ισοτιμίες) περίπου 60 εκατομμυρίων ευρώ είναι ένα σημαντικό ποσό. Θα μπορούσατε να αγοράσετε ένα μέγα-σπίτι… ή πολλά? ή 25 Bugatti Chiron (βασική τιμή 2,4 εκατ. ευρώ, χωρίς φόρο).
Αλλά ο David MacNeil, συλλέκτης αυτοκινήτων και Διευθύνων Σύμβουλος της WeatherTech - μιας εταιρείας που πουλά αξεσουάρ αυτοκινήτου - αποφάσισε να ξοδέψει 70 εκατομμύρια δολάρια σε ένα μόνο αυτοκίνητο, το οποίο είναι ρεκόρ όλων των εποχών.
Φυσικά, το αυτοκίνητο είναι πολύ ιδιαίτερο — είναι εδώ και καιρό το κλασικό με την υψηλότερη αξία στη συμφωνία του — και, δεν αποτελεί έκπληξη, είναι μια Ferrari, ίσως η πιο σεβαστή Ferrari από όλες, η 250 GTO.
Η Ferrari 250 GTO για 60 εκατομμύρια ευρώ
Λες και η Ferrari 250 GTO δεν ήταν μοναδική από μόνη της - παράχθηκαν μόνο 39 μονάδες - η μονάδα που αγόρασε η MacNeil, με αριθμό πλαισίου 4153 GT, από το 1963, είναι ένα από τα πιο ιδιαίτερα παραδείγματά του, λόγω της ιστορίας και της κατάστασής της.
Παραδόξως, παρά το γεγονός ότι διαγωνίστηκε, αυτό το 250 GTO δεν είχε ποτέ ατύχημα , και ξεχωρίζει από σχεδόν κάθε άλλο GTO για το χαρακτηριστικό γκρι χρώμα του με μια κίτρινη ρίγα — το κόκκινο είναι το πιο κοινό χρώμα.
Ο στόχος του 250 GTO ήταν να αγωνιστεί και το ρεκόρ διαδρομής του 4153 GT είναι μακρύ και διακρίνεται σε αυτό το τμήμα. Έτρεξε, στα πρώτα δύο χρόνια του, για τις διάσημες βελγικές ομάδες Ecurie Francorchamps και Equipe National Belge — εκεί κέρδισε την κίτρινη ζώνη.
Το #4153 GT σε δράση
Το 1963 τερμάτισε τέταρτος στο 24 Hours of Le Mans — υπό τη διεύθυνση των Pierre Dumay και Léon Dernier —, και θα κέρδιζε το 10ήμερο Tour de France το 1964 , με τους Lucien Bianchi και Georges Berger υπό τις διαταγές του. Μεταξύ 1964 και 1965 συμμετείχε σε 14 αγώνες, συμπεριλαμβανομένου του Grand Prix της Αγκόλα.
Μεταξύ 1966 και 1969 ήταν στην Ισπανία, με τον Eugenio Baturone, τον νέο ιδιοκτήτη και πιλότο του. Θα εμφανιστεί ξανά μόνο στα τέλη της δεκαετίας του 1980, όταν αγοράστηκε από τον Γάλλο Henri Chambon, ο οποίος έτρεξε το 250 GTO σε μια σειρά ιστορικών αγώνων και ράλι, και τελικά θα πουληθεί ξανά το 1997 στον Ελβετό Nicolaus Springer. Θα έπαιρνε επίσης το αυτοκίνητο, συμπεριλαμβανομένων δύο εμφανίσεων στο Goodwood Revival. Αλλά το 2000 θα πουληθεί ξανά.
Ferrari 250 GTO #4153 GT
Αυτή τη φορά θα ήταν ο Γερμανός Χερ Γκρόχε, ο οποίος πλήρωσε περίπου 6,5 εκατομμύρια δολάρια (περίπου 5,6 εκατομμύρια ευρώ) για το 250 GTO, πουλώντας το τρία χρόνια αργότερα στον συμπατριώτη του Christian Glaesel, ο οποίος ήταν πιλότος — Εικάζεται ότι ήταν ο ίδιος ο Glaesel που πούλησε στον David MacNeil τη Ferrari 250 GTO για σχεδόν 60 εκατομμύρια ευρώ.
την αποκατάσταση
Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990, αυτή η Ferrari 250 GTO θα αποκατασταθεί από την DK Engineering — Βρετανός ειδικός της Ferrari — και κέρδισε την πιστοποίηση Ferrari Classiche το 2012/2013. Ο Διευθύνων Σύμβουλος της DK Engineering, James Cottingham, δεν συμμετείχε στην πώληση, αλλά έχοντας γνώση από πρώτο χέρι του μοντέλου, σχολίασε: «Αυτό είναι χωρίς αμφιβολία ένα από τα καλύτερα 250 GTO που κυκλοφορούν από άποψη ιστορίας και πρωτοτυπίας. Η περίοδος του στον αγώνα είναι πολύ καλή […] Δεν είχε ποτέ μεγάλο ατύχημα και παραμένει πολύ πρωτότυπος.»