Θα σώσω το έργο του αναγνώστη και θα δώσω την απάντηση αμέσως. Οι εταιρείες σκέφτονται πολλά πράγματα όταν αγοράζουν αυτοκίνητα. Περισσότερο από τον κανονικό καταναλωτή. Αλλά σκέφτονται και αποφασίζουν τα πάντα με μια μορφή που αφήνει ελάχιστα περιθώρια αμφιβολίας. Σκέφτονται με αριθμούς.
Μιλάω φυσικά για εταιρείες με οργανωμένους λογαριασμούς. Ξεχάστε τη φιγούρα του επιχειρηματία που δημιούργησε την εταιρεία για να αγοράσει το αυτοκίνητο. Ή το αφεντικό που βάζει τη Mercedes στους λογαριασμούς της εταιρείας.
Οι αυστηρές και οργανωμένες εταιρείες αγοράζουν αυτοκίνητα μόνο επειδή το χρειάζονται. Και για αυτούς τα αυτοκίνητα είναι ένα κόστος. Δεν είναι αντικείμενο πόθου. Σκεφτείτε το: έχετε δει ποτέ μια εταιρεία να επικοινωνεί μοντέλα του στόλου της με την ίδια περηφάνια με την οποία λέει στον γείτονά της ότι αγόρασε ένα νέο αυτοκίνητο;
Ας δούμε λοιπόν τι νούμερα πιστεύουν οι εταιρείες:
Φορολογία: Ένα αυτοκίνητο υπόκειται σε πολλούς φόρους. Και η χρήση του επίσης. Η φορολόγηση των οχημάτων είναι από μόνη της επιστήμη. Η αυτόνομη φορολογία, που εστιάζει στην τιμή, την καθιστά, στις μέρες μας, ένα από τα βασικά κριτήρια επιλογής της εξαγοράς. Είναι επίσης λογιστικά ζητήματα που σας κάνουν να αποφασίσετε για χρηματοδοτική μίσθωση ή ενοικίαση.
Το ποσό: Οι εταιρείες δεν αγοράζουν αυτοκίνητα ένα προς ένα. Αγοράζουν πολλά. Η ποσότητα είναι τιμή και οι εταιρείες κάνουν ό,τι μπορούν για να λάβουν εκπτώσεις. Οι εταιρείες προσπαθούν επίσης να συγκεντρώνουν όσο το δυνατόν λιγότερο τις εξαγορές για να επωφεληθούν από οικονομίες κλίμακας.
Ομοιομορφία: Γιατί τα αυτοκίνητα έχουν όλα διαφορετικά μεταξύ τους; Τα ίδια αυτοκίνητα καθιστούν δυνατή την καλύτερη κατανόηση του στόλου στο χώρο στάθμευσης αυτοκινήτων και τη λήψη καλύτερων προσφορών για υπηρεσίες, όπως συντήρηση ή ελαστικά. Από την άλλη, η διανομή των οχημάτων στους εργαζόμενους γίνεται πιο δίκαιη.
Χρόνος: Οι εταιρείες δεν θέλουν αυτοκίνητα για πάντα. Θέλουν απλώς να τα χρησιμοποιούν μέχρι να είναι φθηνότερο να πάρουν καινούργιο. Οι περίοδοι χρήσης κυμαίνονται συνήθως μεταξύ 36 και 60 μηνών, ανάλογα με το αν πρόκειται για μίσθωση ή ενοικίαση. Πριν παραλάβουν ένα αυτοκίνητο, γνωρίζουν ήδη πότε θα πρέπει να το παραδώσουν.
Μίλια: Ομοίως, οι εταιρείες κάνουν μια πρόβλεψη για το πόσα χιλιόμετρα θα κάνει το αυτοκίνητο. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό, καθώς θα έχει επίδραση στην τιμή των εσόδων του δανείου.
Υπολειμματική αξία: Τα αυτοκίνητα «κατανέμονται» για μια συγκεκριμένη περίοδο (βλ. Χρόνος). Αλλά μετά από αυτό, εξακολουθούν να έχουν αξία και μπαίνουν στην αγορά μεταχειρισμένων. Οι εταιρείες πληρώνουν για το αυτοκίνητο μόνο για όσο διάστημα βρίσκονται σε αυτό. Αυτό που απομένει ονομάζεται Υπολειμματική Αξία. Όσο μικρότερο, τόσο υψηλότερο είναι το ενοίκιο για το αυτοκίνητο.
Κατανάλωση/CO2: Ένα από τα μεγαλύτερα κόστη μπορεί να είναι τα καύσιμα. Οι εταιρείες αναζητούν μοντέλα με χαμηλότερη κατανάλωση, κυρίως επειδή αυτό μεταφράζεται επίσης σε χαμηλότερες εκπομπές CO2, για τις οποίες επιδιώκουν να έχουν περιβαλλοντικές δεσμεύσεις. Καθώς το ντίζελ εκπίπτει από τους εταιρικούς λογαριασμούς, τα βενζινοκίνητα οχήματα σπάνια αναζητούνται.
Υπάρχουν πολλά να μάθουμε από τον τρόπο που οι εταιρείες αγοράζουν αυτοκίνητα. Ξεκινώντας από τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζονται τα κόστη. Αυτό είναι κοινή λογική, αλλά το κόστος του αυτοκινήτου δεν είναι μόνο η τιμή αγοράς. Είναι όλες οι φορές που ξοδεύεις χρήματα σε αυτό.