Τη δεκαετία του '90, ένα σπορ αυτοκίνητο ήρθε από την Ιαπωνία για να ταιριάζει με το καλύτερο που κατασκευάστηκε στην Ευρώπη – θα έλεγα ακόμα καλύτερα! Ακόμη και με λιγότερη ισχύ, το NSX έφερε σε δύσκολη θέση πολλά μοντέλα με αλογάκια στο σύμβολο…
Υπάρχουν μέρες που αξίζει η ψυχική προσπάθεια για να θυμηθούμε την ήδη μακρινή δεκαετία του '90, όταν η Honda αποφάσισε να δώσει στους δυτικούς κατασκευαστές μια μνημειώδη νίκη. Ζούσαμε σε μια εποχή που ζητήματα όπως οι κανόνες κατά της ρύπανσης, οι ανησυχίες για την κατανάλωση ή η κρίση δημόσιου χρέους ήταν πράγματα για ανθρώπους που δεν μπορούσαν να σκεφτούν καθόλου. Κυρίως στην Ιαπωνία, ηγέτη της οικονομικής ανάπτυξης, επικρατούσε ένας αυθεντικός πυρετός «sport car».
«Ένα αυτοκίνητο που λέγεται ότι έχει σχεδόν τηλεπαθητικό πλαίσιο. Απλά σκεφτόμασταν πού θέλαμε να πάμε και η τροχιά έγινε σχεδόν δια μαγείας»
Εκείνη την εποχή, η κυκλοφορία των σπορ μοντέλων στην Ιαπωνία ήταν συγκρίσιμη μόνο με τον ρυθμό αναπαραγωγής των αρουραίων. Ήταν περίπου εκείνη την εποχή που μοντέλα όπως τα Mazda RX-7, Mistsubishi 3000GT, Nissan 300ZX, Skyline GT-R – χωρίς να ξεχνάμε την Toyota Supra, μεταξύ πολλών άλλων, είδαν το φως της δημοσιότητας. Και η λίστα μπορεί να συνεχιστεί…
Αλλά μέσα σε αυτή τη θάλασσα συντριπτικής ισχύος και απόδοσης, υπήρχε ένα που ξεχώριζε για την αποτελεσματικότητα, την ακρίβεια και την ευκρίνειά του: το Honda NSX. Ένας από τους πιο γεννημένους και πιο διακεκριμένους Ιάπωνες αθλητές της δεκαετίας του '90.
Σε σύγκριση με τους Ιάπωνες και Ευρωπαίους αντιπάλους του εκείνη την εποχή, το NSX μπορεί να μην είναι καν το πιο ισχυρό – κυρίως επειδή στην πραγματικότητα δεν ήταν. Αλλά η αλήθεια είναι ότι αυτός ο παράγοντας δεν τον εμπόδισε να δώσει ένα «παλιό πορτογαλικό στυλ» σε όλους τους αντιπάλους του.
Η Honda συγκέντρωσε όλες τις γνώσεις της για τη μηχανική (και το καλό γούστο…) σε ένα μοντέλο που, μετά από τόσες πολλές επιτυχίες, θα κέρδιζε το παρατσούκλι της «ιαπωνικής Ferrari». Με τη μεγάλη διαφορά ότι, σε αντίθεση με τις Ferrari της εποχής, οι ιδιοκτήτες της Honda δεν χρειαζόταν να κυκλοφορούν με μηχανικό στο πορτοφόλι και τον αριθμό σέρβις στο πορτοφόλι τους – μήπως τα πλέξει ο διάβολος… Σαν να μην έφτανε αυτό, το αξιόπιστο NSX κοστίζει ένα κλάσμα της τιμής της φανταχτερής Ferrari.
Ως εκ τούτου, το NSX ήταν ένας δύσκολος συνδυασμός. Διατήρησε την αξιοπιστία κάθε κοινής Honda αλλά συμπεριφερόταν, είτε στο δρόμο είτε σε μια πίστα, όπως λίγοι άλλοι. Και ήταν ακριβώς σε αυτόν τον τομέα που το ιαπωνικό σούπερ σπορ αυτοκίνητο έκανε τη διαφορά στον ανταγωνισμό.
Χάρη στην κεντρική τοποθέτηση του κινητήρα του – μια πρακτικά χειροποίητη μονάδα V6! – και η «μονόκοκ» δομή του από αλουμίνιο (απόλυτη καινοτομία στα αυτοκίνητα παραγωγής), το NSX καμπύλες και φτιαγμένα «παπούτσια» σε ορεινούς δρόμους. Έφτιαχνε με ένα πλαίσιο για ό,τι του έλειπε σε έναν κινητήρα. Όχι ότι ήταν άμορφο, αλλά δεδομένων των αριθμών ισχύος των ανταγωνιστών του ήταν σε μειονεκτική θέση.
Ένα αυτοκίνητο που λέγεται ότι έχει σχεδόν τηλεπαθητικό σασί. Απλά σκεφτόμασταν πού θέλαμε να πάμε και η τροχιά συνέβη σχεδόν ως δια μαγείας. Αυτό το γεγονός δεν είναι άσχετο με τη βοήθεια ενός Ayrton Senna, ο οποίος, μέσα από αμέτρητους γύρους που έκανε στο σιρκουί της Suzuka, έδωσε πολύτιμη βοήθεια στους Ιάπωνες μηχανικούς στο τελικό στήσιμο του αυτοκινήτου.
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Η ιστορία της κουλτούρας JDM και η λατρεία του Honda Civic
Το αποτέλεσμα? Τα περισσότερα σπορ αυτοκίνητα της εποχής, σε σύγκριση απευθείας με το NSX, έμοιαζαν με καροτσάκια γαϊδουριών που λυγίζουν. Περιλαμβάνονται ευρωπαϊκά αυτοκίνητα…! Σε σημείο που η τεχνική υπεροχή της Honda στη σχεδίαση του NSX έχει φέρει σε δύσκολη θέση πολλούς μηχανικούς εκεί σε μια χώρα που ονομάζεται Maranello της Ιταλίας. Το έχετε ακούσει ποτέ;Ήταν όλα αυτά τα διαπιστευτήρια (χαμηλό κόστος, αξιοπιστία και απόδοση) που κράτησαν το μοντέλο σε λειτουργία από το 1991 έως το 2005, πρακτικά χωρίς καμία αλλαγή. Προφανώς η Honda μπαίνει στον πειρασμό να επαναλάβει το κατόρθωμα…