Ο Abarth 595C Monster Energy Yamaha είναι μια από τις πιο πρόσφατες ειδικές και περιορισμένες εκδόσεις (2000 μονάδες, στην προκειμένη περίπτωση) του μικρού και (πολύ) βετεράνου pocket-rocket, που γιορτάζει μια συνεργασία μεταξύ της Abarth και της Yamaha, η οποία βρίσκεται σε εξέλιξη από το 2015, η οποία έχει τώρα μαζί με το γνωστό ενεργειακό ποτό.
Από την πλευρά μου, είναι το reunion, μετά από τρία χρόνια, με τον πύραυλο τσέπης της φίρμας scorpion. Θυμάμαι ακόμα έντονα εκείνη τη στιγμή, καθώς περιλάμβανε το πιο ριζοσπαστικό από όλα: το αξιοσημείωτο 695 Biposto.
Φυσικά, αυτή η 595C Monster Energy Yamaha απέχει πολύ από το να φτάσει στο ίδιο επίπεδο ριζοσπαστισμού - αυτή η ειδική σειρά ξεχωρίζει, πάνω απ 'όλα, για την εμφάνισή της - αλλά αυτή η επανένωση θυμίζει τον «δηλητηριώδη» χαρακτήρα του μικρού σκορπιού που, μετά από λίγα χιλιόμετρα πιο βιαστικά, μας κάνει να ξεχνάμε πτυχές που είναι λιγότερο ολοκληρωμένες ή χρειάζονται βαθιά αναθεώρηση.
Τέλειος? Μακριά από αυτό
Δεν χρειάζεται να κυκλοφορούμε με πολλά χτυπήματα. Το Abarth 595C Monster Energy Yamaha απέχει πολύ από το να είναι τέλειο και ένας γρήγορος, αντικειμενικός έλεγχος υπογραμμίζει τους περιορισμούς και τις ανεπάρκειές του.
Για να πούμε την αλήθεια, δεν ήταν τέλειο το 2008, όταν κυκλοφόρησε το πρώτο 500 “poisoned” από την Abarth, και σίγουρα δεν είναι 13 χρόνια μετά, παρόλο που έχει λάβει αρκετές βελτιώσεις όλα αυτά τα χρόνια.
Ακόμη και πριν από την απογείωση, δύσκολα βρίσκουμε μια καλή θέση οδήγησης — περισσότερο σχεδιασμένη για τον κάτοικο της πόλης παρά για το μικρό σπορ αυτοκίνητο που θέλει να είναι. Καθόμαστε πολύ ψηλά, το τιμόνι προσαρμόζεται μόνο σε ύψος και, εξάλλου, είναι υπερβολικά μεγάλο.
Εξαίρεση αποτελεί η τοποθέτηση του χειροκίνητου κιβωτίου πέντε σχέσεων, το οποίο είναι εξαιρετικό σε όλα τα επίπεδα. Πάντα «σε ετοιμότητα», ψηλό και κοντά στο τιμόνι —που θυμίζει το εντυπωσιακό Honda Civic Type R EP3—, είναι απλώς ένα πλαστικό αφής, παρόλο που είναι ακριβές και με σωστή πορεία.
Η ειδική σειρά Monster Energy Yamaha διατίθεται ως 595 και 595C, και με χειροκίνητο ή ημιαυτόματο κιβώτιο ταχυτήτων. Διαθέτει δίχρωμο μπλε και μαύρο αμάξωμα (όλα μαύρο προαιρετικά) και τόνους σε γκρι πίσσα. Διαθέτει αυτοκόλλητα με το λογότυπο "Monster Energy Yamaha MotoGP" στο πλάι και ένα "Monster claw" στο καπό.
Σημείωση επίσης για τα σπορ καθίσματα, προσαρμοσμένα σε αυτή την ειδική έκδοση με μπλε πινελιές και το λογότυπο Monster Energy, τα οποία επίσης δεν έχουν μεγαλύτερο πλάτος στη ρύθμιση και στήριξη για τα πόδια, αλλά το πλάι είναι καλό.
βαθιά φωνή σκορπιός
Όλα γίνονται καλύτερα όταν ξυπνάμε τον μικρό 595C. Το μπάσο και ο βραχνός θόρυβος που προέρχονται από τις εξατμίσεις της Record Monza – με μια ενεργή βαλβίδα, η οποία ανοίγει όταν επιλέγουμε τη λειτουργία Sport, αυξάνοντας την ένταση – δεν θα μπορούσαν να είναι πιο «πολιτικά λανθασμένοι», χωρίς να αποφεύγουμε ένα ελαφρύ χαμόγελο κάθε φορά που ξεκινάμε το κινητήρας.
Ένας θόρυβος που συνάδει με την επιδεικτική εμφάνιση του μηχανήματος, που προκαλεί έκπληξη, ακόμη κι αν προέρχεται από έναν υπερτροφοδοτούμενο κινητήρα, σήμερα έναν υπερβολικά πολιτισμένο και ήσυχο τύπο κινητήρα που βαράει ακόμη και.
Το 1.4 T-Jet που εξοπλίζει αυτόν τον πύραυλο τσέπης δεν είναι καθόλου έτσι. Ίσως είναι η μεγάλη του ηλικία (κυκλοφόρησε στην αγορά το 2003), με τις ρίζες του να πηγαίνουν πίσω στη θρυλική οικογένεια των FIRE κινητήρων, που γεννήθηκαν στη δεκαετία του '80 του περασμένου αιώνα, που του επιτρέπουν να έχει αυτόν τον πιο αναβράζοντα χαρακτήρα από τον κανόνα.
Είναι η καρδιά και η ψυχή αυτού του σκορπιού, που παράγει 165 ίππους και λίπος 230 Nm διαθέσιμο στις 3000 σ.α.λ., όχι μόνο εξασφαλίζοντας ζωηρές επιδόσεις, αλλά και την εξαιρετική διαθεσιμότητα αυτού του κινητήρα – ξυπνά ακριβώς πάνω από το ρελαντί και διατηρεί ισχυρή, σταθερή ώθηση χωρίς δισταγμό , ακόμη και πέρα από τις 5500 σ.α.λ., όπου φτάνει τη μέγιστη ισχύ του – επιτρέπει τη δυναμική ανάκτηση της ταχύτητας, με τις πέντε σχέσεις να αποδεικνύονται υπεραρκετές.
Εξαιρετικό, αλλά μόνο σε συγκεκριμένα σημεία
Εν κινήσει, αυτός ο ψηλός, στενός πύραυλος τσέπης με μόλις 2,3 μέτρα μεταξόνιο και σταθερή αντικραδασμική προστασία (ούτε τα ελαστικά χαμηλού προφίλ δεν βοηθούν) σχεδόν δεν εγγυάται την πιο άνετη ή εκλεπτυσμένη οδήγηση από όλα. Και αυτό σε καλούς ή αρκετά καλούς ορόφους.
Στους πιο υποβαθμισμένους ορόφους, αν είναι δυνατόν, αποφύγετε τους. Ποτέ δεν μένει ακίνητο, φαίνεται να χοροπηδάει συνεχώς, κάτι που καταλήγει να είναι σαν «φρένο» όταν εμφανίζεται η επιθυμία να «επιτεθείς» σε έναν δρόμο με πιο αποφασιστικό τρόπο.
Δεν με βοήθησε το ότι ο καιρός ήταν πάντα «κόντρα» κατά τη διάρκεια της φύλαξης του Abarth 595C Monster Energy Yamaha — στεγνού δαπέδου, ούτε το είδα. Το φως στο σύστημα ελέγχου πρόσφυσης/σταθερότητας (το οποίο δεν μπορούμε να σβήσουμε) αναβοσβήνει αρκετά, ειδικά όταν οι καμπύλες εξόδου γίνονται με πιο δυναμικό τρόπο.
Ωστόσο, υπήρξε μια «στιγμή στον ήλιο»… κατά τη διάρκεια της νύχτας. Μια αλλαγή πορείας κατά τη διάρκεια της δυναμικής εξερεύνησης πυραύλων τσέπης με οδήγησε σε έναν πιο απομακρυσμένο επαρχιακό δρόμο, καλύτερα ασφαλτοστρωμένο και με αρκετές προκλητικές στροφές για να θέσω ερωτήματα στο 595C.
Ακόμη και με το πάτωμα βρεγμένο στο μέγιστο βαθμό, ο μικρός σκορπιός έλαμπε. Δάσκαλος στην υψηλή ευελιξία και τις άμεσες αποκρίσεις, το σασί απελευθερωμένο από την ανάγκη να αντιμετωπίσει καταθλίψεις, μπαλώματα και άλλες ανωμαλίες, έδειξε υψηλή απόδοση, αντιστέκεται γενναία στην υποστροφή, αλλά χωρίς ποτέ να δείξει τον χαρακτήρα του «Mr. Σωστά."
Είναι ότι, παρόλο που δεν ήταν δυνατό να απενεργοποιηθεί ο έλεγχος πρόσφυσης/ευστάθειας, ήταν αρκετά επιτρεπτοί ώστε να προκαλέσουν το πίσω μέρος να επιτεθεί σε ορισμένες στροφές και να προσαρμόσει τη στάση αυτού του ατύχημα κατά τις στροφές - ήταν μια τεράστια απόλαυση. Αυτές τις μέρες δεν υπάρχουν τόσα πολλά αυτοκίνητα που μπορούμε να τα κατηγορήσουμε ότι είναι πραγματικά συναρπαστικά στην οδήγηση, ειδικά σε αυτές τις χαμηλότερες βαθμίδες της αγοράς.
Αυτό που έφεραν στο φως οι στιγμές του «μαχαιριού στο δόντι» ήταν το πόσο λίγο χρειάζεται η λειτουργία Sport — το 595C είναι ήδη επιθετικό q.b. "πηγή". Το μόνο χαρακτηριστικό που θα ήθελα να μεταβώ από τη λειτουργία Sport στο "κανονικό" είναι η ανώτερη ευκρίνεια του πεντάλ του γκαζιού, πολύ περισσότερο της αρεσκείας μου. Το βαρύτερο τιμόνι στο Sport, όπως και με τόσα άλλα, δεν το κάνει καθόλου καλύτερο.
Εφεδρικό φως ήδη;
Όταν διασκεδάζουμε, ο χρόνος περνά γρήγορα… ακριβώς όπως η βενζίνη εξαφανίζεται από το ρεζερβουάρ – είναι έτσι… Παρά τον μικρό όγκο αυτού του σκορπιού, έχει την όρεξη των μεγάλων, σε αντίθεση με άλλους υπερτροφοδοτούμενους κινητήρες από ανταγωνιστές με παρόμοια αριθμοί.
Το μικρό ρεζερβουάρ (35 λίτρα) δεν βοηθά, και μετά από αρκετά χιλιόμετρα πιο άκαμπτο και στρεβλωμένο, το άναμμα του εφεδρικού φωτός προσπάθησε να μετριάσει τα πνεύματα — ο ενσωματωμένος υπολογιστής κατέγραψε σχεδόν 12 λίτρα.
Σε πιο ήπιους ρυθμούς, η όρεξη παρέμενε κάπως υψηλή, κυμαινόμενη μεταξύ 6-7 λίτρων σε ανοιχτό δρόμο και αυτοκινητόδρομο, αλλά προσθέτοντας την οδήγηση στην πόλη στο μείγμα, τα ρεκόρ ήταν γενικά στα 8,0 l/100 km.
Ανακαλύψτε το επόμενο αυτοκίνητό σας:
Είναι ο πύραυλος τσέπης κατάλληλος για μένα;
Τέλειος? Όχι στενά και αντικειμενικά και ορθολογικά αποκαλύπτει περιορισμούς. Παρόλο που έχει αποκλειστικό χαρακτήρα, η τιμή του Abarth 595C Monster Energy Yamaha το τοποθετεί σε ευθυγράμμιση με μηχανές τόσο γρήγορες όσο και πιο γρήγορες, εξίσου με χαρακτήρα «να δίνετε και να πουλάτε» και, σίγουρα, πιο ευέλικτο, ευρύχωρο και εύχρηστο.
Μηχανήματα όπως το Ford Fiesta ST, το νέο Hyundai i20 N ή ακόμα και το Mini Cooper S είναι πιο ολοκληρωμένες προτάσεις και με λιγότερους συμβιβασμούς από αυτούς που συναντάμε στο μικρό σκορπιό. Αλλά σε αυτό το επίπεδο, ο λόγος και η αντικειμενικότητα δεν βρίσκονται σχεδόν στην πρώτη γραμμή.
Το Abarth 595C είναι «αποδεδειγμένη απόδειξη» ότι η έλλειψη κοινής λογικής και συναισθήματος μπορεί να είναι τόσο πειστικό επιχείρημα για την επιλογή του επόμενου «παιχνιδιού» όσο το κόστος λειτουργίας για την επιλογή ενός αυτοκινήτου για καθημερινή χρήση.
Είναι αδύνατο να μην εκτιμήσεις το 595C για τον τεράστιο χαρακτήρα, τις επιδόσεις και την ευελιξία του — είναι ένας κόμβος συναισθημάτων και, όπως είναι εύκολο να το δεις στις εθνικές οδούς, υπάρχουν πολλοί που εξακολουθούν να είναι «τσιμπημένοι» από αυτό, αποδεχόμενοι όλες τις ιδιομορφίες και τους περιορισμούς του. .