Όλοι μας σήμερα ζούμε κάτω από τη δικτατορία των αριθμών. Αυτά είναι τα νούμερα της κρίσης, της ανεργίας, των αυτοκινήτων, της εξουσίας. Είναι πραγματικά απαραίτητο;
Η αυτοκινητοβιομηχανία βιώνει αυτή τη στιγμή μια μαθηματική φρενίτιδα. Είναι τα στοιχεία των πωλήσεων, οι μέγιστες ισχύς, οι ροπές, το μέγεθος των τροχών, οι τιμές των δωματίων, τα πάντα! Σε σημείο που οι πιο απρόσεκτοι δημοσιογράφοι κινδυνεύουν να γίνουν βαριεστημένοι μαθηματικοί, οι οποίοι αντί να χρεώνουν γραπτώς τις εμπειρίες και τα συναισθήματα που νιώθουν πίσω από το τιμόνι, χρεώνουν βαρετούς και επαναλαμβανόμενους αριθμούς.
Ευτυχώς υπάρχει χώρος για όλους και λείπουν όλοι. Συνέχεια...
Μέρος της ευθύνης έγκειται σε αυτό το νέο, γκρίζο, ξεθωριασμένο πρόσωπο της αυτοκινητοβιομηχανίας. Η εμμονή με την τελειότητα, την ασφάλεια και τις επιδόσεις έκανε τις επωνυμίες να ξεχάσουν το επίκεντρο μιας θορυβώδους μειοψηφίας: το πάθος, το συναίσθημα και η αδρεναλίνη της οδήγησης.
Καταλαβαίνω ότι ένα μικρό βοηθητικό όχημα ή ένα οικογενειακό βαν είναι μηχανές τόσο βαρετές όσο τα Χριστούγεννα στα Νοσοκομεία ή το Φεστιβάλ της Eurovision. Αλλά δεν μπορώ πλέον να φανταστώ ότι ένα σπορ αυτοκίνητο, από καλές οικογένειες και με κινητήρα αντάξιο του ονόματος, είναι ένα απλό κατευθυνόμενο βλήμα, όπου ο οδηγός και οι εντολές του υποβιβάζονται σε δεύτερο πλάνο. Από μαέστρος σε απλός θεατής, η αποτελεσματικότητα έγινε σύνθημα και η διασκέδαση απλή συνέπεια.
Εγγραφείτε στο ενημερωτικό μας δελτίο
Σήμερα, κάθε «γογγύλι» παίρνει ένα σπορ αυτοκίνητο με πάνω από 300 ίππους και κάνει κύκλωμα σε χρόνο «κανονιού», χωρίς καν να νιώσει κρύο ιδρώτα σε μια καμπύλη που έγινε λίγο πιο γρήγορη, ή ένα άγγιγμα κακώς υπολογισμένου γκαζιού. Όλα έχουν γίνει πολύ «υγιεινά». Θέλω να φτιάξω μια τέλεια μπότα με κουμπί. Τέλεια καμπύλη; Εκτελέστε αυτήν την εντολή. Πού πήγε εκείνο το νευρικό παιδί για να μπει σε ένα αυτοκίνητο που υποτίθεται ότι ξεπερνά τις δυνατότητές μας και να ιδρώσει ένα μπλουζάκι με ακατέργαστη αδρεναλίνη; Υπάρχει ακόμα αυτό το συναίσθημα;
Και ακόμα κι αν υπάρχει. Πού είναι γραμμένο ότι ένα αυτοκίνητο για να είναι φανταστικό πρέπει να έχει δύναμη που ξεχύνεται από κάθε πόρο, κράτημα αντάξιο μιας Formula 1 και καμπύλη με όλη την κομψότητα και την ψυχραιμία; Δεν είναι γραμμένο πουθενά, ούτε πρέπει να είναι.
Μερικές φορές αρκεί να είσαι αρρενωπός, πεισματάρης και με κακή συμπεριφορά. Με άλλα λόγια: έχοντας προσωπικότητα. Γι' αυτό πολλοί από εμάς αγαπάμε τα μέτρια μοντέλα όπως: Citroën AX: Old Golf's; Datsun 1200; παλιά BMW? Σκουριασμένη Mercedes (υπάρχει;); Πόρσε μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. ή μικρά ιαπωνικά αυτοκίνητα όπως το Mazda MX-5.
Το πάθος για το αυτοκίνητο και η οδηγική απόλαυση δεν έχουν μονάδα μέτρησης, μια δήλωση που μας παραπέμπει στον τίτλο αυτού του άρθρου: λιγότερο μερικές φορές είναι στην πραγματικότητα περισσότερο.
Ευτυχώς, υπάρχουν ακόμα αξιόλογες εξαιρέσεις σε αυτό το τέλμα των αριθμών και των μονάδων μέτρησης. Και μερικές φορές, για να μετατρέψετε ένα ασυνήθιστο αυτοκίνητο σε ένα φανταστικό αυτοκίνητο, απλά πατάτε ένα κουμπί ή ίσως απλώς αλλάζετε τα ελαστικά.
Για να μαρτυρήσετε τη θεωρία συνωμοσίας μου ενάντια στη νεωτερικότητα, ρίξτε μια ματιά σε αυτό το βίντεο όπου ο διάσημος Κρις Χάρις διασκεδάζει περισσότερο με λιγότερο… λάστιχο!