دهه 1930 زمانی پر رونق در نوآوری های فناوری بود. جهان رشد صنعتی عظیمی را تجربه میکرد و قدرتهای بزرگ جهانی خود را با اندازهگیری نیروها سرگرم میکردند، تقریباً به شکل آزمایشهای جنگی از طریق نمایشهای نمایشی ظرفیت فنی و اختراعی. زمان «من سریعترین هستم. من قدرتمندترین هستم. من طولانیترین، سنگینترینم و بنابراین بهتر است از من بترسید!»
تب رقابت بین ملت هایی که رقابت خودرویی از آن مصون نبوده است. برای مثال، فرمول 1 بیش از رقابت بین برندها یا رانندگان، بیش از هر چیز مرحله رقابت بین کشورها بود. بدیهی است که انگلیس، آلمان و ایتالیا نقش ویژه ای در این "سرکش ها" به عهده می گیرند.
اما از آنجایی که پیست های معمولی برای منیت(!) این ابرقدرت ها به اندازه کافی بزرگ نبود، در سال 1937، صدراعظم آلمان، آدولف هیتلر تصمیم گرفت برای کسب رکورد سرعت زمینی یا رکورد سرعت زمینی وارد مسابقه شود. رقابتی که انگلیسی ها و آمریکایی ها رو در رو انجام دادند.
حمایت هیتلر از این پروژه
به دعوت هانس استاک، یکی از موفقترین اتومبیلرانان دوره قبل از جنگ جهانی دوم بود که آدولف هیتلر، که خود یک علاقهمند به اتومبیلرانی بود، به لزوم ورود به این مسابقه متقاعد شد. ثبت رکورد سریعترین ضربه روی زمین یک تبلیغ عالی برای حزب نازی بود. نه برای خود شاهکار، بلکه برای نشان دادن برتری تکنولوژیکی که آنها به آن دست خواهند یافت.
و آدولف هیتلر این کار را کم هزینه انجام نداد. این برنامه دو برابر پولی را که در اختیار تیم های F1 مرسدس بنز و اتو-اتحادیه (بعدها آئودی) قرار داده بود، به برنامه اهدا کرد.
مرسدس بنز T80 متولد شد
بنابراین این پروژه در سال 1937 با انتخاب مرسدس به عنوان یک برند فرعی و با فردیناند پورشه به عنوان طراح اصلی پروژه آغاز شد. همچنین کارشناس هواپیما و آیرودینامیک، مهندس جوزف میکچی، مسئول طراحی آیرودینامیک خودرو، به این تیم ملحق خواهد شد.
فردیناند پورشه با تصور حداکثر سرعت 550 کیلومتر در ساعت شروع به کار کرد. تا اندکی پس از آن میله را تا 600 کیلومتر در ساعت افزایش دهد. اما از آنجایی که پیشرفت های فناوری در آن زمان تقریباً روزانه بود، جای تعجب نیست که در اواسط سال 1939، در اواخر پروژه، سرعت هدف حتی بالاتر بود: 750 کیلومتر در ساعت سرگیجهآور!
برای رسیدن به چنین سرعت نجومی(!) موتوری با قدرت کافی برای خنثی کردن جهت چرخش کیهان لازم بود. و همینطور بود یا تقریباً...
ما به اسب نیاز داریم، اسب های زیادی...
نزدیک ترین چیزی که در آن زمان به آن وجود داشت، موتور محرکه بود دایملر-بنز DB 603 V12 وارونه، برگرفته از موتور هواپیمای DB 601، که از جمله به مدل های Messerschmitt Bf 109 و Me 109 نیرو می داد - یکی از کشنده ترین هواپیماهای اسکادران هوایی مخوف لوفت وافه (اسکادرانی که مسئول گشت زنی در مرزهای آلمان بود. ). حداقل یک موتور ... غول پیکر!
عددها خودشان گویای مطلب هستند: 44 500 سانتی متر مکعب، وزن خشک 910 کیلوگرم و حداکثر قدرت 2830 اسب بخار در 2800 دور در دقیقه! اما در محاسبات فردیناند پورشه قدرت 2830 اسب بخاری برای رسیدن به 750 کیلومتر بر ساعت کافی نبود. و بنابراین تمام تیم فنی او وقف تلاش برای استخراج "آب میوه" بیشتر از آن مکانیک شد. و این کار را انجام دادند تا اینکه به قدرتی که کافی می دانستند برسند: 3000 اسب بخار!
برای پناه دادن به این همه نیرو، دو محور محرک و یک محور جهت دار وجود داشت. در شکل نهایی خود به اصطلاح مرسدس بنز T80 بیش از 8 متر طول و 2.7 تن وزن داشت!
آغاز جنگ، پایان T80
متأسفانه، در ماه سرنوشت ساز سپتامبر 1939، آلمان ها به لهستان حمله کردند و جنگ جهانی دوم آغاز شد. این منجر به لغو تمام فعالیت های موتوراسپرت برنامه ریزی شده در اروپا شد و در نتیجه مرسدس بنز T80 هرگز طعم شیرین سرعت را نشناخت. آرزوهای آلمان برای شکستن رکورد سرعت زمینی در اینجا به پایان رسید. اما این اولین شکست از بسیاری از شکست ها خواهد بود، اینطور نیست؟
اما سرنوشت برای این هیولای شش چرخ حتی تیره تر خواهد بود. در طول جنگ، موتور حذف شد و شاسی به Carinthia، اتریش منتقل شد. T80 بیچاره که از جنگ جان سالم به در برد، به موزه خودرو مرسدس بنز در اشتوتگارت منتقل شد، جایی که هنوز می توان آن را دید، غمگین و پژمرده بدون موتور هیولایی خود.
طی سالها، بسیاری از حامیان این برند آلمانی از این برند خواستهاند تا مرسدس بنز T80 را به مشخصات اولیه خود بازگرداند و در نتیجه تمامی تردیدها در مورد تواناییهای واقعی آن برطرف شود. آیا به سرعت 750 کیلومتر در ساعت می رسد؟
اما تا به امروز این برند هنوز ما را راضی نکرده است. و بنابراین، قطع عضو، کسی است که در نهایت سریعترین مرسدس بنز تمام دوران خواهد بود، اما هرگز به آن نرسید. آیا این سریعترین خواهد بود؟ ما نمی دانیم ... جنگ جنگ است!
