Tar éis dhá sheachtain an-ghnóthach sna codanna seo, d’éirigh liom an t-alt aoibhinn seo a fhoilsiú atá tiomnaithe go háirithe don Fiat Dino Coupé.
Tá a fhios ag na daoine is aireach gur chuamar go Fátima, an 7 Meán Fómhair, ar lá rian, agus tá a fhios acu freisin gurb é an carr is mó a tharraing ár n-aird ná Fiat Dino Coupé 2.4 V6 i 1968 Caithfidh mé a bheith macánta: an Tógann Fiat mé chuig domhan atá difriúil go hiomlán ón saol a bhfuilim cleachtaithe leis i mo lá go lá.
Chomh luath agus a chonaic mé é ag teacht, lasadh mo shúile - d’fhéadfadh eilifint a bheith imithe le mo thaobh nár thug mé faoi deara fiú - bhí mé dírithe go hiomlán ar an meaisín álainn Iodálach sin. Díreach le smaoineamh a thabhairt duit, is é an post péint dearg Ferrari sin an bunleagan fós! Bhí sé thar a bheith sármhaith ... Ní leomh mé a rá nach bhfuil post péint chomh maith leis an gceann sin ag carr a tháinig díreach ón monarcha.
An rud a bheadh ann domsa ná carr le tiomáint ag an deireadh seachtaine - agus aird, ar chamchuairt ag an leibhéal is airde - don úinéir sin, is carr é atá in ann damáiste a dhéanamh ar lá rianta. Agus má fhéachaimid air, déanann sé ciall foirfe. Is mise an “buachaill sicín” tipiciúil, agus má smaoiníonn mé ar mo charr ag déanamh sleamhnáin agus ag mí-úsáid an acastóra cúil, bíonn orm briseadh amach le allas fuar.
Ní dhearnadh carr mar seo le hinneall 2.4 lítear V6 ag maistreadh 180 hp ag 6600 rpm agus 216 Nm de chasmhóimint ag 4,600 rpm chun “siúl”. Níos mó fós mar an gceann seo a bhfuil an teagmháil Ferrari aige. Tá croí an Fiat seo mar an gcéanna leis an miotasach Ferrari Dino 206 GT agus 246 GT, a d’fhorbair aisteach go mac Alfredo Ferrari (Dino do chairde), mac Enzo Ferrari. Má chuireann muid leis seo thart ar 1,400 kg meáchain, tá teaglaim réasúnta againn don rás 0-100 km / h, a chríochnaíonn i 8.7 soic. Ba chóir a thabhairt faoi deara freisin go bhfuil an luas uasta thart ar 200 km / h agus cúpla púdar eile.
É sin ráite, bhí sé in am a fheiceáil conas a d’fheidhmigh an “Ferrari” seo ar an mbóthar. Chomh luath agus a rachaidh mé isteach sa charr bím láithreach ar chompord an-chairdiúil do mo spine. Ní raibh mé i bhfad ag samhlú go mbeadh taobh istigh chomh suaimhneach agus chomh suaimhneach sa charr seo, atá beagnach 45 bliain d’aois - tá sé iontach do dhuine atá ag iarraidh dul amach ar an deireadh seachtaine (duine cosúil liomsa).
Ach is é an rud is dochreidte ná fiú tar éis dúinn an rian a bhualadh, d’iompaigh an Fiat Dino seo mar dhuine uasal. B’fhéidir gurb é an róthrom an namhaid ba mhó a bhí aige, agus thug an “stiúradh le cúnamh lámh” dúshlán an tiománaí cas i ndiaidh cas, ar chiorcad a bhí deartha go speisialta do go-cartanna. Ní bhuaighfí an cath seo ach amháin dá mbeadh obair foirne mhaith idir an meaisín agus an tiománaí. Níor ghlac sé ach le duine acu falter agus bhí an comhartha “Game Over” le feiceáil!
Ní raibh an ciorcad oiriúnach chun fíor-acmhainneacht an Fiat Dino Coupé seo a léiriú. Bhí roinnt réimsí ró-theicniúil agus mall, rud nach raibh go maith dóibh siúd a raibh ocras na mothúchán orthu. Mar sin féin, ba é roaráil an V6 ag 7,000 rpm an shiansach foirfe do mo chluasa. Rinne sé gach rud i bhfad níos suimiúla sna ceantair “borer” sin.
Ceithre lapa iarrachta agus pléisiúir a bhí ann, ceithre lapa a léirigh an chuid is fearr den dá thaobh den bhonn. Bhí an tiománaí eiseamláireach, bhí aithne aige ar an meaisín mar aon duine eile, agus é á thógáil beagnach i gcónaí. Bhí mé, ar an láimh eile, ina chomh-thiománaí le briseadh as a phost ... Theastaigh uaim an oiread sin leanúint ar aghaidh leis an magadh sin, nuair a d’fhág mé an rian dúirt mé leis an tiománaí go raibh an slí amach díreach chun tosaigh. Toradh? Lap breise amháin domsa, an tiománaí agus Dino.
Is portráid é an Fiat Dino, gan amhras, ar a raibh go maith san Iodáil sna 60idí: Gluaisteán galánta, an-inmhaíte agus lán d’anam!
