ખૂબ જ શરમાળ સૂર્યપ્રકાશનો લાભ લઈને, Razão Automóvel ટીમ કાર સિવાયની અન્ય કોઈ બાબત વિશે વાત કરવા માટે ટેરેસ પર એકત્ર થઈ હતી – અમે હવે “ચાર પૈડા” પર પ્રવચન આપવા માટે અમારા ન્યૂઝરૂમમાં 14-કલાકના બંધનો સામનો કરી રહ્યા ન હતા. અને જેમ કે સહકાર્યકરો/મિત્રોના કોઈપણ જૂથમાં પરંપરા છે, બધી ક્રિયાઓ તે પીણાના સ્વાદ સાથે થઈ છે, જે તાજા પીરસવામાં આવે છે અને જવમાંથી કાઢવામાં આવે છે. ડ્રિન્ક કે જેનું નામ કે બ્રાન્ડ મને યાદ નથી, માફ કરશો...
ડ્રિન્ક જાય છે, ડ્રિંક આવે છે અને ફિલસૂફી મારા મગજની અંદરની ઘટનાઓ પર કબજો કરવાનું શરૂ કરે તે પહેલાં લાંબો સમય થયો ન હતો. “ટેબલ પર પોઈન્ટ ઓફ ઓર્ડર! ગિલ્હેર્મ એક ગતિ રજૂ કરવા જઈ રહ્યો છે”, ટિયાગો લુઈસે કહ્યું.
મિત્રો, કાર આપણા જેવી છે," મેં કહ્યું. હાસ્ય 8,000 આરપીએમથી વધુ પર એક બીજાને અનુસરતું હતું, પરંતુ મને તરત જ અટકાવવામાં આવ્યો: તો ચાલો કાર વિશે વાત કરવા પાછા જઈએ? ગંભીરતાથી?! પૂરતું… - ડિઓગોએ નિરાશાજનક સ્મિત સાથે કહ્યું.
દેખીતી રીતે, મને સંદેશો મળ્યો... "વસ્તુ" વિશે વાત કરવા માટે મારા માટે શરતો પૂરી થઈ ન હતી. પણ મેં શું ન કહ્યું તે વિચારીને હું ઘરે ગયો. અને મેં જે નથી કહ્યું તે એ છે કે ઓટોમોબાઈલ ઉદ્યોગનો વિકાસ આપણા વિકાસ, મનુષ્યો જેવો છે. તેઓ માનતા નથી? તો વાંચો…
બાળક સ્ટેજ
માનવ બાળકોની જેમ, પ્રથમ ઓટોમોબાઈલ નકામી હતી. તેઓએ તૂટી પડવા, કામ, ખર્ચ અને માથાનો દુખાવો થવા સિવાય થોડું વધારે કર્યું. બાળકોની જેમ જ. બંનેની તાત્કાલિક ઉપયોગિતા? કોઈ નહિ. પરંતુ સામાન્ય રીતે બંનેને તેમના પર દાવ લગાવવાનું ચાલુ રાખવાનું માનવતાનું નસીબ હતું કારણ કે તેઓને આશા હતી/છે કે એક દિવસ દૃશ્ય બદલાઈ જશે/થશે. બાળકો મોટા થઈને માણસો બને છે અને કાર મોટા થઈને ઉપયોગી બની છે, જેમ કે આપણે આગળના પ્રકરણમાં જોઈશું.તે સારી વાત છે કે અમે પ્રથમ આંચકામાં હાર ન માની...
બાળપણનો તબક્કો
પ્રસૂતિ તબક્કો પછી બાળપણ આવે છે અને મનુષ્યની જેમ જ કારમાં પણ આ તબક્કો એ જ રીતે પ્રગટ થાય છે. 1910 ની આસપાસ અમે પહેલેથી જ કાર દ્વારા ઘર છોડી શકીએ છીએ અને ખાતરી કરી શકીએ છીએ કે અમે તેમાં ઘોડા પર આવ્યા છીએ અને ઘોડાની ટોચ પર નહીં…. માનવીય દ્રષ્ટિએ, માખણ ખરીદવા માટે કરિયાણાની દુકાનમાં બાળકને મોકલવા અને તેણીને લાવવા... માખણની સમકક્ષ. કોઈ ગમ અથવા કેન્ડી નથી…
કોઈપણ રીતે, આ તબક્કે, બાળકોની જેમ, કાર હજુ પણ અમે જે ઇચ્છતા હતા અથવા જે રીતે અમે ઇચ્છતા હતા તે બરાબર કર્યું નથી. તેમની પાસે દરેક વસ્તુ અને કંઈપણ માટે "ક્રોધાવેશ" હતા, અને ઉકેલ ફક્ત હેમરિંગથી પ્રાપ્ત થયો હતો (બાળકોના કિસ્સામાં, આ સાધન વિતરિત કરવામાં આવે છે). સ્ટીયરિંગ નિયંત્રણો પ્રાથમિક હતા, બ્રેક્સ અસ્તિત્વમાં ન હતા અને અન્ય નિયંત્રણો એરક્રાફ્ટની જટિલતા ધરાવતા હતા.
કિશોરાવસ્થાનો તબક્કો
એકવાર બાળપણ સમાપ્ત થઈ જાય, સૌથી રસપ્રદ ઉંમર આવે છે... અપ્રિય "કેબિનેટ યુગ". અથવા કારના કિસ્સામાં, "ગેરેજ એજ", જેને કિશોરાવસ્થા તરીકે પણ ઓળખવામાં આવે છે. અમે આ તબક્કાને 60 ના દાયકાની શરૂઆતમાં 90 ના દાયકાના અંત સાથે પાછા મૂકી શકીએ છીએ.
જીવનના આ સમયગાળામાં કાર ખરેખર "ડ્રાઇવેબલ" બનવા લાગી. શક્તિઓ વધવા લાગી, અને પ્રથમ મહાન શોધો થઈ. છેવટે, આપણે કિશોરાવસ્થામાં છીએ, આપણે નથી? અને આ વ્હીલ પાછળ પ્રતિબિંબિત થાય છે. કેટલીક કાર "બેજવાબદારીપૂર્વક" શક્તિશાળી હોય છે, મજબૂત ટ્રાવર્સ અને બળી ગયેલી બ્રેકિંગ માટે સાક્ષાત્ પાગલ હોય છે. જો "શરીર" "આત્મા" ની પ્રેરણા સાથે હોય તો કોઈ વાંધો નથી... તે મજબૂત લાગણીઓ લે છે! કોઈ ફિલ્ટર્સ નથી...
સલામતી, આટલા વર્ષોથી ઓટોમોબાઈલ ઉદ્યોગના નબળા સંબંધી, વ્યવહારીક રીતે એક સહાયક હતી.
પુખ્તાવસ્થા
પછી આપણે પુખ્તાવસ્થામાં પહોંચીએ છીએ અને વાદળીમાંથી, જવાબદારીઓ પણ આવે છે. ફરી એકવાર, માણસોની જેમ, કારમાં પણ, જવાબદારીઓ ભારે છે...
ઉત્પ્રેરક વિના તે સીધો લીક, જીભ વેધન સમાન? ભૂલી જાઓ! તેને ઓછા સાંભળી શકાય તેવા એક્ઝોસ્ટને માર્ગ આપવો પડશે, કારણ કે હવે આપણે જવાબદાર છીએ અને અમે ખરેખર સિકાડાસ અને ક્રિકેટના પ્રજનન ચક્રથી ચિંતિત છીએ (જે તમે જાણો છો તેમ, અવાજ પ્રદૂષણની ગેરહાજરી પર આધાર રાખે છે). ત્યાં કેટલાક પડોશીઓ હતા જેઓ આ જંતુઓ સાથે દૂરના સંબંધ ધરાવતા હોવા જોઈએ ...
બિયરના લિટર અને લિટર?! માફ કરશો, ગેસોલિન. આના પણ તેમના દિવસોની સંખ્યા છે. વૉચવર્ડ એ બચત અને આવતીકાલની ટકાઉપણાની ચિંતા છે. મોટા એન્જિન નાના ટર્બાઈનોને જગ્યા આપવાનું શરૂ કરે છે.
મનોરંજન પણ હવે નંબર 1 વિષય નથી. ઈલેક્ટ્રોનિક્સ આપણી કાર પર આક્રમણ કરે છે, જેમ આપણી સાંજ પર ટેલિવિઝન કંપની દ્વારા આક્રમણ કરવામાં આવે છે. ક્રોસિંગ નાની સ્લિપ બની જાય છે, અને બળી ગયેલી બ્રેક્સને હઠીલા એબીએસ સિસ્ટમના સોબ દ્વારા બદલવામાં આવે છે.
અને તે અહીં છે કે ઓટોમોબાઈલની "આંશિક" મુક્તિ થાય છે. તે જે કરવા માંગે છે તે જ કરવાનું બંધ કરે છે. આ ટ્રેક્શન, સ્ટિયરિંગ, બ્રેકિંગ અને ગમે તે માટેના નિયંત્રણો છે.
અમે કહી શકીએ કે અહીં વર્ણવેલ કારનો પુખ્ત સ્ટેજ વર્તમાન સમયને અનુરૂપ છે. મેં અગાઉ કહ્યું તેમ, અહીં ક્યાંક Razão Automóvel ખાતે “આજે પણ આંખે પાટા બાંધેલા અને સોફ્ટ દવાઓના પ્રભાવ હેઠળ અપંગ વ્યક્તિ પણ ટ્રેક પર યોગ્ય સમય બનાવી શકે છે”. આ આજે કારના "પિતૃત્વ" ની ડિગ્રી નથી.
આગળ શું છે?
અત્યાર સુધી માણસ અને મશીન એક જ રીતે વર્ત્યા છે. ત્યાં બાળકો, બાળકો, કિશોરો અને પુખ્ત વયના લોકો હતા. સદનસીબે કાર માટે, આ તે છે જ્યાં પાણીનો ભાગ છે. કાર આપણા જેવી ક્યારેય જૂની નહીં થાય.
તો આપણું પ્રિય મશીન ક્યાં જાય છે? હું માનું છું કે માર્ગ એ ઓટોમોબાઈલનું "અમાનવીયકરણ" છે. પહાડી માર્ગ પર સળગતું રબર વહેલાં કરતાં વહેલું તે કમ્પ્યુટરને માર્ગ આપશે જે આપણા માટે વાહન ચલાવશે. સંપૂર્ણ સલામતીમાં પરંતુ કોઈપણ અપીલ વિના. જે વસ્તુને આપણે ખૂબ પ્રેમ કરતા હતા તે એક "ઉપકરણ" બનવા તરફ આગળ વધી રહ્યું છે. વધુ અને વધુ ઇલેક્ટ્રિક, સ્વચ્છ અને સલામત.
કાર પોતાની જાતને મુક્ત કરશે અને સંપૂર્ણપણે સ્વતંત્ર થઈ જશે. માનવી હવે ‘માર્ગદર્શિત’ બનવા માટે ‘માર્ગદર્શક’ નહીં રહે. સિસ્ટમો કે જે હમણાં જ આપણને ઠીક કરે છે, ભવિષ્યમાં તે આપણને બદલશે. જો આ ખરાબ વસ્તુ છે? કદાચ નહિ.
રસ્તાઓ પર ઘણા લોકોના જીવ બચી જશે. અને અંતે અમે હંમેશા 90 અને 80 ના દાયકાના (અને શા માટે 2000 ના દાયકામાં નહીં?) ના અપમાનજનક બાળકો પર વિશ્વાસ કરી શકીશું, જેઓ હંમેશા અમારા ગેરેજમાં કેપ્ટિવ સ્થાન મેળવશે. અને માર્ગ દ્વારા, એક દ્રષ્ટિ: હું સ્વપ્ન જોઉં છું કે ભવિષ્યમાં આ દેશના રેસકોર્સ અને ખાનગી રસ્તાઓ મોટરચાલકો માટે એક પ્રકારનું સંરક્ષિત અનામત બની જશે, જ્યાં જૂના ગૌરવ હંમેશા "તેમના પગ લંબાવવા" સક્ષમ હશે. અને આપણે પણ... છેવટે, કારની ઉંમર નથી થતી, ખરું ને? અને અમારા માટે, ત્યાં કોઈ પાછા જવાનું નથી... અમે હંમેશા વ્હીલ પ્રત્યે ઉત્સાહી રહીશું. શું કિશોરો!