50 ના દાયકાની શરૂઆતમાં, કોરિયામાં યુદ્ધને કારણે યુરોપમાં ડીઝલના નીચા ભાવો અને ગેસોલિનની અછતને કારણે, ફોક્સવેગન ડીઝલ એન્જિન પર દાવ લગાવવા તરફ દોરી ગયું. પોર્શે સાથે મળીને, તેઓએ પ્રોજેક્ટને ટાઇપ 508 નામ આપ્યું. પરિણામ: એક વિશિષ્ટ એન્જિન, જે અવાજ હોવા છતાં, ખૂબ જ સંતોષકારક વપરાશ ધરાવે છે. તે 25 હોર્સપાવર (પરંપરાગત બીટલ 36 એચપી વિતરિત કરે છે) અને મહત્તમ 3,300 રિવોલ્યુશન પ્રતિ મિનિટ સુધી પહોંચે છે. 0-100 કિમી/કલાકની ઝડપ પીડાદાયક 60 સેકન્ડમાં પૂર્ણ કરવામાં આવી હતી...
પાછળથી, ફોક્સવેગનના વર્તમાન પ્રમુખ હેઇન્ઝ નોર્ડોફ એવા નિષ્કર્ષ પર આવ્યા કે યુ.એસ.માં વાહન વેચાશે નહીં કારણ કે તે ઘોંઘાટીયા, ધીમું અને ખૂબ પ્રદૂષિત હતું. આ પ્રોજેક્ટ આખરે પડતો મૂકવામાં આવ્યો હતો.
1981 માં, પોર્શે, તેની 50મી વર્ષગાંઠ નિમિત્તે, ફોક્સવેગનના પ્રથમ ડીઝલ એન્જિનને ફરીથી બનાવવા માટે રોબર્ટ બાઈન્ડરને 50,000 ડ્યુશમાર્ક ઓફર કર્યા. તેનો ઉદ્દેશ્ય તેને 1951ના બીટલમાં મૂકવાનો હતો, એક ઓપરેશન જે સફળ સાબિત થશે તેમ છતાં તે હાથ ધરવું ખૂબ મુશ્કેલ હતું.
આજે, કાર્યકારી હોવા છતાં, "ફોક્સવેગન કેફર ડીઝલ" કુદરતી રીતે પ્રદૂષક ઉત્સર્જન પરીક્ષણો પાસ કરતું નથી. તેમ છતાં, નોસ્ટાલ્જિક લોકો પોર્શ મ્યુઝિયમમાં પ્રદર્શનમાં વાહન શોધી શકે છે.
ઓટોબિલ્ડ દ્વારા છબી ગેલેરી