ક્રિસ હેરિસ, ઓટોમોટિવ પ્રેસના સૌથી નોંધપાત્ર પત્રકારોમાંના એક, બે અનન્ય ઓટોમોબાઈલને મળવાની વ્યવસ્થા કરી છે. ઉદ્દેશ્ય? ડ્રાઇવિંગનો સાર શોધો.
મને ઘણીવાર આશ્ચર્ય થાય છે કે કાર પ્રત્યેનો આ જુસ્સો ક્યાંથી આવે છે, જે મારા હૃદયને દોડાવે છે (લગભગ 11 વાગ્યા છે અને હું હજી પણ આ ચાર પૈડાવાળી વસ્તુ વિશે લખી રહ્યો છું...). શા માટે મને ભૌતિકશાસ્ત્રના નિયમોને અવગણવામાં આટલું સારું લાગે છે? તેમ છતાં મને કાર કેમ ગમે છે? જ્યારે તર્કસંગત રીતે, મારા શરીરના તમામ એલાર્મ્સે મને સૌથી પ્રાથમિક વૃત્તિનો સંદર્ભ આપવો જોઈએ: ટકી રહેવા માટે. પરંતુ ના, આ જુસ્સો મને નિર્ણાયક રીતે તે વળાંક અને અન્ય વળાંક તરફ લઈ જાય છે. અને જે તે પછી આવે છે, ઝડપી અને ઝડપી, વધુ ને વધુ ચાલાક અને હિંમતવાન, જ્યારે મારે જે કરવું જોઈતું હતું તે વિશ્વની સૌથી સલામત અને સૌથી કંટાળાજનક કારમાં એરબેગમાં લપેટીને બિંદુ A થી બિંદુ B તરફ જવાનું હતું. જો શક્ય હોય તો અભેદ ઘરગથ્થુ ઉપકરણોની પ્રજાતિ.
પણ નહીં. તું મને જેટલો હિટ કરે છે એટલો હું તને પસંદ કરું છું. કાર જેટલી મેનલી અને તરંગી છે, તે વધુ લાગણીઓ જગાડે છે. આના જેવી સંવેદનાઓને કારણે જ મોર્ગન થ્રી વ્હીલર અથવા કેટરહેમ સેવન જેવી કાર, નિઃશંકપણે મૂળભૂત અને તકનીકી રીતે અપ્રચલિત, ઘણા દાયકાઓ પહેલા જન્મેલા દિવસે હતી તેટલી જ ચાલુ રહે છે.
કારણ કે અંતે, જે ખરેખર ગણાય છે તે સંવેદનાઓ છે. અને વચ્ચે વચ્ચે મધ્યસ્થી વિના મેન-મશીન કનેક્શન સિવાય બીજું કંઈ નથી. ત્યાં જ અમને "ડ્રાઇવિંગનો સાર" મળે છે અને તે જ જગ્યાએ ક્રિસ હેરિસ અમને ડ્રાઇવના બીજા એપિસોડમાં લઈ જવા માંગે છે. વિડિઓ જુઓ, બીજા કિસ્સામાં જ્યાં થીસીસ જે ઓછી છે તે તેની સંપૂર્ણતામાં લાગુ પડે છે. ક્રિસ હેરિસ તપાસે છે:
ટેક્સ્ટ: ગિલહેર્મ ફેરેરા દા કોસ્ટા