તે સમય વિશેની એક ડોક્યુમેન્ટ્રી જ્યારે કેટલાક પાઇલટ્સની પ્રતિભાને બળ આપતું હતું તે એડ્રેનાલિન, દારૂ અને પાર્ટીઓ હતી.
આજે, સદીના બીજા દાયકાના મધ્યમાં. XXI, મોટરસ્પોર્ટમાં ટોચની સ્પર્ધાના ડ્રાઇવરો બનવા માટે નાની ઉંમરથી તાલીમ પામેલા ડ્રાઇવરોનું વર્ચસ્વ છે. ઝડપી, ઝડપી અને વધુ સચોટ, આજની કાર માનવ તત્વની વધુને વધુ માંગ કરે છે. તાલીમ તીવ્ર છે, તાલીમ દૈનિક છે અને આહાર કડક છે. એક માર્ગ જ્યાં મિત્રોની અદલાબદલી જિમ તાલીમના અનંત કલાકો માટે થાય છે અને ટ્રેક પર મહત્તમ પ્રદર્શન કરવાના હેતુથી અન્ય અનંત સંખ્યામાં પ્રવૃત્તિઓ થાય છે. તેઓ તેમને લેબ પાયલોટ કહે છે. સેબેસ્ટિયન વેટ્ટલ આ "શાળા"નું ઉદાહરણ છે. "રેડ બુલ" ટીમ દ્વારા ઉત્પાદિત, આજે તે ટ્રેક મશીન છે જેને આપણે બધા જાણીએ છીએ.
પરંતુ એક સમય એવો હતો જ્યારે એવું નહોતું. એક સમય જ્યારે મોટર સ્પોર્ટ પર મેરીઆલવાસનું વર્ચસ્વ હતું, અથવા જેમ તેઓ અંગ્રેજીમાં કહે છે: પ્લેબોય. એક એવો સમય જ્યારે ડ્રાઇવર માટે હેલ્મેટ પહેરતા પહેલા સિગારેટ પીવી, રેસ પછી બીયર પીવી અથવા શેમ્પેઈન અને સુંદર મહિલાઓ સાથે વિજયની ઉજવણી કરવી "સામાન્ય" હતી. ટૂંકમાં, જીવન ધાર પર, પાટા પર અને ટ્રેકની બહાર રહેતું હતું.
અને જો આજે મોટરચાલિત રેસમાં મૃત્યુ એ જીવલેણ છે, તો 70 ના દાયકામાં તે લગભગ નિશ્ચિતતા હતી જે ફક્ત અવકાશ અને સમયમાં અનિશ્ચિત હતી. તેથી જ 50, 60 અને 70 ના દાયકાના પાઇલોટ્સ, અન્ય કોઈપણ સમય કરતાં વધુ, પ્લેબોય્સ એવા જીવન જીવવા માટે ઉત્સુક હતા જે વર્ષોમાં નહીં પણ વળાંકમાં ગણાય. આવતી કાલ હંમેશા અનિશ્ચિત હતી તેથી તેઓએ જીવન ધાર પર, ઢોળાવ પર અને બહાર લીધું.
સંબંધિત: રાજકીય શુદ્ધતા પહેલા મોટર સ્પોર્ટ
હવે અમે જે ડોક્યુમેન્ટરી પ્રકાશિત કરી રહ્યા છીએ તે બધાથી ઉપર તે સમયની ઉજવણી છે. જેકી સ્ટુઅર્ટે કહ્યું તેમ, એવા સમયે જ્યારે "સેક્સ સુરક્ષિત હતો અને રેસિંગ જોખમી હતી". એવા સમયે જ્યારે પાઇલોટ્સ, તેમની દુર્ગુણો અને નબળાઈઓને લીધે, સામાન્ય માણસો આપણી નજીક લાગતા હતા - કદાચ, આજના "લગભગ સંપૂર્ણ" અને હંમેશા રાજકીય રીતે યોગ્ય પાઇલોટ્સ કરતાં વધુ. કદાચ તેથી જ આપણે આજે 40 વર્ષથી વધુ સમય પછી તેમના વિશે વાત કરવાનું ચાલુ રાખીએ છીએ.આ ડોક્યુમેન્ટ્રીમાં તે સમયના સૌથી મોટા સ્ટાર્સ જેમ્સ હંટ (F1 ડ્રાઈવર) અને બેરી શીન (વર્લ્ડ મોટરસાઈકલ ડ્રાઈવર) છે. પાઇલટ્સ કે જેઓ ટ્રેક પર અને બહાર તેમની સિદ્ધિઓ માટે જાણીતા બન્યા: