આ ભાગોમાં બે અત્યંત વ્યસ્ત અઠવાડિયા પછી, મેં ત્યાં ખાસ કરીને ફિયાટ ડીનો કૂપેને સમર્પિત આ આનંદદાયક લેખ પ્રકાશિત કરવામાં વ્યવસ્થાપિત કર્યો.
વધુ સચેત લોકો જાણે છે કે, 7મી સપ્ટેમ્બરના રોજ, અમે ટ્રેક ડે માટે ફાતિમા ગયા હતા, અને તેઓ એ પણ જાણે છે કે જે કારે અમારું ધ્યાન સૌથી વધુ ખેંચ્યું હતું તે 1968ની ફિયાટ ડીનો કૂપે 2.4 V6 હતી. મારે પ્રમાણિકપણે કહેવું છે: ફિયાટ મને મારા રોજબરોજની દુનિયાથી તદ્દન અલગ દુનિયામાં લઈ જાય છે.
મેં તેને આવતા જ જોયો કે તરત જ મારી આંખો ચમકી ગઈ – મારી બાજુમાંથી એક હાથી પસાર થઈ શકે છે જેનું મેં ધ્યાન પણ ન આપ્યું હોય – મારું સંપૂર્ણ ધ્યાન તે સુંદર ઈટાલિયન મશીન પર હતું. ફક્ત તમને એક વિચાર આપવા માટે, તે લાલ ફેરારી પેઇન્ટ જોબ હજુ પણ મૂળ છે! તે અદ્ભુત રીતે નિષ્કલંક હતું… હું કહેવાની હિંમત કરું છું કે કારખાનામાંથી હમણાં જ આવેલી કારમાં પેઇન્ટ જોબ હોતી નથી અને તેની જેમ તેની સંભાળ રાખવામાં આવતી નથી.
મારા માટે વીકએન્ડ પર ચલાવવા માટે કાર શું હશે - અને ધ્યાન, ઉચ્ચ સ્તર પર પ્રવાસ - તે માલિક માટે, તે એક કાર છે જે ટ્રેકના દિવસે નુકસાન પહોંચાડવામાં સક્ષમ છે. અને જો આપણે તેને જોઈએ, તો તે સંપૂર્ણ અર્થમાં છે. હું એક સામાન્ય “ચિકન બોય” છું, જે ફક્ત મારી કારની સ્લાઇડ્સ કરવા અને પાછળના એક્સલ સાથે ખરાબ વર્તન કરવા વિશે વિચારીને મને ઠંડા પરસેવાથી છૂટી જાય છે.
6600 rpm પર 180 hp અને 4,600 rpm પર 216 Nm ટોર્ક આઉટ કરતું 2.4 લિટર V6 એન્જિન ધરાવતી આવી કાર "ચાલવા" માટે બનાવવામાં આવી નથી. તેનાથી પણ વધુ આ એક જેમાં ફેરારી ટચ છે. આ ફિયાટનું હૃદય પૌરાણિક ફેરારી ડીનો 206 જીટી અને 246 જીટી જેવું જ છે, જે એન્ઝો ફેરારીના પુત્ર આલ્ફ્રેડો ફેરારી (મિત્રો માટે ડીનો) દ્વારા ઉત્સુકતાપૂર્વક વિકસાવવામાં આવ્યું હતું. જો આપણે આમાં આશરે 1,400 કિગ્રા વજન ઉમેરીએ, તો અમારી પાસે 0-100 કિમી/કલાકની રેસ માટે વાજબી સંયોજન છે, જે 8.7 સેકન્ડમાં પૂર્ણ થાય છે. એ પણ નોંધવું જોઈએ કે મહત્તમ ઝડપ 200 કિમી/કલાકની આસપાસ છે અને થોડા વધુ પાઉડર છે.
તેણે કહ્યું, આ "ફેરારી" ટ્રેક પર કેવું પ્રદર્શન કરે છે તે જોવાનો સમય હતો. કારમાં બેસતાની સાથે જ મને મારી કરોડરજ્જુ માટે અત્યંત અનુકૂળ આરામનો સામનો કરવો પડે છે. લગભગ 45 વર્ષ જુની આ કારમાં આટલું મસ્ત અને આરામદાયક ઈન્ટિરિયર હશે તેની હું કલ્પનાથી દૂર હતો – જે કોઈ વીકએન્ડ પર બહાર જવા માંગે છે (મારા જેવા કોઈ) માટે તે જોવાલાયક છે.
પરંતુ સૌથી અવિશ્વસનીય બાબત એ છે કે અમે ટ્રેક પર પડ્યા પછી પણ આ ફિયાટ ડીનો સજ્જન વ્યક્તિની જેમ વર્તે છે. વધારે વજન કદાચ તેનો સૌથી મોટો દુશ્મન હતો, અને "આર્મ આસિસ્ટેડ સ્ટીયરીંગ" એ ગો-કાર્ટ માટે ખાસ રચાયેલ સર્કિટ પર, ટર્ન પછી ડ્રાઇવરને પડકાર ફેંક્યો હતો. જો મશીન અને ડ્રાઈવર વચ્ચે સારી ટીમ વર્ક હશે તો જ આ યુદ્ધ જીતી શકાશે. તેમાંથી માત્ર એક જ ક્ષીણ થઈ ગયું અને “ગેમ ઓવર” ચિહ્ન દેખાયું!
આ ફિઆટ ડીનો કૂપેની સાચી સંભવિતતા દર્શાવવા માટે સર્કિટ આદર્શ ન હતું. કેટલાક ક્ષેત્રો ખૂબ તકનીકી અને ધીમા હતા, જે લાગણીના ભૂખ્યા લોકો માટે સારું નહોતું. જો કે, 7,000 rpm પર V6 ની ગર્જના મારા કાન માટે સંપૂર્ણ સિમ્ફની હતી. તે "બોરર" વિસ્તારોમાં બધું વધુ રસપ્રદ બનાવ્યું.
તે પ્રયત્નો અને આનંદના ચાર લેપ્સ હતા, ચાર લેપ્સ જે સિક્કાની બંને બાજુઓમાંથી શ્રેષ્ઠ દર્શાવે છે. ડ્રાઈવર અનુકરણીય હતો, તે મશીનને બીજા કોઈની જેમ જાણતો હતો, તેને લગભગ હંમેશા મર્યાદામાં લઈ જતો હતો. બીજી બાજુ, હું એક સહ-ડ્રાઈવર હતો જેને બરતરફ કરવામાં આવે... હું એ મજાક સાથે ચાલુ રાખવા માંગતો હતો, કે જ્યારે હું ટ્રેક છોડી ગયો ત્યારે મેં ડ્રાઈવરને કહ્યું કે બહાર નીકળો આગળ છે. પરિણામ? મારા માટે વધુ એક વધારાનો લેપ, ડ્રાઈવર અને ડીનો.
ફિયાટ ડીનો એ નિઃશંકપણે, 60 ના દાયકામાં ઇટાલીમાં શું સારું હતું તેનું ચિત્ર છે: એક ભવ્ય કાર, ખૂબ જ ઈર્ષ્યાપાત્ર અને આત્માથી ભરેલી!
