હું ફરીથી પ્રથમ પેઢીના મઝદા MX-5 માં દોડ્યો. કાર બાસ્ટર્ડ - જેટલી કાર બેસ્ટર્ડ હોઈ શકે છે ... - મારા માટે રંગમાં ઓલિમિકલી છે. “તમે તમારો પટ્ટો નથી પહેર્યો? ખરાબ નસીબ. શું તમે લાઇટ ચાલુ રાખી હતી? ધીરજ. અને માર્ગ દ્વારા, દરવાજાને તાળું મારશો નહીં અને પછી ફરિયાદ કરશો કે કાલે હું અહીં નથી અને હું વ્હીલ પાછળના ગુનેગાર સાથે રમવા ગયો હતો…”.
હું અનુભવનો આનંદ માણી રહ્યો છું — અને હા, મેં દરવાજાને તાળું મારી દીધું છે... —, ઓછામાં ઓછું એટલા માટે નહીં કે હું જાણું છું કે આ હંમેશ માટે રહેશે નહીં (પરંતુ અમે ત્યાં જ રહીશું...).
આજની ઓટોમોબાઈલ આપણને જીવંત રાખવા માટે એટલી ચિંતિત છે કે તેઓ લગભગ આપણી સાથે બાળકોની જેમ વર્તે છે. બળતરાના અવાજોના રૂપમાં સતત ચિંતા “piiiii, સાવચેત રહો કે તમે હિટ કરવા જઈ રહ્યાં છો!!!”, “બીપ, સાવચેત રહો કે તમે રસ્તો છોડી દીધો છે”, “piiiiiiiiiiiiiiiii-બધું-અને-કંઈપણ માટે” — કલ્પના કરો અહીં સમુદ્રી ચહેરા સાથેનું ઇમોજી છે. વ્યવહારમાં, તે અમારી દાદી હંમેશા અમારી બાજુમાં બેસવા જેવું છે "ઓહ પુત્ર, તમે હિટ કરવા જઈ રહ્યાં છો!".
ટ્રેક્શન કંટ્રોલ અને સ્ટેબિલિટી કંટ્રોલ જેવી ઇલેક્ટ્રોનિક સહાયનો ઉલ્લેખ ન કરવો...
કેટલીકવાર આપણને સ્વતંત્રતાની જરૂર હોય છે અને અન્ય સમયની કાર અમને ઓફર કરે છે કે: સ્વતંત્રતા . તેથી જ ખરાબ રીતે નમવું, વધુ ખર્ચ કરવો, ઓછી બ્રેક મારવી, ઓછું ચાલવું અને અકસ્માતની ઘટનામાં સંભવિત જીવલેણ હોવા છતાં, અમે અમારા ચહેરા પર સ્મિત સાથે તેમને ચલાવવાનું ચાલુ રાખીએ છીએ.
અહીં અમારા ન્યૂઝલેટર પર સબ્સ્ક્રાઇબ કરો
તે મૂર્ખ છે? ના, તે અદ્ભુત છે... સ્વાભાવિક રીતે, જો મારે દરરોજ ક્લાસિક અથવા પ્રી-ક્લાસિક સવારી કરવી હોય, તો મને મારી કારની ચિંતાનો અભાવ એટલો આનંદદાયક લાગશે નહીં. પરંતુ આધુનિક કાર તેના માટે છે.
જો કે, ગઈકાલે રાત્રે મને ઊંઘ ન આવી અને મને લિસ્બનના દરિયા કિનારે ફરવા જવાનું મન થયું. મારી કારની ચાવીઓ અને Mazda MX-5 NA કી વચ્ચે, ધારી લો કે મેં કઈ લીધી... તમે બરાબર સમજ્યા, મારી "દાદી" ઘરે જ રહી.