Իմ սիրելի Citroën AX,
Այսքան տարիների վերջում գրում եմ քեզ, քանի որ դեռ կարոտում եմ քեզ։ Ես քեզ, այսքան արկածների, այսքան կիլոմետրերի իմ ուղեկից, փոխանակեցի այդ շվեդական ֆուրգոնի հետ։
Փորձիր հասկանալ ինձ։ Այն ուներ օդորակիչ, ավելի մկանուտ տեսք և ավելի հզոր շարժիչ։ Դուք ինձ այնքան շատ խոստումներ տվեցիք, որ ես ի վերջո վաճառեցի ձեզ: Իրականում նա ինձ առաջարկեց բաներ, որոնք դուք երբեք չէիք երազում ինձ առաջարկել: Խոստովանում եմ, որ ամառվա այդ առաջին ամիսները ֆանտաստիկ էին, օդորակումը ահռելի շրջադարձ կատարեց, իսկ ավելի հզոր շարժիչն ավելի արագացրեց իմ շարժումները։
Չգիտեմ էլ՝ դեռ գլորվո՞ւմ ես, թե՞ «հավերժական հանգիստ» ես գտել մեքենաների սպանդանոցում։
Նաև իմ կյանքը փոխվել էր։ Ճամփորդությունն ավելի երկարացավ, դեպի համալսարան ուղևորությունները փոխանակվեցին աշխատանքի մեկնելու հետ, և ավելացավ տարածքի կարիքը: Ես փոխվել էի, իսկ դու դեռ նույնն էիր։ Ինձ պետք էր մի փոքր ավելի կայունություն (ձեր մեջքը…) և հանգստություն (ձեր ձայնամեկուսացում…): Այս բոլոր պատճառներով ես փոխեցի քեզ: Իմ ավտոտնակում տեղ կա միայն մեկ մեքենայի համար։
Խնդիրները սկսվեցին դրանից քիչ անց։ Այդ ժամանակվանից ի վեր, ամեն անգամ, երբ տեսնում եմ Citroën AX-ը, մտածում եմ քո և մեր արկածների մասին: Եվ հենց այդ ժամանակ ամեն ինչ սկսեց վատանալ: Ես փորձեցի իմ նոր «շվեդերենով» վերարտադրել ձեզ հետ անցկացրած զվարճալի ժամանակները, բայց դա նույնը չէ:
Դու փոցխ էիր, նա շատ վերահսկելի է։ Ձեզ հետ ես իմ ռիսկով էի, նրա հետ ես միշտ էլեկտրոնային համակարգերի միջամտությունն եմ ունենում։ Դուք մաքուր հաղորդունակություն ունեիք, այն զտված է: Դուք սուպեր սպորտային մեքենա չէիք, ձեր շարժիչը չէր ապահովում ավելի քան 50 ձիաուժ: Բայց այն հավատարիմ ճանապարհը, որով դուք պտտվում էիք երկրորդական ճանապարհների վրա, որոնցով մենք անցնում էինք այդ ոլորանները փնտրելու համար (և ինչ ոլորաններ), նշանակում էր, որ իմ պատկերացմամբ ես ավելի հզոր բանի վրա էի:
Այսօր, կյանքս ավելի կայունացած, նորից քեզ եմ փնտրում։ Բայց ես ոչինչ չգիտեմ ձեր մասին, ցավոք, մենք այլեւս երբեք «փարոսներ» չանցանք ճանապարհին։ Չգիտեմ էլ՝ դու դեռ գլորվո՞ւմ ես, թե՞ «հավերժական հանգիստ» ես գտել մեքենաների սպանդի կենտրոնում՝ մողես, մողես, մողես։
Ուզում եմ քեզ ասել, որ նորից քեզ եմ փնտրում։ Ես ուզում եմ իմանալ, թե ուր եք գնում, ինչպես եք եղել… Հույս ունեմ! Ամեն դեպքում, դու եղել ու կլինես իմ առաջին մեքենան։
Քեզ չմոռացող վարորդից,
Ուիլյամ Կոստա
ՆՇՈՒՄ: Ընդգծված լուսանկարում երկու դերասաններն են «չորս անիվների» այս ռոմանտիկ պատմության մեջ՝ բաժանվելու օրը։ Այդ ժամանակվանից ես այլևս չեմ տեսել իմ կացինը։ Ընկերս ինձ ասաց, որ տեսել է նրան Կորուչեի (Ռիբատեխո) մոտ։ Մազերս էլ եմ կտրել։