პოეზიის მსოფლიო დღე: ფერნანდო პესოა, ბენზინის პოეტი

ეს არ არის პირველი შემთხვევა, როდესაც ფერნანდო პესოა აქ არის Razão Automóvel-ის თემა - რამდენიმე თვის წინ მივედი Mégane RS Trophy-ის შესამოწმებლად, რომლის ერთ-ერთი ჰეტერონიმი საკიდზე იჯდა.

დღეს როლები შეცვლილია. ჩვენ ვართ ისინი, ვინც ვისხედით მგზავრის სავარძელში და მივდივართ სერა დე სინტრასკენ, საჭესთან ერთად ფერნანდო პესოა.

საჭესთან

შევროლეტის მართვა სინტრას გზაზე,

მთვარის შუქზე და სიზმარში, უდაბნოს გზაზე,

მარტო ვმოძრაობ, თითქმის ნელა ვმოძრაობ და ცოტაც

მეჩვენება, ან თავს ვაიძულებ ცოტას ისე, რომ მეჩვენება,

რომ მივყვები სხვა გზას, სხვა ოცნებას, სხვა სამყაროს,

რომ ჯერ კიდევ არც ლისაბონი დამრჩა და არც სინტრა წასასვლელი,

რას მივყვები და მეტი რა არის გასაგრძელებელი, ვიდრე არ გავჩერდე, არამედ გავაგრძელო?

მე ვაპირებ ღამის გათევას სინტრაში, რადგან ლისაბონში ვერ გავათენებ.

მაგრამ როცა სინტრაში ჩავალ, ვწუხვარ, რომ ლისაბონში არ დავრჩი.

ყოველთვის ეს მოუსვენრობა მიზნის გარეშე, კავშირის გარეშე, შედეგის გარეშე,

ყოველთვის ყოველთვის ყოველთვის,

სულის ეს ზედმეტი ტანჯვა არაფრისთვის,

სინტრას გზაზე, ან ოცნებების გზაზე, ან ცხოვრების გზაზე...

შეუძლია ჩემი ქვეცნობიერი საჭის მოძრაობა,

მანქანა, რომელიც მათ ისესხეს, ჩემს ქვეშ ადის.

სიმბოლოს ვუღიმი, მასზე ვფიქრობ და მარჯვნივ ვუხვევ.

რამდენ რამეს ვისესხე, მივყვები მსოფლიოში

რამდენი რამ დამიბარეს, როგორც ჩემი!

რამდენი მესესხეს, ვაი, მე თვითონ ვარ!

მარცხნივ ქოხი - დიახ, ქოხი - გზის პირას

მარჯვნივ ღია ველი, მთვარე შორს.

მანქანა, რომელმაც ცოტა ხნის წინ თითქოს თავისუფლება მომცა,

ახლა ის საქმეა, სადაც მე დახურული ვარ

რომ მე შემიძლია მართო მხოლოდ დაკეტილი,

რომ მე მხოლოდ იმ შემთხვევაში ვიბატონებ, თუ ის მე ჩართავს მასში, თუ შემიყვანს.

მოკრძალებული ქოხის უკან მარცხნივ, მოკრძალებულზე მეტად.

იქ ცხოვრება ბედნიერი უნდა იყოს, მხოლოდ იმიტომ, რომ ის ჩემი არ არის.

ქოხის ფანჯრიდან რომ დამინახა ვინმე, დაესიზმრა: ის არის ბედნიერი.

ალბათ ბავშვს, რომელიც ზედა სართულის ფანჯარაში მინიდან იყურება

სიზმარივით ვიყავი (ნასესხებ მანქანასთან), ნამდვილი ფერია.

შესაძლოა გოგონა, რომელიც სამზარეულოს ფანჯრიდან უყურებდა ძრავს უსმენდა

Პირველ სართულზე,

მე ვარ რაღაც პრინცისგან მთელი გოგოს გულით,

და ის შემომხედავს გვერდულად, მინიდან, იმ მოსახვევამდე, სადაც დავიკარგე.

დავტოვებ ოცნებებს, თუ მანქანაა, რომელიც ტოვებს მათ?

მე, ნასესხები მანქანის სახელურები, თუ ნასესხები მანქანა, რომელსაც ვატარებ?

სინტრას გზაზე მთვარის შუქზე, მწუხარებაში, მინდვრებისა და ღამის წინ,

ნასესხები შევროლეტის უაზროდ მართვა,

ვიკარგები მომავალ გზაზე, ვიკარგები იმ მანძილზე, რასაც მივაღწევ,

და, საშინელ, მოულოდნელ, ძალადობრივ, წარმოუდგენელ სურვილში,

აჩქარება...

მაგრამ ჩემი გული ქვების გროვაში დარჩა, საიდანაც თავი დავიხიე, როცა დავინახე, რომ არ მენახა.

ქოხის კართან,

ჩემი ცარიელი გული,

ჩემი უკმაყოფილო გული,

ჩემი გული ჩემზე ადამიანურია, სიცოცხლეზე ზუსტი.

სინტრას გზაზე, შუაღამესთან ახლოს, მთვარის შუქზე, საჭესთან,

სინტრას გზაზე, რა დაღლილი ხარ შენი წარმოსახვისგან,

სინტრას გზაზე, უფრო და უფრო ახლოს სინტრასთან,

სინტრას გზაზე, სულ უფრო და უფრო ახლოს ჩემთან...

ალვარო დე კამპოსი "ლექსებში"

ფერნანდო პესოას ჰეტერონიმი

დაე, ფერნანდო პესოა, პოეტი, მწერალი, ასტროლოგი(!), კრიტიკოსი და მთარგმნელი, გვახსოვდეს ამიერიდან, როგორც ერთ-ერთი ჩვენგანი: ბენზინჰედი. ლიტერატურული გენიოსი, რომელმაც თავისი ჰეტერონიმით იგრძნო გზა, სიჩქარე და თავისუფლება, რაც მხოლოდ ამ მანქანებს შეუძლიათ. მხოლოდ მანქანებისადმი გატაცება, რათა გენიოსი ჩვენთან, უბრალო მოკვდავებთან დაგვაახლოოს.

იმ დროს, როდესაც სულ უფრო და უფრო ხშირად საუბრობენ ავტონომიურ მართვაზე - ამ ტექნოლოგიასთან დაკავშირებული ყველა დადებითი და უარყოფითი მხარეებით - არასოდეს დავივიწყოთ ის დრო, როდესაც მანქანები ჩვენ დომინირებდა. საშიში? Ეჭვი არ ეპარება. განმათავისუფლებელი? აუცილებლად.

წარმატებულ დღეს გისურვებთ პოეზიის სამყაროს!

ᲨᲔᲜᲘᲨᲕᲜᲐ: სიერა დე ფეელას გამოსახულების არარსებობის გამო Chevrolet-თან ერთად, გადავწყვიტეთ გამოგვეყენებინა Morgan 3 Wheeler, რომელიც გასულ კვირას გაატარა აქ Reason Automobile-ში.