1930-тите беа време на просперитет на технолошките иновации. Светот доживуваше огромен индустриски раст и големите светски сили се забавуваа со мерење на силите, речиси во форма на воени искушенија преку ефективни демонстрации на технички и инвентивни капацитети. Тоа беше времето на „Јас сум најбрз; јас сум најмоќниот; Јас сум најдолгиот, најтежок и затоа подобро да се плашиш од мене!“.
Треска на ривалство меѓу нациите на кои автомобилската конкуренција не остана имуна. Повеќе од натпревар помеѓу брендови или возачи, Формула 1, на пример, беше пред сè фаза на ривалство меѓу земјите. Очигледно, Англија, Германија и Италија преземаа посебна улога во овие „никаквеци“.
Но, бидејќи конвенционалните патеки не беа доволно големи за егото(!) на овие суперсили, во 1937 година германскиот канцелар Адолф Хитлер одлучи да влезе во трката за „Рекорд за брзина на копно“ или рекорд за брзина на копно. Натпреварување кое Британците и Американците го играа дирекно.
Поддршка на Хитлер за проектот
Токму на покана на Ханс Штук, еден од најуспешните автомобилски тркачи од периодот пред Втората светска војна, Адолф Хитлер, и самиот жесток ентузијаст за автомобили, се уверил во потребата да се вклучи во оваа трка. Одржувањето на рекордот за најбрза брзина погодена на земја беше совршена пропаганда за нацистичката партија. Не за самиот подвиг, туку за демонстрација на технолошка супериорност што би ја постигнале.
И Адолф Хитлер не го направи тоа за помалку. Таа ја даруваше програмата со двојно повеќе пари што ги стави на располагање на Ф1 тимовите на Mercedes-Benz и Auto-Union (подоцна Audi).
Се раѓа Mercedes-Benz T80
Така, проектот започна во 1937 година со изборот на Мерцедес како подружница, и со Фердинанд Порше како главен дизајнер на проектот. На тимот ќе му се придружи и експертот за авиони и аеродинамика, инж. º Јозеф Микчи, одговорен за дизајнирање на аеродинамиката на автомобилот.
Фердинанд Порше започна со замислување максимална брзина од 550 km/h, за да се подигне шипката набргу потоа на 600 km/h. Но, бидејќи технолошкиот напредок во тоа време беше речиси секојдневен, не е изненадувачки што во средината на 1939 година, кон крајот на проектот, целната брзина беше уште поголема: вртоглави 750 km/h!
За да се достигне таква... астрономска брзина(!) потребен бил мотор со доволно сила за да се спротивстави на насоката на ротација на Универзумот. Така беше, или речиси...
Ни требаат коњи, многу коњи...
Најблиску до тоа во тоа време беше погонскиот мотор Daimler-Benz DB 603 V12 превртен, изведен од моторот на авионот DB 601, кој ги напојуваше, меѓу другото, моделите Messerschmitt Bf 109 и Me 109 - еден од најсмртоносните авиони на страшната воздушна ескадрила Луфтвафе (ескадрила која беше одговорна за патролирање на германските граници ). Барем еден мотор... џиновски!
Бројките зборуваат сами за себе: 44 500 cm3, сува тежина од 910 kg и максимална моќност од 2830 КС при 2800 вртежи во минута! Но, според пресметките на Фердинанд Порше, 2830 КС сè уште не беа доволни за да достигнат 750 km/h. И така, целиот негов технички тим беше посветен на обидот да извлече уште малку „сок“ од тој механичар. И тие го правеа тоа додека не успеаја да ја достигнат моќта што ја сметаа за доволна: 3000 КС!
За да се даде засолниште на сета оваа моќ беа две погонски оски и една насочена оска. Во својата конечна форма т.н Mercedes-Benz T80 беше долга повеќе од 8 m и тежеше убави 2,7 t!
Почеток на војната, крајот на Т80
За жал, во кобниот месец септември 1939 година, Германците ја нападнаа Полска и започна Втората светска војна. Ова резултираше со откажување на сите планирани активности за мотоспорт во Европа, и следствено на тоа Mercedes-Benz T80 никогаш не го запозна слаткиот вкус на брзината. Тука завршија германските аспирации за соборување на рекордот за брзина на копно. Но, тоа би бил само првиот од многуте порази, нели?
Но, судбината ќе испадне уште помрачна за ова чудовиште со шест тркала. За време на војната, моторот беше отстранет и шасијата беше префрлена во Корушка, Австрија. Преживеан од војната, кутриот Т80 беше префрлен во Музејот за автомобили на Мерцедес-Бенц во Штутгарт, каде што сè уште може да се види, тажен и избледен без неговиот монструозен мотор.
Со текот на годините, многу поддржувачи на германската марка побараа од брендот да го врати Mercedes-Benz T80 на неговите оригинални спецификации и на тој начин да ги отстрани сите сомнежи за неговите реални можности. Дали би достигнал 750 km/h?
Но, до денес, брендот сè уште не не задоволи. И така, ампутираниот, останува оној кој на крајот ќе биде најбрзиот Мерцедес на сите времиња, но кој никогаш не се приближил до него. Дали ќе биде најбрзо досега? Не знаеме... Војната е војна!
