पेट्रोलहेड शैलीतील खरे रॉकेट विज्ञान.
स्पष्ट कारणांमुळे (ऑक्सिजनची अनुपस्थिती), अंतर्गत ज्वलन इंजिन कधीही अंतराळात नेले गेले नाही… आत्तापर्यंत. रौश फेनवे रेसिंग, NASCAR मध्ये स्पर्धा करणारी टीम, एक ज्वलन इंजिन विकसित करत आहे जे अंतराळ मोहिमांना एका उद्देशाने एकत्रित करेल: स्पेसक्राफ्ट प्रोपल्शन सिस्टमला विद्युत उर्जा पुरवणे.
हा प्रकल्प युनायटेड लॉन्च अलायन्सच्या IVF – इंटिग्रेटेड व्हेईकल फ्लुइड्स – कार्यक्रमाचा भाग आहे, ही कंपनी अंतराळात कार्गो वाहतूक सेवा प्रदान करते. या कार्यक्रमाचा उद्देश पृथ्वीच्या वातावरणातून बाहेर पडल्यानंतर अंतराळ वाहनांचे प्रणोदन सुलभ करणे, ऑक्सिजन आणि हायड्रोजन या दोन इंधनांपुरते मर्यादित ठेवणे हे आहे. मोठी समस्या अशी आहे की वर्तमान प्रणोदन प्रणाली भरपूर विद्युत ऊर्जा वापरतात. तिथेच आमचे जुने परिचित अंतर्गत ज्वलन इंजिन येते.
सिस्टीमला विद्युत उर्जा पुरवण्यासाठी, रौश फेनवे रेसिंगने एक सोपा आणि नाविन्यपूर्ण उपाय शोधला: ते उष्णता आणि वीज प्रदान करण्यास सक्षम असलेले छोटे इनलाइन सहा-सिलेंडर इंजिन वापरते. उच्च-गुणवत्तेच्या सामग्रीसह बनवलेले, हे 600cc, 26hp इंजिन दाबयुक्त ऑक्सिजन पुरवठ्याद्वारे समर्थित आहे, जे त्यास अंतराळात कार्य करण्यास अनुमती देते.
त्याच्या उत्पत्तीमध्ये, हे इतर अनेकांसारखे अंतर्गत ज्वलन इंजिन आहे – कनेक्टिंग रॉड, स्पार्क प्लग आणि इतर घटक पिक-अपमधून येतात – परंतु ते जास्तीत जास्त 8,000 rpm वर दीर्घ कालावधीसाठी कार्य करण्यासाठी विकसित केले गेले होते. रौश फेनवे रेसिंगने सुरुवातीला वातावरणातील व्हँकेल इंजिनचा प्रयोग केला (सोप्या सिद्धांतानुसार), तथापि, वजन, कार्यप्रदर्शन, ऑपरेशनल मजबूती, कमी कंपन आणि स्नेहन या बाबतीत सरळ-सहा ब्लॉक सर्वोत्तम तडजोड ठरला.
बॅटरी, सोलर सेल आणि फ्लुइड स्टोरेज टँक पेक्षा हलके असण्याव्यतिरिक्त, ज्वलन इंजिनचे आयुष्य जास्त आहे आणि जलद इंधन आहे. आत्तासाठी, प्रकल्प चांगला चालू आहे असे दिसते – या लहान ज्वलन इंजिनचा अंतराळात पहिला प्रवेश कधी होईल हे शोधण्यासाठी आम्ही फक्त प्रतीक्षा करू शकतो.
