हा लेख खरोखर कार बद्दल नाही. सकाळी उशिरा प्रकाशित झालेला हा भटका लेख, ड्रायव्हिंगचा आनंद आणि इतर काही मूठभर गोष्टींबद्दल हा सर्वात मोठा उद्रेक आहे. हे त्यांच्यासाठी आहे ज्यांनी बर्याच काळापासून रिझन ऑटोमोटिव्हचे अनुसरण केले आहे आणि त्यांना या रॅम्बलिंगची आधीच सवय आहे.
प्रत्येक गोष्टीला कलाटणी मिळावी म्हणून आठवडा कोणाला संपला नाही? आणि जेव्हा तुम्हाला असे वाटते की प्रत्येक गोष्टीला वळण घेण्यासाठी ऑर्डर द्यावी, तेव्हा सर्वोत्तम उपाय म्हणजे "तो" वक्र देणारे आहोत. याचा अर्थ न घेता, मी ही वक्र घ्यायला गेलो...
कधीही न संपणारे आठवडे
काल मी लेजर ऑटोमोबाइल ऑफिसमधून उशीरा आणि थकलो होतो. कंटाळा आला! पण गाड्यांचाही कंटाळा आला. गाड्यांबद्दल लिहिण्याचा आणि बोलण्याचा संपूर्ण आठवडा, पुढच्या आठवड्यानंतर मी जिनिव्हा मोटर शोमध्ये कारच्या ओव्हरडोजसह ती घेतली.
मला पॉकेटबुकच्या अलौकिक बुद्धिमत्तेला भेटायचे आहे ज्याने एकदा म्हटले होते की "जे आनंदासाठी धावतात ते कधीही थकत नाहीत". किती मोठे खोटे आहे. आपल्याला जे आवडते ते करणे खूप काम आणि थकवणारे देखील आहे. शक्ती, विस्थापन, मानक उपकरणे आणि कोणत्याही कंपनीच्या दैनंदिन जीवनातून उद्भवणाऱ्या समस्या डोळ्यांसमोर ठेवून मी हा आठवडा संपवला.
आमचे व्यावसायिक जीवन आम्हाला सर्वात जास्त आवडणारे बनवण्यात समस्या अशी आहे की आम्ही हा "छंद" कोणत्याही क्रियाकलापांच्या सामान्य समस्यांसह दूषित करतो – न भरलेली बिले, न भरलेली बिले… सामान्य.
कारची चाचणी करणे हे आता फक्त ड्रायव्हिंग राहिलेले नाही, लिहिणे आता फक्त लिहिणे नाही.
ऑफिसमधून बाहेर पडल्यावर मला फक्त घरी जाऊन आराम करायचा होता. खरंच साचलेला थकवा होता. तुम्हाला माहीत आहे त्याप्रमाणे, Razão Automóvel येथे तुमच्यासोबत काही कथा शेअर करण्यापेक्षा मला अधिक आनंद देणारे काहीही नाही – उदाहरणार्थ, यासारखे. किंवा माझ्या पहिल्या कारबद्दल, ज्यावर अनेक वर्षे आहेत.
"पहिला गीअर, दुसरा गियर, तिसरा गियर. हे नेहमी 5,500 आरपीएमला मारणारे रेव्ह मोजते (त्याला आणखी ताणणे योग्य नव्हते)."
बाकीचे सामान्य लेख आहेत, जिथे वस्तुस्थिती आणि कठोरता प्रचलित आहे ज्यामुळे Razão Automóvel आज काय आहे.
आणि हे वाचण्याचा त्रास तुम्ही घेत आहात (मी म्हणालो की हा लेख फक्त "हार्ड्स" साठी आहे जे बर्याच काळापासून आमचे अनुसरण करीत आहेत) तुम्हाला हे माहित असले पाहिजे की लवकरच, लवकरच, आम्ही Razão Automóvel येथे अनेक नवीन वैशिष्ट्ये लॉन्च करणार आहोत.
इतर बातम्यांबरोबरच, तुम्ही आमच्या साइटवर सामग्रीचे योगदान देण्यास देखील सक्षम असाल. पण या लेखाच्या विषयाकडे परत जाऊया आणि बातमी दुसर्‍या वेळेसाठी सोडूया…
गोष्टी केव्हाही वाईट होऊ शकतात...
मी ऑफिस सोडले आणि "जुन्या पोर्तुगीज" ला मारहाण करण्याइतकी गाडी चालवण्याच्या इच्छेने Mazda MX-5 RF मध्ये आलो.मी निषेध केला की कार लहान आणि लहान आहे, आणि हे आणि ते. मी इंजिन सुरू केले, चाके दक्षिण रिमकडे वळवली आणि मी घराकडे निघालो – वाटेत काही मानसिक शाप म्हणत. मूड इतका चांगला होता की मी माझ्या 1.5 dCi Mégane च्या 200 000 km चाकाच्या मागे राहणे पसंत करेन — ज्याला MX-5 RF पेक्षा इंजेक्टरच्या रिंगमध्ये समस्या आहे.
माझदा कडे परत येत आहे. “अरे! बँकेत कोणी गोंधळ घातला?” मी कारमधील प्रत्येक गोष्टीची छेड काढली—सर्वकाही! दक्षिण-मध्य फेरीच्या पायथ्याशी असलेल्या काही दिव्यांनी माझे लक्ष वेधून घेतले. "ऑपरेशन थांबा, बरं... मला तेच हवे होते". “शुभ संध्याकाळ मिस्टर ड्रायव्हर, कृपया तुमची कागदपत्रे”. मी ऑफिसमध्ये माझे पाकीट विसरलो!
"कार आपल्याला अशी भावना देते की आपण घटनांचे प्रभारी आहोत."
मला फक्त हे हवे होते. सुदैवाने कायद्याची अंमलबजावणी करणार्‍या अधिकार्‍यांना अधिक समजू शकले नसते. माझ्या कागदपत्रांच्या काही छायाप्रत दाखवून आणि फुगा फुंकून त्यांनी मला जाऊ दिले - अर्थात मी काहीही आरोप केला नाही. पण मी इतका भरकटलो की मी अल्माडाला जाण्याऐवजी कोस्टा डी कॅपरिकाच्या बाजूला गेलो.
पण ते सुधारू शकतात...
पहिला गियर, दुसरा गियर, तिसरा गियर. हे नेहमी 5500 rpm मारणाऱ्या रोटेशन्सची गणना करते (त्याला आणखी ताणणे योग्य नव्हते). आणि जेव्हा मला समजले की मी या दिवसांची निराशा त्या लहान जपानी मुलावर उतरवत आहे. आणि त्याचा परिणाम वाईट झाला.
मी कार इंडस्ट्रीमध्ये गोंधळ घालत आलो होतो आणि अचानक मी माझ्या सामान्य स्थितीत परतलो: छान कार! मला पुन्हा गाड्या आवडायला लागल्या. असे नाही की मला ते आवडणे बंद झाले आहे, परंतु मी शेवटच्या वेळी इतक्या समाधानाने गाडी चालवली होती हे मला आठवत नाही.
मी मॉन्टे डी कॅपरिका राउंडअबाउटवर परत न जाता संपवले. मी कधीही न चाललेले मागचे रस्ते शोधायचे ठरवले. मी वळणे शोधत आहे आणि A38 च्या स्पीड रडारमधून सुटण्याचा प्रयत्न करत आहे.
मी इलेक्ट्रिकली चालवलेला मेटल हुड उचलला (मला मॅन्युअल कॅनव्हास हूडसह MX-5 चांगले आवडते…), रेडिओ चालू केला आणि दक्षिण किनार्‍यावर हरवलो. मी अलेन्तेजो येथील आहे, मी लिस्बनमध्ये काम करतो, पण मी इथेच राहतो. हरवणं सोपं होतं कारण मला या किनाऱ्यावरचं काहीच माहीत नाही.
माझ्या डोक्यावर घिरट्या घालणारा ढग वाऱ्याने उडून गेला – कदाचित मी हुड मागे खेचल्यामुळे. वाहन चालवणे हे खरोखरच सर्वोत्तम औषध आहे. मी कोणतीही समस्या सोडवली नाही परंतु मला एक स्पष्ट डोके मिळाले आणि मला 5500 rpm च्या पुढे जाण्याची देखील गरज नाही.
त्या क्षणापासून, माझी इच्छा सूर्योदयापर्यंत चालवण्याची होती – मी तसे न करण्याचे एकमेव कारण म्हणजे मला बाथरूमला जावेसे वाटले (मला एक खरे कारण… शिट!). पण चाकात हरवून जाणे चांगले होते.
म्हणूनच आम्हाला गाड्या आवडतात.
आपल्या आयुष्यात असे बरेच काही आहे ज्यावर आपण नियंत्रण ठेवत नाही — उदाहरणार्थ बाथरूममध्ये जाण्याची इच्छा (lol). आणि या सगळ्यात, कार अपवाद राहते. कार अजूनही आम्हाला ते नियंत्रण, ते स्वातंत्र्य देतात. चाकावर आपण आपल्याला पाहिजे तिथे जातो आणि आपल्याला कसे पाहिजे! जर ती रियर-व्हील ड्राइव्ह कार असेल, तर ती बाजूलाही असू शकते… ती बाजूला असावी.
कार आपल्याला अशी भावना देते की आपण घटनांचे प्रभारी आहोत. उजवे वळण, लॉक. डावीकडे वळा, वेग वाढवा आणि गीअर्स शिफ्ट करा. ५५०० आरपीएम! हे MX-5 RF मध्ये घडले - या उद्देशासाठी एक उत्कृष्ट साथी - परंतु ती दुसरी कार असू शकते.
या आणि इतरांसाठीच कार आपली कल्पनाशक्ती भरतात. मी पैज लावतो की आम्ही यात एकत्र आहोत: आम्हा सर्वांचा एक भयानक आठवडा गेला आहे जिथे आम्हाला फक्त कारमध्ये बसायचे आहे आणि कुठेतरी जायचे आहे, काहीही असो. माझा कालचा दिवस होता आणि तुझा?
मी या संधीचा फायदा घेत मला या त्रासदायक वीकेंडला घेऊन गेलेल्या Mazda MX-5 RF ला काही कौतुकाचे शब्द समर्पित केले.
तो उंचीवर वागला. ही जबरदस्त पॉवर असलेली स्पोर्ट्स कार नाही (१३१ एचपी असलेले १.५ लीटर इंजिन योग्य आहे), पण या शुक्रवारी मला त्याचीच गरज होती. एक कार जी चांगली वागली, तीक्ष्ण, ज्याने मला आव्हान दिले नाही आणि मी सांगितले ते सर्व केले. आणि केले.
ही उत्कृष्ट चिकित्सा होती. मी शिफारस करतो. वाहन चालवणे हे खरोखरच सर्वोत्तम औषध आहे...