पालन, कालावधी. नवीन कोरोनाव्हायरसमुळे होणारा संसर्ग थांबवण्यासाठी 30 ऑक्टोबर ते 3 नोव्हेंबर दरम्यान नगरपालिकांमधील हालचालींवर निर्बंध घालण्यासंबंधी सरकारने लागू केलेल्या उपाययोजनांच्या गुणवत्तेवर मी भाष्य करणार नाही.
आम्हाला विश्वास आहे की या आणि इतरांसारख्या सर्व उपायांचा विचार केला गेला होता. तथापि, प्रत्येक नियमाला अपवाद आहे. आणि कालच्या अपवादाची पुनरावृत्ती करणे मला खूप गंभीर वाटते.
काल, हजारो लोकांना, दीर्घ आठवड्याच्या कामानंतर, मोठ्या शहरी केंद्रांच्या बाहेर उभारलेल्या स्टॉप ऑपरेशन्सचा सामना करावा लागला. वाहतूक कोंडी झाली होती. संपूर्ण देशात कृत्रिमरीत्या तयार केलेल्या अंतहीन रहदारी ओळी.
या हजारो लोकांमध्ये मी होतो. माझ्या आजूबाजूला मला वीकेंडसाठी तयार असलेल्या कुटुंबांसह गाड्या दिसल्या नाहीत, मी लोकांना त्यांच्या घरी परतण्याचा प्रयत्न करताना पाहिले. मी म्हटल्याप्रमाणे, मी हालचालींवर निर्बंध घालण्याच्या गरजेवर शंका घेत नाही. परंतु मी काल दुपारच्या दरम्यान केलेल्या नियंत्रणाच्या "मोड्स ऑपरेंडी" वर प्रश्न विचारतो.
आमच्या वृत्तपत्राची सदस्यता घ्या
मी मित्रांसोबत देवाणघेवाण केलेल्या संदेशांमधून आणि मी सोशल मीडियावर वाचलेल्या संदेशांमधून — हा एक मर्यादित नमुना आहे, परंतु ज्याकडे दुर्लक्ष केले जाऊ नये — मी एक प्रभावी भावना नोंदवली: राग. आणि अशा वेळी जेव्हा लोक आणि संस्था नवीन कोरोनाव्हायरसशी लढण्याच्या (कायदेशीर) थकवावर आरोप करू लागले आहेत, तेव्हा आम्ही आमचे प्रयत्न वाया घालवू शकत नाही. ट्रॅफिक आणि मीडिया उपकरणांव्यतिरिक्त, मला शंका आहे की इतर कोणताही हेतू साध्य झाला आहे.
आम्ही पुन्हा आहार देऊ शकत नाही की शंका आहेत. खर्चावर, अधिक प्रतिबंधात्मक उपायांकडे परत जावे लागल्यास, उपाययोजनांबद्दल तिरस्काराची भावना किंवा त्याहूनही वाईट, प्राधिकरणाकडे, आधीच स्थापित केले गेले आहे.
म्हणून, या साथीच्या रोगाचा सामना करण्यासाठी अधिक कार्यक्षम मार्ग आवश्यक आहेत. या विशिष्ट प्रकरणात? शहरी केंद्रांपासून दूर असलेल्या टोल विभाग आणि लेनवरील कामकाज का थांबवू नये? अशा प्रकारे, त्यांच्या निवासस्थानाच्या बाहेर कोण प्रवास करते हे प्रभावीपणे नियंत्रित करणे आणि दररोज लिस्बन आणि पोर्तोमधून जाणार्‍या हजारो लोकांच्या घर/काम/घराच्या मार्गावर चालण्याची परवानगी देणे.
या लढ्यात आपण सर्वांनी एकत्र असायला हवे. आम्हाला दूर ढकलून देऊ नका.