वेळोवेळी, खेळापेक्षा मोठे असलेल्या खेळाडूंच्या कामगिरीचे साक्षीदार होण्याचा बहुमान मानवतेला मिळाला आहे. जे खेळाडू चाहत्यांची फौज ओढतात, जे चाहत्यांना नखे चावत सोफाच्या काठावर उभे राहतात, कारण ट्रॅफिक लाइट चेकरित ध्वज होईपर्यंत बाहेर जातात.
मोटोजीपी वर्ल्डमध्ये असा अॅथलीट आहे: व्हॅलेंटिनो रॉसी . 36 वर्षीय इटालियन पायलटची कारकीर्द हॉलिवूडमधील सर्वोत्तम पटकथा लेखकाच्या कल्पनेलाही मागे टाकते. कोणीतरी म्हटल्याप्रमाणे "वास्तविक नेहमीच कल्पनेला मागे टाकते, कारण कल्पनाशक्ती मानवी क्षमतेने मर्यादित असली तरी, वास्तवाला मर्यादा नसते." व्हॅलेंटिनो रॉसीलाही मर्यादा माहीत नाहीत...
जवळपास 20 वर्षांच्या जागतिक कारकिर्दीसह, रॉसी त्याचे 10 वे विजेतेपद जिंकण्याच्या दिशेने, लाखो चाहत्यांना आपल्यासोबत खेचत आहे आणि इतिहासातील काही सर्वोत्तम रायडर्सना पराभूत करत आहे: मॅक्स बियागी, सेटे गिबरनाऊ, केसी स्टोनर, जॉर्ज लॉरेन्झो आणि या वर्षी, नक्कीच, मार्क मार्केझच्या नावाने जाणारी एक घटना.
मी 1999 पासून MotoGP वर्ल्ड चॅम्पियनशिपचे अनुसरण करत आहे आणि इतक्या वर्षांनंतरही मी 'il dottore' च्या मीडिया कव्हरेजने प्रभावित आहे. सर्वात अलीकडील उदाहरण गुडवुड (प्रतिमांमध्ये) येथे घडले, जेथे इटालियन ड्रायव्हरच्या उपस्थितीने फॉर्म्युला 1 ड्रायव्हर्ससह इतर सर्वांना ग्रहण केले.
काहीतरी अधिक प्रभावी कारण आम्ही ऑटोमोबाईलशी संबंधित एका इव्हेंटबद्दल बोलत आहोत. सर्वत्र 46 क्रमांकाचे ध्वज, पिवळ्या जर्सी, टोप्या आणि तुम्ही कल्पना करू शकता अशा सर्व व्यापारी वस्तू होत्या.
फॉर्म्युला 1 मध्ये आपल्याकडे असे कोणीही नाही. आमच्याकडे सेबॅस्टियन वेटेल किंवा फर्नांडो अलोन्सो सारखे निर्विवाद प्रतिभा आणि हेवा करण्याजोगे रेकॉर्ड असलेले चालक आहेत. तथापि, मध्यवर्ती समस्या प्रतिभा किंवा जागतिक विजेतेपदांची संख्या नाही. कॉलिन मॅक्रेचे उदाहरण घ्या, जो वर्ल्ड रॅली चॅम्पियनशिपमध्ये सर्वात हुशार ड्रायव्हर नव्हता आणि तरीही त्याने जगभरातील चाहत्यांची फौज जिंकली.
हे करिश्माबद्दल आहे. कॉलिन मॅक्रे, व्हॅलेंटिनो रॉसी, आयर्टन सेन्ना किंवा जेम्स हंट सारखे, ट्रॅकवर आणि ऑफ द कॅरिज्मॅटिक ड्रायव्हर्स (किंवा होते...) आहेत. सेबॅस्टियन वेटेलने कितीही जेतेपदे जिंकली असली तरी त्याचे खरे कौतुक कोणीच करत नाही असे दिसते. त्याच्याकडे कशाची तरी कमतरता आहे... उदाहरणार्थ, मायकेल शूमाकरकडे कोणीही त्याच्याकडे ज्या आदराने पाहतो.
फॉर्म्युला 1 ला आमचे रक्त पुन्हा उकळण्यासाठी कोणाची तरी गरज आहे — हा काही योगायोग नाही की 2006 मध्ये स्कुडेरिया फेरारीने व्हॅलेंटिनो रॉसीला फॉर्म्युला 1 मध्ये आणण्याचा प्रयत्न केला. कोणीतरी आम्हाला पलंगावरून खाली आणण्यासाठी. माझ्या आई-वडिलांच्या पिढीत आयर्टन सेना होती, मला आणि येणाऱ्यांनाही कोणाचीतरी गरज आहे. पण कोण? यासारखे तारे दररोज जन्माला येत नाहीत - काही म्हणतात की ते फक्त एकदाच जन्माला येतात. म्हणूनच त्याची चमक कायम राहिल्यास आपण त्याचा आनंद घेतला पाहिजे.
एकल-सीटरच्या नेत्रदीपकतेचा अभाव नियम बदलून सोडवला जातो. दुर्दैवाने, डिक्रीद्वारे मोठी नावे तयार केली जात नाहीत. आणि लॉडा किंवा आयर्टन सेन्ना यांना धक्का देणे किती चांगले झाले असेल...
