यो राय टुक्रा सडक सुरक्षाको गहिराइमा विचार गर्ने उद्देश्यले (र होइन ...) हो। यो एक आक्रोश हो। दश वर्षभन्दा बढी अवधिमा एकपटक मात्रै तीव्र गतिमा चलाउने चालकको आक्रोश। मेरो ड्राइभिङ बिना - सधैं सुरक्षित र निवारक - परिवर्तन भएपछि, मलाई लाग्छ कि म "जरिवानाको श्रेणी" मा माथि जानको कगारमा छु...
आज सम्म, म रडारसँग कहिल्यै डराएको छैन। अब मसँग छ। हाल, रडारहरू जताततै देखा पर्दैछन् र सडक सुरक्षा र "लुट्ने मोटर चालकहरू" तर्फ लाग्ने निरीक्षणहरू बीचको सीमा झन्झन् धमिलो हुन थालेको छ। त्यहाँ अनावश्यक रूपमा कम गति सीमाहरू छन् र यी ठाउँहरूमा रडारहरू सामान्यतया राखिन्छन्। चेतावनी बिना रडारहरू राख्नको साथ अर्को समस्या छ: तिनीहरूले चालकहरूमा असामान्य व्यवहार उत्पन्न गर्छन्।
जब हामी कम्तिमा यो आशा गर्छौं, ड्राइभरहरूले अचानक गति घटाउँछन् किनभने त्यहाँ रडार छ। पूर्ण ब्रेकहरू! जसले रोक्न सक्छ । कसले सक्दैन…
असामान्य: इलाकामा गति कसरी घटाउने... "सर जस्तै"
थप उदाहरणहरू। 60 किमी/घण्टामा Águas Livres Aqueduct, 50 km/h मा मार्कुस टनेल वा 70 km/h मा A38 (Costa da Caparica-Almada) तल जाने प्रयास गर्नुहोस्... यो सजिलो छैन। हाम्रो ध्यान अब सडक र स्पीडोमिटर बीच विभाजित थियो। यो सडकमा राडारको आवश्यकता होइन, तर ती कुन बाटोमा राखिन्छ भन्ने कुरा हो। यदि धेरै जसो केसहरूमा रडारहरूले दुर्घटनाहरू रोक्छन् भने, विशेष अवस्थामा (जसलाई मैले पहिले नै देखेको छु) तिनीहरूले सम्भावित रूपमा उनीहरूलाई निम्त्याउन योगदान दिन सक्छन्।म त्यो समय सम्झन्छु जब मलाई थाहा थियो कि मेरो जिम्मेवार ड्राइभिङ (कहिलेकाहीँ कानुनी सीमा भन्दा माथि… हो, जो कहिल्यै!) मैले घरमा जरिवाना तिर्ने छैन भन्ने पर्याप्त ग्यारेन्टी थियो। अब छैन। यो होइन, किनभने त्यहाँ रडारहरू रणनीतिक रूपमा स्थानहरूमा राखिएका छन् जहाँ स्थापित सीमा भन्दा माथि "फोटोग्राफ" गर्न सजिलो छ।
यो पनि हेर्नुहोस्: २० वर्षमा, कार सुरक्षामा धेरै परिवर्तन भएको छ। धेरै धेरै!
दुर्भाग्यवश, हाम्रो देशमा सडक सुरक्षा नीति सबै भन्दा माथि एक अर्थमा बनाइएको छ: राज्यको खल्तीको अर्थमा। मापदण्ड प्रभावकारी सडक सुरक्षा र तथाकथित "जरिवानाको लागि शिकार" बीच फरक देखिन्छ। यो राम्रो थियो कि राष्ट्रिय अधिकारीहरूले सडक मर्मतमा आधा जोस राखेका थिए जुन उनीहरूले तीव्र गतिको सामना गर्नमा छन्।
अन्य उदाहरणहरू मध्ये, अल्कासर र ग्रान्डोला बीचको IC1 मा जाँदा हामी सबैलाई लज्जित तुल्याएको हुनुपर्छ। लज्जाको कुरा हो।