समय-समयमा, मानवताले खेलकुद भन्दा ठूला खेलाडीहरूको प्रदर्शन देख्ने सुअवसर पाएको छ। एथलीटहरू जसले फ्यानहरूको सेनालाई तान्छन्, जसले फ्यानहरूलाई सोफाको छेउमा आफ्नो नङ काटेर खडा गराउँछन्, किनकि ट्राफिक लाइटहरू चेकर्ड झण्डासम्म बाहिर जान्छन्।
MotoGP World सँग यस प्रकारको एथलीट छ: भ्यालेन्टिनो रोसी । 36 वर्षीय इटालियन पाइलटको क्यारियरले हलिउडको उत्कृष्ट पटकथा लेखकको कल्पनालाई पनि पार गर्यो। जसरी कसैले भनेका छन् "वास्तविकताले सधैं कल्पनालाई उछिनेको छ, किनकि जब कल्पना मानवीय क्षमताले सीमित हुन्छ, वास्तविकतालाई कुनै सीमा थाहा हुँदैन"। भ्यालेन्टिनो रोसीलाई पनि कुनै सीमा थाहा छैन...
लगभग 20 वर्षको विश्व करियरको साथ, रोसीले आफ्नो 10 औं उपाधि जित्ने, लाखौं फ्यानहरूलाई आफूसँग तान्दै र इतिहासका केही उत्कृष्ट राइडरहरूलाई पराजित गर्ने दिशामा उत्कृष्ट कदम चाल्दै छन्: म्याक्स बियागी, सेटे गिबर्नाउ, केसी स्टोनर, जर्ज लोरेन्जो र यो वर्ष, निस्सन्देह, मार्क मार्केजको नामबाट जाने एउटा घटना।
म 1999 देखि MotoGP विश्व च्याम्पियनसिप पछ्याउँदै छु र यति वर्ष पछि म अझै पनि 'il dottore' को मिडिया कभरेजबाट प्रभावित छु। सबैभन्दा भर्खरको उदाहरण गुडवुड (तस्बिरहरूमा) मा भएको थियो, जहाँ इटालियन ड्राइभरको उपस्थितिले सबैलाई ग्रहण गर्यो, जसमा फॉर्मुला 1 ड्राइभरहरू पनि समावेश थिए।
केहि अझ प्रभावशाली छ किनकि हामी अटोमोबाइलसँग सम्बन्धित घटनाको बारेमा कुरा गर्दैछौं। जताततै ४६ नम्बरको झण्डा, पहेंलो जर्सी, टोपी र तपाईंले कल्पना गर्न सक्ने सबै व्यापारिक सामानहरू थिए।
सूत्र १ मा हामीसँग त्यस्तो कोही छैन। हामीसँग निर्विवाद प्रतिभा र ईर्ष्यायोग्य रेकर्ड भएका चालकहरू छन्, जस्तै सेबास्टियन भेट्टेल वा फर्नान्डो अलोन्सो। यद्यपि, केन्द्रीय मुद्दा प्रतिभा वा विश्व शीर्षकहरूको संख्या होइन। कोलिन म्याक्राइको उदाहरण लिनुहोस्, जो विश्व र्याली च्याम्पियनसिपमा सबैभन्दा प्रतिभाशाली ड्राइभर थिएनन् र अझै पनि विश्वभरका फ्यानहरूको फौज जितेका थिए।
यो करिश्मा को बारे मा छ। भ्यालेन्टिनो रोसी, एर्टन सेन्ना वा जेम्स हन्ट जस्ता कोलिन म्याकरे, ट्र्याकमा र बाहिर क्यारिज्म्याटिक चालकहरू हुन् (वा थिए...)। सेबास्टियन भेट्टेलले जतिसुकै उपाधि जितेको भएतापनि, कसैले पनि उनको कदर गर्दैन जस्तो देखिन्छ। ऊसँग केही कुराको कमी छ... उदाहरणका लागि, माइकल शुमाकरलाई जस्तो सम्मानका साथ कसैले हेर्दैन।
Formula 1 लाई हाम्रो रगत फेरि उमाल्न कसैको आवश्यकता छ — यो संयोग होइन कि 2006 मा Scuderia Ferrari ले भ्यालेन्टिनो रोसीलाई फॉर्मुला 1 मा ल्याउने प्रयास गर्यो। कसैले हामीलाई सोफाबाट हटाउनको लागि। मेरो आमाबुवाको पुस्तामा एर्टन सेन्ना थियो, मेरो र आउनेहरूलाई पनि कसैको आवश्यकता छ। तर को? यस्ता ताराहरु हरेक दिन जन्मिदैनन् - कोही भन्छन् कि उनीहरु एक पटक मात्रै जन्मेका छन् । त्यसकारण हामीले यसको चमक लामो समयसम्म रमाइलो गर्नुपर्छ।
एकल-सीटरहरूको दर्शनीयताको अभाव नियमहरू परिवर्तन गरेर समाधान गरिन्छ। दुर्भाग्यवश, ठूला नामहरू डिक्रीद्वारा सिर्जना गरिएका छैनन्। र लौडा वा आयर्टन सेन्नालाई धक्का दिनु कत्ति राम्रो भएको हुनुपर्छ ...
