Voor nu, de Alfa Romeo 156 het was het enige model van het Italiaanse merk dat de Auto van het Jaar-trofee in Portugal won - ook samenvallend met zijn verkiezing tot Europese Auto van het Jaar in hetzelfde jaar.
De 156 zou op vele vlakken een mijlpaal worden voor het Italiaanse merk, en het werd uiteindelijk een van zijn grootste commerciële successen ooit: meer dan 670.000 verkochte exemplaren van 1997 tot 2007. Sindsdien is er geen Alfa Romeo meer gezien. erin geslaagd om volumes van dit kaliber te bereiken.
Het nam de plaats in van de vaak bekritiseerde 155 en bracht daarmee meer verfijning en ambitie met zich mee, zowel qua ontwerp als qua technische kenmerken.
van meester
Het had meteen een sterke impact op het ontwerp, met Walter da Silva, destijds Design Director van Alfa Romeo, die verantwoordelijk was voor de lijnen.
Het was geen retro-voorstel, verre van dat, maar het integreerde elementen die andere tijdperken opriepen, vooral als we het van voren bekeken.
Het kenmerkende gezicht van de Alfa Romeo 156 werd gemarkeerd door een scudetto die de bumper "binnendrong" (die herinnert aan modellen uit andere tijdperken) en de kentekenplaat opzij duwde - sindsdien is het bijna een van de merkafbeeldingen geworden van het ... Italiaanse merk .
Ondanks dat het een "all ahead" was (motor in dwarspositie voor en voorwielaandrijving), waren de proporties van deze driepak saloon met relatief compacte afmetingen van zeer goede standaard. Het profiel deed denken aan een coupé en de handgreep van de achterportier die naast de C-stijl in het raam was geïntegreerd, versterkte deze perceptie - de 156 was niet de eerste met deze oplossing, maar hij was een van de belangrijkste verantwoordelijken voor de populariteit ervan .
De oppervlakken waren schoon, met uitzondering van twee vouwen op de assen die ook de taille bepaalden. De esthetiek werd afgemaakt door optische groepen, zowel voor als achter, slank en van bescheiden afmetingen, in tegenstelling tot veel van wat destijds werd gezien.
In 2000 werd de 156 Sportwagon geïntroduceerd, wat de terugkeer van de Alfa Romeo naar bestelwagens markeerde, iets dat niet is gebeurd sinds de Alfa Romeo 33 Sportwagon. Net als de sedan viel de Sportwagon ook op door zijn zeer aantrekkelijke uiterlijk - let terzijde, wie herinnert zich de advertentie voor Sportwagon met actrice Catherine Zeta-Jones? - en, merkwaardig feit, ondanks dat het de meest bekende carrosserie van bekwaamheden was, was de kofferbak iets kleiner dan die van de sedan.
Alfa Romeo 156 Sportwagon verscheen bijna drie jaar na de sedan
De waarheid is dat zelfs vandaag, meer dan twee decennia na zijn lancering, de Alfa Romeo 156 een stilistisch monument blijft, dat elegantie en sportiviteit combineert als weinig anderen. Een van de mooiste sedans ooit? Ongetwijfeld.
Was het aan de buitenkant indrukwekkend vanwege zijn uiterlijk, aan de binnenkant was het niet veel anders. Het interieur deed meer denken aan een Alfa Romeo uit andere tijdperken, vooral zichtbaar in het instrumentenpaneel met twee ronde wijzerplaten met een kap en in de extra wijzerplaten die in de middenconsole zijn geïntegreerd (naar de bestuurder gericht).
De eerste common rail
Onder de motorkap vonden we verschillende atmosferische viercilinder benzinemotoren in lijn, met cilinderinhouden tussen 1,6 en 2,0 l, allemaal Twin Spark (twee bougies per cilinder) en vermogens tussen 120 pk en 150 pk.
Toen de 156 werd gelanceerd, wonnen de Diesels al aan bekendheid op de markt en konden daarom niet anders dan aanwezig zijn. De bekendste was de 1.9 JTD van de Fiat Groep, maar daarboven vonden we een vijfcilinder-in-lijn met een inhoud van 2,4 l die eruitzag als de eerste diesel die op de markt werd geïntroduceerd met het Common Rail-injectiesysteem (common ramp), met vermogens tussen 136 pk en 150 pk.
De vijfcilinder common rail
Na de restyling uitgevoerd door Giorgetto Giugiaro's Italdesign, bekend in 2003, waren er meer mechanische innovaties, zoals de introductie van directe injectie in de 2,0 l benzinemotor, aangeduid met het acroniem JTS (Jet Thrust Stoichiometric), waardoor het vermogen opgroeide tot 165 pk. Dieselmotoren kregen ook versies met meerdere kleppen, zowel in de 1.9 (nog in 2002) als in de 2.4, die begon te worden geïdentificeerd als JTDm, met een vermogen dat toenam, in de laatste, tot 175 pk.
Geassocieerd met de benzine- en dieselmotoren waren handgeschakelde vijf- en zesversnellingsbakken, terwijl de 2.0 Twin Spark en JTS ook konden worden gekoppeld aan de Selespeed, een halfautomatische robotversnellingsbak.
V6 Busso
Maar in de schijnwerpers stond natuurlijk de vereerde V6 Busso. Eerst in de versie met een inhoud van 2,5 l, die 190 pk (later 192 pk) kan leveren, wat kan worden geassocieerd met een intrigerende automatische transmissie van het Q-systeem, die een handmatige modus had die een H-patroon handhaafde, zoals een handmatige transmissie, naar zijn vier snelheden.
Later arriveerde de "vader" van alle Busso met de 156 GTA, de sportiefste versie van het assortiment. Hier groeide de 24-kleppen V6 uit tot een inhoud van 3,2 l en een vermogen tot 250 pk, destijds beschouwd als de grenswaarde voor een voorwielaandrijving. Maar over dit zeer speciale model raden we u aan ons artikel erover te lezen:
verfijnde dynamiek
Hij was overtuigd door zijn ontwerp en mechanica, maar ook zijn chassis mocht niet worden verwaarloosd. De aanpassingen aan het C1-platform van de Fiat Groep zorgden niet alleen voor een superieure wielbasis in vergelijking met andere modellen die het gebruikten, maar kregen ook onafhankelijke wielophanging op beide assen. Aan de voorkant was een uitgekiend overlappend dubbeldriehoekschema en aan de achterkant een MacPherson-schema, dat voor een passief stuureffect zorgde.
Met een restyling in 2003 kreeg de 156 nieuwe achteroptica en bumpers...
Ondanks het feit dat hij voor een verfijnde dynamiek zorgde, was de ophanging nog steeds een hoofdpijn. Het kwam vaak voor dat deze niet goed uitgelijnd was, wat leidde tot voortijdige slijtage van de banden, terwijl de blokken achter de bel fragiel bleken te zijn.
Laten we niet vergeten de richting te vermelden, die vrij direct is - en dat is hij nog steeds - met slechts 2,2 ronden van boven naar boven. Tests op hoogte onthulden een sedan met dynamische handling met een sterke sportieve houding en een responsief chassis.
Ook geschiedenis geschreven in de competitie
Als het een nieuw model was, toen het zegevierde in de verkiezing van Auto van het Jaar in Portugal en Europa, kwam het gewoon op de markt, toen zijn carrière eindigde, was zijn erfenis op de circuits enorm. De Alfa Romeo 156 is regelmatig aanwezig geweest in meerdere toerkampioenschappen en zet daarmee de historische erfenis van de 155 (die ook opviel in de DTM) voort.
Hij was drie keer kampioen van het Europees kampioenschap voor toerisme (2001, 2002, 2003), nadat hij ook verschillende nationale kampioenschappen op dit niveau had veroverd en in 2000 ook het Zuid-Amerikaanse kampioenschap supertoerisme. Trofeeën ontbraken niet in de 156.
opvolging
De Alfa Romeo 156 zou zijn carrière definitief beëindigen in 2007, 10 jaar na zijn lancering. Het was een van Alfa Romeo's laatste grote successen (samen met de 147) en markeerde een generatie liefhebbers en alfisti's.
Het zou, nog steeds in 2005, worden opgevolgd door de Alfa Romeo 159 die, ondanks sterkere eigenschappen in parameters zoals stevigheid en veiligheid, er nooit in slaagde het succes van zijn voorganger te evenaren.
Wil je de andere winnaars van Auto van het Jaar in Portugal ontmoeten? Volg de onderstaande link: