Mae Chris Harris, un o'r newyddiadurwyr mwyaf nodedig yn y wasg fodurol, wedi trefnu i gwrdd â dau gerbyd unigryw. Amcan? Darganfyddwch hanfod gyrru.
Rwy’n aml yn meddwl tybed o ble mae’r angerdd hwn am geir yn dod, sy’n gwneud i fy nghalon rasio (mae bron i 11 yr hwyr ac rydw i dal yma yn ysgrifennu am y gwrthrych pedair olwyn hwn…). Pam yr uffern ydw i'n teimlo cystal am herio deddfau ffiseg? Pam ydw i'n hoffi ceir cymaint beth bynnag? Pan yn rhesymol, dylai'r holl larymau yn fy organeb fy nghyfeirio at y reddf fwyaf cyntefig: i oroesi. Ond na, mae'r angerdd hwn yn fy ngyrru'n bendant tuag at y gromlin honno a'r gromlin arall. A'r un sy'n dod ar ôl, yn gyflymach ac yn gyflymach, yn fwy a mwy o graff a beiddgar, pan mai'r cyfan y dylwn fod wedi bod yn ei wneud oedd symud o bwynt A i bwynt B wedi'i lapio mewn bagiau awyr yn y car mwyaf diogel a mwyaf diflas yn y byd. Os yn bosibl rhywogaeth teclyn cartref di-wahaniaeth.
Ond ddim. Po fwyaf y byddwch chi'n fy nharo po fwyaf yr wyf yn eich hoffi. Po fwyaf manly a capricious yw'r car, y mwyaf o emosiynau y mae'n eu codi. Oherwydd teimladau fel y rhain y mae ceir fel y Morgan Three Wheeler neu Caterham Seven, yn ddiamau sylfaenol ac wedi darfod yn dechnegol, yn parhau i fod mor gyfredol ag yr oeddent ar y diwrnod y cawsant eu geni sawl degawd yn ôl.
Oherwydd yn y diwedd, yr hyn sy'n cyfrif mewn gwirionedd yw'r teimladau. Ac nid oes unrhyw beth purach na chysylltiad dyn-peiriant heb gyfryngwyr rhyngddynt. Dyna lle rydyn ni'n dod o hyd i «hanfod gyrru» a dyna lle mae Chris Harris eisiau mynd â ni mewn pennod arall o Drive. Gwyliwch y fideo, mewn achos arall eto lle mae'r traethawd ymchwil bod llai yn fwy yn berthnasol yn ei holl gyflawnder. Chris Harris yn gwirio:
Testun: Guilherme Ferreira da Costa