Αγαπητέ μου Citroën AX,
Σου γράφω στο τέλος όλων αυτών των χρόνων, γιατί μου λείπεις ακόμα. Σε αντάλλαξα, σύντροφό μου τόσων περιπετειών, τόσων χιλιομέτρων, με αυτό το σουηδικό βαν.
Προσπαθησε να με καταλαβεις. Είχε κλιματισμό, πιο μυώδη εμφάνιση και πιο δυνατό κινητήρα. Μου έδωσες τόσες πολλές υποσχέσεις που κατέληξα να σε ανταλλάξω. Στην πραγματικότητα, μου πρόσφερε πράγματα που δεν ονειρευόσουν να μου προσφέρεις. Ομολογώ ότι εκείνοι οι πρώτοι μήνες του καλοκαιριού ήταν φανταστικοί, ο κλιματισμός πήρε τρομερή τροπή και ο ισχυρότερος κινητήρας έκανε τις κινήσεις μου πιο γρήγορες.
Δεν ξέρω καν αν κυλάς ακόμα ή αν έχεις βρει την «αιώνια ανάπαυση» σε σφαγείο αυτοκινήτων.
Επίσης, η ζωή μου είχε αλλάξει. Τα ταξίδια έγιναν μεγαλύτερα, τα ταξίδια στο πανεπιστήμιο ανταλλάχθηκαν με ταξίδια στη δουλειά και η ανάγκη για χώρο αυξήθηκε. Είχα αλλάξει και εσύ ήσουν ακόμα ο ίδιος. Χρειαζόμουν λίγη περισσότερη σταθερότητα (η πλάτη σου…) και ηρεμία (η ηχομόνωση σου…). Για όλους αυτούς τους λόγους σε άλλαξα. Στο γκαράζ μου υπάρχει χώρος μόνο για ένα αυτοκίνητο.
Τα προβλήματα ξεκίνησαν λίγο αργότερα. Από τότε, κάθε φορά που βλέπω ένα Citroën AX σκέφτομαι εσάς και τις περιπέτειές μας. Και τότε ήταν που τα πράγματα άρχισαν να πηγαίνουν στραβά. Προσπάθησα να αναδημιουργήσω στα νέα μου «Σουηδικά» τις στιγμές διασκέδασης που πέρασα μαζί σας, αλλά δεν είναι το ίδιο πράγμα.
Ήσουν τσουγκράνα, είναι πολύ ελεγχόμενη. Μαζί σου ήμουν με δική μου ευθύνη, μαζί της έχω πάντα την παρέμβαση ηλεκτρονικών συστημάτων. Είχες καθαρή αγωγιμότητα, έχει φιλτραρισμένη αγωγιμότητα. Δεν ήσασταν ένα σούπερ σπορ αυτοκίνητο — ο κινητήρας σας δεν απέδιδε περισσότερους από 50 ίππους. Αλλά ο αφοσιωμένος τρόπος που ανέβαινες εκ περιτροπής στους δευτερεύοντες δρόμους που ταξιδεύαμε αναζητώντας αυτές τις καμπύλες (και τι καμπύλες!), σήμαινε ότι, στη φαντασία μου, ήμουν σε κάτι πιο δυνατό.
Σήμερα, με τη ζωή μου πιο σταθερή, σε ψάχνω ξανά. Αλλά δεν ξέρω τίποτα για εσάς, δυστυχώς δεν ξαναπεράσαμε "φάρες" στο δρόμο. Δεν ξέρω καν αν κυλάτε ακόμα ή αν έχετε βρει «αιώνια ανάπαυση» σε κέντρο σφαγής αυτοκινήτων — σαύρα, σαύρα, σαύρα!
Θέλω να σου πω ότι σε ψάχνω ξανά. Θέλω να μάθω πού πας, πώς ήσουν… ποιος ξέρει αν δεν έχουμε ακόμα μερικές χιλιάδες χιλιόμετρα να διανύσουμε μαζί. Το ελπίζω! Σε κάθε περίπτωση, ήσουν και θα είσαι το πρώτο μου αυτοκίνητο.
Από έναν οδηγό που δεν σε ξεχνά,
Ουίλιαμ Κόστα
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Στην φωτογραφία που τονίζεται, υπάρχουν οι δύο ηθοποιοί σε αυτή τη ρομαντική ιστορία των «τεσσάρων τροχών» την ημέρα που χώρισαν. Από τότε, δεν έχω ξαναδεί το Τσεκούρι μου. Ένας φίλος μου μου είπε ότι τον είδε κοντά στο Coruche (Ribatejo). Έκοψα και τα μαλλιά μου.