Ο Alfa Romeo 155 δεν μας κέρδισε αμέσως. Παρουσιάστηκε το 1992, η αποστολή του ήταν να αντικαταστήσει ένα από τα τελευταία γνήσια αυτοκίνητα Alfa Romeo, το χαρισματικό 75, το οποίο θα ήταν επίσης η τελευταία πισωκίνητη Alfa για πάρα πολύ καιρό.
Πλέον, μέλος του ομίλου Fiat, το 155 έχει αποδειχθεί πολύ πιο συμβατικό, καθώς προέρχεται από την ίδια βάση με το Fiat Tipo, με άλλα λόγια, ένα σύνολο μπροστά, μοιράζοντας αμέτρητα εξαρτήματα μαζί του. Παρά το ξεχωριστό στυλ της, η Alfa Romeo 155 «ανέπνευσε» τη Fiat σχεδόν από όλους τους πόρους…
Αλλά η αντίληψη και η έλξη του μοντέλου θα άλλαζε —και με ποιον τρόπο— μετά την απόφαση να το βάλεις να αγωνιστεί στα πιο ποικίλα τουριστικά πρωταθλήματα εκείνης της εποχής. Και ήταν ένας λόγος: το Alfa Romeo 155 GTA μεταξύ 1992 και 1994 κέρδισε το Ιταλικό, το Ισπανικό και το Βρετανικό Πρωτάθλημα Τουρισμού. Αλλά θα ήταν στο DTM, ήδη ως 155 V6 Ti, το γερμανικό πρωτάθλημα υπερτουρισμού, που θα πετύχαινε το μεγαλύτερο επίτευγμά του, νικώντας τις ισχυρές γερμανικές μάρκες στο σπίτι του!
Η Alfa Romeo 155 δικαίως είχε κερδίσει το cuore των ενθουσιωδών!
Εγγραφείτε στο ενημερωτικό μας δελτίο εδώ
Χρειαζόμαστε ένα 155 GTA Stradale
Οι τίτλοι που κέρδισαν δικαιολογούσαν μια αντίστοιχη οδική έκδοση υψηλών επιδόσεων, ακόμη και για τη δυνατότητα εξέλιξης «του είδους» σχεδιάζοντας μια ειδική αναγνώριση, παρόμοια με τη Mercedes-Benz 190E Evo ή τη BMW M3 (E30). Το σχέδιο τέθηκε σε εφαρμογή…
Υπό ανάπτυξη…
Ξεκινώντας από την πιο ισχυρή παραλλαγή του μοντέλου, την 155 Q4 — 2.0 Turbo, 190 ίππους και τετρακίνηση — ουσιαστικά, σχεδόν μια Lancia Delta Integrale με την οποία μοιραζόταν τα κύρια μηχανικά μέρη, η Alfa Romeo στράφηκε στις υπηρεσίες του Sergio Limone .
Φτάνω στη δουλειά
Ο κινητήρας 2.0 θα λάμβανε προδιαγραφές της ομάδας N, ενσωματώνοντας προφανώς έναν νέο στροβιλοσυμπιεστή Garrett T3, ένα νέο intercooler και ένα νέο ECU από τη Magnetti Marelli. Ωστόσο, δεν φαίνεται να σημειώθηκαν κέρδη στην ισχύ, παραμένοντας στους 190 ίππους, αλλά η απόκριση του κινητήρα φαίνεται να ωφελήθηκε.
Η ιστορία λέει ότι οι υπεύθυνοι για τη Fiat ενδιαφέρθηκαν περισσότερο να "τοποθετήσουν" ένα V6 κάτω από το καπό - πιθανότατα το V6 Busso - για να εξασφαλίσουν την απόδοση για καλύτερο αντίπαλο και ακόμη και να ξεπεράσουν τα γερμανικά μοντέλα, αλλά αυτό αποδείχθηκε αδύνατο λόγω της ασυμβατότητας του V6 με τα άλλα μηχανικά και σασί του Delta Integrale.
Δυναμικά οι αλλαγές είχαν μεγαλύτερη σημασία. Στο πίσω μέρος, υιοθετήθηκε η πίσω ανάρτηση της Lancia Delta Integrale —τύπου MacPherson, με κάτω βραχίονες— και τα μετατρόχια θα διευρυνθούν κατά 23 mm και 24 mm, μπροστά και πίσω αντίστοιχα.
Έπρεπε να σχεδιάσουν νέα φτερά για να χωρέσουν τις φαρδιές λωρίδες, καθώς και νέους προφυλακτήρες, παρόμοιους στη σχεδίαση με το ανταγωνιστικό 155 GTA, εκτός από το ότι το πίσω μέρος είναι πλέον διακοσμημένο με ένα νέο φτερό. Το σετ ολοκληρώθηκε με νέες λευκές ζάντες, κάτι συνηθισμένο στον ανταγωνισμό της Alfa Romeo.
Το Πρωτότυπο
Κατασκευάστηκε ένα πρωτότυπο, ακριβώς αυτό που βγαίνει σε δημοπρασία, το οποίο, εκτός από τις εξωτερικές αλλαγές, είδε το εσωτερικό του να απογυμνώνεται και να καλύπτεται με μαύρο δέρμα, έχοντας κερδίσει νέα σπορ καθίσματα και ένα τριάκτινο τιμόνι από τη Sparco, με ένα κάθετο σημάδι στην κορυφή. , όπως βλέπουμε στα αγωνιστικά αυτοκίνητα.
Η πιο περίεργη λεπτομέρεια βρισκόταν στο κλειδί, το οποίο εκτός από το άναμμα/σβήσιμο του κινητήρα, έκοψε αυτόματα το ηλεκτρικό σύστημα και την παροχή καυσίμου σε περίπτωση ατυχήματος, όπως στα αγωνιστικά αυτοκίνητα.
Το πρωτότυπο παρουσιάστηκε στο Salon στη Μπολόνια της Ιταλίας το 1994 και αργότερα θα χρησιμοποιηθεί ως αυτοκίνητο ιατρικής βοήθειας στο Ιταλικό Grand Prix, στη Μόντσα, την ίδια χρονιά, έχοντας ακόμα ως επικεφαλής τον θρυλικό Sid Watkins.
«Χαμένη ευκαιρία»
Ωστόσο, το πρωτότυπο, που δημιούργησε τόσες πολλές προσδοκίες, δεν θα έφτανε ποτέ στη γραμμή παραγωγής. Σύμφωνα με αξιωματούχους της Fiat εκείνη την εποχή, όχι μόνο ήθελαν να δουν τον V6 κάτω από το καπό, για να αντιμετωπίσουν καλύτερα τα M3 και 190E Evo Cosworth της εποχής, αλλά θα απαιτούσαν επίσης μια γραμμή παραγωγής, δεδομένων των διαφορών στα υπόλοιπα 155 , κάτι που θα συνεπαγόταν πολύ υψηλό κόστος.
Η παραγωγή Alfa Romeo 155 GTA Stradale θα επιμείνει στις προθέσεις. Ο Sergio Limone, ο μηχανικός που είναι υπεύθυνος για το έργο, σε μια πρόσφατη συνέντευξη στο Ruote Classiche, λέει ότι ήταν μια χαμένη ευκαιρία.
δημοπρατείται
Μετά την παρουσίαση του πρωτότυπου και τη συμμετοχή στο Ιταλικό Grand Prix το 1994, η Alfa Romeo 155 GTA Stradale κατέληξε στο γκαράζ του Tony Fassina στο Μιλάνο, όπου παρέμεινε για τέσσερα χρόνια πριν πουληθεί σε έναν φίλο.
Αυτός ο φίλος πήρε το αυτοκίνητο στη Γερμανία, όπου έλαβε την πρώτη του εγγραφή για να οδηγηθεί στο δρόμο. Το 1999, το αυτοκίνητο επέστρεψε στην Ιταλία, για μια ιδιωτική συλλογή από έναν παρασκευαστή ειδικευμένο στους κινητήρες της Alfa Romeo, που άλλαξαν πρόσφατα ιδιοκτήτες, οι οποίοι τώρα το έθεσαν προς πώληση, μέσω δημοπρασίας που διοργάνωσε η Bohnams, στην Πάντοβα της Ιταλίας, την επόμενη μέρα. 27 Οκτωβρίου.
Το 155 GTA Stradale έχει 40 χιλιάδες χιλιόμετρα και σύμφωνα με τον πωλητή είναι σε καλή κατάσταση. Συνοδεύουν το αυτοκίνητο πολλά έγγραφα που πιστοποιούν την ιστορία του, ένα αντίγραφο του περιοδικού Ruote Classiche με μια συνέντευξη με τον Sergio Limone, ακόμη και μια επιστολή του τελευταίου, που απευθύνεται στον Tony Fassina, που μαρτυρεί την αυθεντικότητα του μοντέλου.
Η τιμή για αυτό το μοναδικό κομμάτι της μακράς και πλούσιας ιστορίας της Alfa Romeo; Μεταξύ 180 και 220 χιλιάδων ευρώ είναι αυτό που προβλέπει η Bonhams…
Εγγραφείτε στο κανάλι μας στο Youtube.